ΤΡΑΠΕΖΙ

Σάββατο, 17/10

Κατευθύνομαι προς την Καλλιδρομίου, που είναι η ανώτερη λαϊκή του κέντρου. Μου αρέσει το στριμωξίδι της - στην Ξενοκράτους είναι πολύ αποστειρωμένα όλα, εδώ σχεδόν με δυσκολία δεν συγκρούονται τα καροτσάκια, πας να πάρεις πατάτες και συναντάς δέκα γνωστούς. Διαλέγω σέσκουλα· αυτό το υποτιμημένο λαχανικό έχει απίστευτη φθινοπωρινή γεύση και ξέρω τον τρόπο να το μαγειρέψω τέλεια: σκόρδο στο τηγάνι με ελαιόλαδο και φιλέτα αντζούγιας να σοταριστούν και να λιώσουν μέσα στο λάδι. Μετά, μέσα τα σέσκουλα και ψήνω και ένα δεκάλεπτο με σκεπασμένο τηγάνι. Θέλει μόνο πιπέρι γιατί οι αντζούγιες είναι αλμυρές, και ελάχιστο μοσχοκάρυδο. Αρχίζει να βρέχει και μπαίνω στο μαγαζί ενός από τους καλύτερους κρεοπώληδες της Αθήνας. Ο Γιάννης στην Καλλιδρομίου έχει έναν ναό για τους κρεατοφαγάδες. Μου αρέσει που έχει βοηθούς, αλλά με τους πελάτες έχει πάντα προσωπική επαφή. Σε ρωτάει τι θες να μαγειρέψεις, ακούει τις ιδιοτροπίες σου και έχει απίστευτη ποιότητα. Παίρνω ένα φιλέτο μοσχαρίσιο, θα φτιάξω beef Wellington, όχι ψευτιές, the full monty. Στο ψυγείο μου γυαλίζουν κάτι οσομπούκο ροδαλά και μια ολόκληρη σειρά από χοιρινές μπριζόλες με το λίπος τους. Τις φαντάζομαι γεμιστές με κυδώνια. Την άλλη εβδομάδα. Τώρα, να διαλέξω πράσα και καλές πατάτες για μια καλή vichyssoise. Στο σπίτι σοτάρω σε βούτυρο έξι περίπου πράσα ψιλοκομμένα. Για να μη μου καούν, κρατάω την κατσαρόλα καλυμμένη. Θέλω να μαλακώσουν, χρειάζομαι περίπου είκοσι λεπτά. Προσθέτω πατάτες κομμένες σε κύβους και καλύπτω τα λαχανικά με ζωμό από κοτόπουλο που τον έφτιαξα εγώ. Σε ένα φαγητό τόσο απλό τέτοιες λεπτομέρειες είναι υψίστης σημασίας. Ο ζωμός είναι αυτός που θα δώσει βάθος στη σούπα, θα επιτρέψει στα πράσα και τις πατάτες να δώσουν την αληθινή τους γεύση στο πιάτο. Μισή ώρα μετά, αφού έχουν μαλακώσει και οι πατάτες, τσεκάρω αλάτι και λευκό πιπέρι και περνώ τη σούπα από το food processor σε δόσεις. Βελουδένια υφή, χρώμα υπόλευκο. Πριν τη σερβίρω θα προσθέσω κρέμα γάλακτος. Αριστούργημα. Σερβίρεται κρύα ή ζεστή.

Κυριακή, 18/10

Είναι δύο και μισή και το κουδούνι χτυπά ο πρώτος φίλος. Μπορεί να μην κάνει κρύο ακόμα, όμως εγώ σκοπεύω να σημάνω την έναρξη της χειμερινής σεζόν πανηγυρικά, με ένα τραπέζι που είναι σχεδόν σαν χριστουγεννιάτικο. Στο φούρνο το φιλέτο μου ψήνεται μέσα σε μια σφολιάτα γεμισμένη με πατέ και μανιτάρια που ψήθηκαν σε κρασί Μαδέρα, η σούπα είναι έτοιμη από χθες, θα τη ζεστάνω απαλά. Για γλυκό τάρτα μήλων. Μια απλή ζύμη για τάρτα, τη γεμίζω με κρέμα αμυγδάλου και μήλα κομμένα σε λεπτές φέτες. Πασπαλίζω με ζάχαρη και ψήνω για περίπου μια ώρα. Όταν κρυώσει τη γλασάρω με μαρμελάδα βερίκοκο που έχω ζεστάνει. Τα παιδιά φέρνουν ένα ονειρεμένο παγωτό από την πλατεία Κολωνακίου, ένα γαλακτομπούρεκο από την Αχαρνών και ένα τσίπουρο τριπλής (!) απόσταξης. Μασουλώντας από όλα τα γλυκά, παραδέχομαι στου φίλους πως η δίαιτα πήγε χάλια αυτήν τη βδομάδα, εδώ και πέντε μέρες τρώω ασταμάτητα. Παραδέχομαι ακόμα πως η ζωή κάνει πολύ ωραίους κύκλους και πως το να είμαι εδώ σήμερα, ανάμεσά τους, είναι σαν όνειρο. Καλό χειμώνα, σας φιλώ!