ΔΕΥΤΕΡΑ 14/5
Δευτέρα πρωί γυρνάς στο γραφείο, το χρώμα στο δέρμα του καθενός μαρτυρά κι ένα διαφορετικό ταξίδι σε άλλη παραλία, σε άλλο νησί / Η Τεχνόπολη τα βράδια. Η φωτισμένη υψικάμινος, ποιος να το σκέφτηκε αυτόν το φωτισμό άραγε; / Κυριακή μεσημέρι, μόνο εσύ και τα τζιτζίκια ξύπνιοι, σε μια πόλη που κρύβεται. Απίστευτο πόσα μπορείς να δεις όταν οι άνθρωποι λείπουν / Λουκουμάδες στις Πλάτρες κάτω από τρεις τεράστιους πλάτανους και δίπλα σ’ ένα ποτάμι / καλαμπόκι ψητό με χοντρό αλάτι / Κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές σε ελαιόλαδο και ντοματοσαλάτα / Μεσημέρι σε βεράντα σκεπαστή με κληματαριά και θέα τη θάλασσα στο νησί / Καλαμαράκια τηγανητά σε τραπέζι στην άμμο, με τα πόδια να βουτάνε στο νερό, στο Καβούρι, στον Μαραθώνα / Βανίλια υποβρύχιο / Παραλία Εδέμ, Πήλιο / Οι ψευτοκεφτέδες της Κατίνας στο Αμμούδι Οίας μετά από μπάνιο στον Άγιο Νικόλαο / Κορίτσια με φραντζιπάνι στα μαλλιά / Πόδια καλυμμένα με άμμο μετά το μπάνιο / Η μετακινήσεις ακριβείας για να πετύχεις τη σκιά και να συνεχίσεις το διάβασμα το πρωί / Τοστ ζαμπόν-τυρί όσο περιμένεις το καράβι / Η Μάνη / Ποδαράκια στο instagram. Ποδαράκια, αμμουδιές, γαλανά νερά, το φεγγάρι που σκαρφαλώνει τη Χώρα της Αστυπάλαιας / Η Λάμπη στην Πάτμο κι εκείνη η μακρινή παραλία που πας με τα πόδια και στην είσοδό της σε υποδέχεται το μεγαλύτερο αρμυρίκι που είδες ποτέ / Σεβίτσε. Ψάρι, οξύ, τσίλι, βότανα (ίσως). Δεν μου αρέσει να το λέω, αλλά κάποια φαγητά φτάνουν κοντά σε αυτό που λέμε «θείο» / Κεμπάπ στον Νέζο στα τραπεζάκια στον δρόμο / Η επιστροφή από το μπάνιο Κυριακή στην παραλιακή. Νεύρα από την κίνηση, πατούσες έξω από τα αυτοκίνητα, τραγούδια στη διαπασών / Συναυλία στον Λυκαβηττό / Το καλοκαιρινό άρωμα που πήρες και μυρίζει λεβάντα και λεμόνι / το μαγιό με τα κεράσια / Ζελέ. Όλα τα ζελέ / Το ταξίδι που έκανα πέρσι ως τουρίστας και φέτος ξανά για τους αγγλόφωνους οδηγούς της LifO. Είμαι έτοιμος να κάνω ξενάγηση στο Αρχαιολογικό ή άλλο μεγάλο μουσείο της πόλης σε όποιον το επιθυμεί / Βόλτα στον Βύρωνα / Σουβλάκια στην Πλατεία / Άσπρα σεντόνια στις ταράτσες / Παγωμένο ρυζόγαλο με πραλίνα και καραμελωμένες φλούδες πορτοκαλιού / Ξαπλωτοί στα γρασίδια που κοιτούν τον Κεραμεικό, περιμένοντας τα πρώτα αστέρια / Η ονειρική στιγμή στο Θέατρο της Επιδαύρου όταν έχουν σβήσει όλα τα φώτα και περιμένεις στο σκοτάδι να ξεκινήσει η παράσταση. Η είσοδος των ηθοποιών. Πάντα σαν είσοδος σε ναό. Τόσο ιερός είναι αυτός ο χώρος / Ανεβαίνοντας το βουνό που κατέβηκες για να πας στο μπάνιο. Τα ξερά χόρτα έγιναν χρυσός με το απογευματινό φως. Στη Χώρα ήδη άναψαν οι σχάρες. Χταποδάκι, ούζο, ντομάτα, έτσι απλά. Ελπίζω και φέτος να γίνουν όλα κάπως έτσι. Σας φιλώ.
σχόλια