Πέμπτη, 29/01
Φτιάχνω τραχανά. Είναιαπίστευτο πόσος κόσμος σιχαίνεται αυτήτην τροφή. Θα μου πείτε, το λογικό είναινα σιχαίνεται κανείς το ξινισμένο γάλαπου στεγνώνει στον ήλιο μαζί με τοκριθάρι και όχι να του αρέσει. Θυμήθηκαένα κομμάτι του JeffreySteingarten στη «Vogue»,όπου προσπαθούσε να αναλύσει γιατί μαςαρέσουν τα βρωμερά φαγητά. Κάποια στιγμήσημείωνε πως ακόμα και η παρμεζάνα στηνουσία βρωμάει ξερατά... Αλήθεια είναι,το συνειδητοποιώ κάθε φορά τη φέρνω στημύτη μου και αναρωτιέμαι τι είναι αυτόπου με ελκύει σε ένα φαγητό που βρωμάειέτσι. Μη μιλήσω για ροκφόρ και άλλα... Σεμεγάλη κατσαρόλα πάντως ετοιμάζω έναζωμό από χωριάτικο κοτόπουλο, ένα καρότο,ένα στικ σέλερι, ένα πράσο, μαϊντανό,μια φλούδα από λεμόνι, αλάτι, κόκκουςπιπέρι και τρεις ώριμες ντομάτες. Μιάμισηώρα μετά σουρώνω το ζουμί και έχω ένααπίστευτο υγρό που «κοραλλίζει» απότις ντομάτες και μυρίζει υπέροχα.Πιπεράτες νότες, κοτόπουλο, ελάχιστολεμόνι, όλα σωστά. Το μυστικό σε κάθεσούπα είναι ο ζωμός που χρησιμοποιείς.Για τον τραχανά, ο ντοματένιος ζωμόςείναι ιδανικός. Στο ζουμί που κοχλάζειπροσθέτω ξινό τραχανά και ψήνω μέχρινα χυλώσει. Τσεκάρω για αλάτι και πιπέρικαι σερβίρω με χαλούμι κομμένο σε κύβους.Το μόνο που θέλει είναι σπουδαίο ψωμί.
Παρασκευή, 30/01
Μαθαίνω πως κάπου σταΕξάρχεια έχει ανοίξει ένας φοβερόςμπακάλης, όπου, εκτός από άλλα τέλειαπράγματα, φέρνει και φρέσκα μανιτάριααπό το Βορρά. Το Σάββατο οπωσδήποτεεπίσκεψη, πρωί πρωί. Είναι σαν να έχουνεισακουστεί οι προσευχές μου καιεπιτέλους θα φάμε κάτι άλλο εκτός απότα φρικτά πλευρώτους. Όπου, bythe way, ανξαναδώ σε μενού αυτήν τη λέξη, θααυτοκτονήσω. Είναι η ρόκα-παρμεζάνα των‘00s . Anyway,προς το παρόν γιορτάζω τις τελευταίεςμέρες πριν τη δίαιτα με μια τάρταβατόμουρο από το Ζόναρς. Δεν ξέρω πόσαπράγματα σε αυτό τον κόσμο είναι καλύτερααπό τις τάρτες με φρούτα. Δεν έχει σημασίααν είναι φτιαγμένες τέλεια ήπλαστικοποιημένες με τον τρόπο τουπαλιού ζαχαροπλαστείου. Είναι όλεςσούπερ. Θυμάμαι κάτι τάρτες μπανάνα απότα παιδικά μου χρόνια, οι οποίες ήτανκαλυμμένες με μια πορτοκαλί καραμέλα-εφιάλτη,κι όμως ήταν τόσο απίστευτες. Από Δευτέρα,ξανά, με το κεφάλι ψηλά, θα κάνω στροφήστις πρασινάδες.
Σας φιλώ!
σχόλια