Ο τύπος που σερφάρει στο μπαλκόνι τη νύχτα με το σώβρακο. Τα κουνούπια στα βραχάκια του Ribas μόλις πέσει ο ήλιος. Οικογενειακές ψησταριές στο Άνω Καλαμάκι, μεσα στις καλαμιές, ακόμα. H Καστέλλα του Ασλάνογλου. O ανεμιστήρας το μεσημέρι στο κλειστό δωμάτιο –Ακυβέρνητες Πολιτείες. Πήδημα μάντρας / σύρσιμο / να 'μαστε μόνοι μέσα στον αρχαίο ναό με το φεγγάρι / το σκυλί έρχεται κοντά / ωραίος φύλακας!/ Νύχτα με μηχανάκι στο Πέραμα για μπίρες και ξινά. Η πισίνα του Χίλτον, υπό σκιάν (διαβάζεις). Το σινέ Παρί με επιπόλαιες ταινίες (οτιδήποτε σοβαρό σού θυμίζει πως ψοφάς οσονούπω). Φλούδες από καρπούζι στο μαχαίρι της κουζίνας. Γεμιστά στο ψυγείο. Η κόλαση των μπουτιών, οι εκτεθειμένες μέσες, τα χαμηλοκάπουλα σορτς. Η Πειραιώς του Φεστιβάλ με τους κομπανιέρος της ποιότητας που συναντάς δεκαετίες και γερνάτε και μαζί και χώρια (στυφοί όλοι, αλλά κατά βάθος ενδιαφέροντες). Ο Ντεμπισί, ο Σατί, ο Καετάνο Βελόζο στα γουόκμαν. Σε ημιασυνειδησία στα κωλάδικα ενός chinese bookie, να παραμιλάς. To Galaxy και το Au Revoir. Τα άσπρα πουκάμισα μόνο που αντέχεις. Κοκτέιλ στο κέντρο. Κήποι τη νύχτα στα προάστια. Άσκοπα πάνω κάτω στις γραμμες του τρένου, μεχρι να γυρίσεις σπίτι σου – και να χαραζει.
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
Ακόμα να κλείσουμε διακοπές / Θα έρθει ο Αύγουστος και δεν θα έχουμε πού να πάμε / Τι γίνεται πάλι με τα κουνούπια; / Πάμε για μπάνιο; / Δεν καθόμαστε μέσα στο κλιματιστικό; Πού να τρέχουμε στην Παραλιακή; / Άλλο ένα καλοκαίρι τελειώνει και ούτε φέτος δεν με πήγες στα μπουζούκια / φέρε το μηχανάκι στη δουλειά, μην ανεβαίνουμε πάλι με τα πόδια / βάλε λίγη μουσική / αυτό το κακτονυχτολούλουδο μάς έχει ζαλίσει με τα αρώματά του / μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί γύρω από την Ακρόπολη είναι πιο δροσερά; / τώρα πες μου έναν λόγο που σου αρέσει το καλοκαίρι αφού ζούμε στην πόλη / Θες να πάμε στο Φεστιβάλ; Να κλείσω; / Όλο στα ίδια τρώμε / Σε πειράζει να έρθω στη δουλειά με τη βερμούδα; / Μπορούμε να χωρίσουμε λίγο, ρε παιδί μου, τα τι σερτς μας; / Εγώ δεν πάω Σπέτσες / Να συμφωνήσουμε πως το «Χαμόγελο της Τζοκόντας» γράφτηκε καλοκαίρι και το ιδανικό σκηνικό είναι εκείνες οι πολυκατοικίες στο Παγκράτι με τα ανοιχτά παράθυρα και τα απλωμένα ρούχα, μεσημέρι, τότε που καίγονται όλα, και τα μπετά, και τα μυαλά και ό,τι μας πείραξε έναν χρόνο σε αυτήν τη γαμημένη πόλη που δεν σου κάνει καρδια να φύγεις, να την αφήσεις;
Μιχάλης Μιχαήλ
Θερινό σινεμά, βουτιές, δροσερά κοκτέιλ, ωραίες παραστάσεις, μυρωδιές και γεύσεις, καλοκαιριού
Δήμητρα Πασομένου
Δεν ξέρω καλά τι σημαίνει «Summer in the City» γιατί σχεδόν ποτέ δεν (ξέ)μεινα καλοκαίρι εδώ. Η μυρωδιά από το ζεστό τσιμέντο και η απόλυτη ησυχία στους δρόμους κάνουν και τους τελευταίους να θέλουν να φύγουν. Ελπίζω να σας συναντήσω κάπου εκεί και φέτος. Σε κάποια παραλία, είτε εντός, είτε εκτός Ελλάδας.
Νίκος Ζαφείρης
Holly Cit(y), με διπλή ανάγνωση. Ισχύουν και οι δύο εκδοχές, κάποιες φορές ταυτόχρονα.
Μάγδα Τζακώστα
Καλοκαίρι στην πόλη σημαίνει, κυρίως, καλοκαίρι στο σπίτι. Τις σπάνιες περιπτώσεις που θα βγω έξω, θα πάω σε καμια ωραία συναυλία, θερινό σινεμα η βόλτα στην πλαζ. Δεν θα ξέρω πώς να ντυθω: βγαίνοντας θα σκάσω απο τη ζέστη, μπαίνοντας, όμως, οπουδήποτε (σε μαγαζί, σε λεωφορείο, σε πολυσινεμά) θα παγώσω από το air condition). Πέρσι, ανακάλυψα την ταράτσα της πολυκατοικίας μας. Μόλις πέφτει ο ήλιος γίνεται ένα δροσερό καταφύγιο με πολλά γατάκια και θέα τη θάλασσα. Παίρνω το λάπτοπ μου, κάνω τις δουλειές μου εκεί πάνω, πίνω κρασί, βάζω μουσική, παίζω με τα γατακια – και νιώθω ο βασιλιάς του καλοκαιριού της πόλης.
Άρης Δημοκίδης
Παγωτά, βερμούδα με σαγιονάρα, υποβρύχιο βανίλια, ανεμιστήρας κι επαναλήψεις στην τηλεόραση, πάλι παγωτά. Ποτέ για μπάνιο την Κυριακή και ποτέ ύπνος μέχρι αργά. Κι ένα μπολάκι με φρέσκο νερό έξω από την είσοδο για τα σκυλιά...
Θανάσης Χαραμής
Αυτό που αγαπώ το καλοκαίρι στην πόλη είναι τα συνωμοτικά βλέμματα αυτών που 'μείναν πίσω. Ξέρω ότι λένε «τώρα η πόλη μάς ανήκει». Το έχω πει κι εγώ
Aνδρονίκη Κολοβού
Ψήσιμο και ιδρώτας στον ΗΣΑΠ, μποτιλιαρισμένη Πειραιώς - άδεια Σταδίου, τάβλι και ήχοι τηλεόρασης στα μπαλκόνια, πλατσούρισμα με γυμνές πατουσες ποτίζοντας τις γλάστρες, τιγκαρισμένο λιμάνι Πειραιά, «εσύ θα φύγεις; Πότε;»
Μαρκέλλα Ανδρικάκη
Καλοκαίρι και νυχτώνω / μια ταμπλέτα εντομοκτόνο φέγγει κάπου αριστερά / Σαν σε κινηματογράφο / μια ζωή σ' τα περιγράφω / για να βρούμε τη σειρά / Εννοώ να βλέπω, να 'χω / Για φαντάσου τον χειμώνα / φεγγαρόλουστα και μόνα σε πατώματα γυμνά / Να στεγνώνουν οι πετσέτες / στου καλοριφέρ τις φέτες / και τα τζάμια να 'ναι αχνά/ Με τα χέρια μας μπλεγμένα / στο φινάλε εξαρτημένα / κι ας αστράφτει ό,τι πονά / Εννοώ να βλέπω εσένα.
* Καλοκαίρι στην Αθήνα, μέσα από στίχους της Λίνα Νικολακοπούλου στο «Εντομοκτόνο» της Δήμητρας Γαλάνη.
Δημήτρης Ρηγόπουλος
Καλοκαίρι στην Αθήνα: έχει νόημα μόνο αν είσαι πολύ ερωτευμένος
Στέλιος Κούλογλου
Βραδάκι με βόλτες με τη μηχανή στο κέντρο...
Θεόφιλος Δουμάνης
Το καλοκαίρι είναι ήδη από το 1977, ήδη από την εποχή της τρέλας με τον Γκοντάρ και με τον Aντονιόνι, καλοκαίρι στην πόλη, ναι, summer in the city, και είναι κινηματογραφικές ταινίες, τραγούδια, βιβλία, βυσσινάδες, κουβέντες παθιασμένες υπό το σεληνόφως, πλεξούδες αναμνήσεων, σχέδια για το παρελθόν, προσκύνημα στην ποίηση του χαμένου χρόνου που τον ξαναβρίσκεις γράφοντας, δημιουργώντας, παίζοντας.
Ναι, το καλοκαίρι είναι πάντα καλοκαίρι στην πόλη, είναι όπως και η ταινία του Βέντερς, «Η Αλίκη στις πόλεις», καλοκαίρι στις πόλεις είναι καλοκαίρι στο Βερολίνο (το 1986), είναι καλοκαίρι στο Παρίσι (το 2002), είναι καλοκαίρι στο Λονδίνο (το 2014), είναι πάντα καλοκαίρι στις πόλεις το καλοκαίρι, γιατί αφήνουμε τα νησιά για τον χειμώνα.
Το καλοκαίρι είναι ο τρόπος να συναντάς τους παλιούς σου φίλους ανέμελα στα θερινά σινεμά, στη Ριβιέρα, στο Βοξ, στο Εκράν, στο Λιλά, στο Μετροπόλ, στην Ηλέκτρα. Το καλοκαίρι είναι ο τρόπος να διαβάζεις απανωτά νουάρ μυθιστορήματα στην πόλη, να επανέρχεσαι στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», να ξαναπιάνεις το «Μόμπι-Ντικ», να χάνεσαι πάλι στις σελίδες του Γονατά, του Καχτίτση, του Καρούζου.
Το καλοκαίρι στην πόλη συναντάς ό,τι αγάπησες μες στα ερείπια μιας εποχής, ποιητές και συγγραφείς που τάραξαν το μυαλό και την καρδιά σου, ηρωίδες από ματωμένες όπερες που έχουν δραπετεύσει από το πεπρωμένο τους, την ίδια τη Mόνικα Βίτι που επιτέλους βγαίνει από την Κόκκινη Έρημο κι έρχεται ν' ακούσει μαζί μας τον τελευταίο δίσκο του Bob Dylan, το «Shadows in the Night».
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Μια βουτιά στην 25άρα, το βραχάκι της Πειραϊκής / Γλυκό με γιαούρτι από την Αργυρώ / Θερινό σινεμά στο Παρί, στον Ζέφυρο, στα Χρόνια της Αθωότητας (μετά από ημερήσια στο Λαύριο) / Ο κήπος της Καλλίπολης με τα λεμόνια / Καραβίδες ωμές, με το κορίτσι / Ο μικρός, που βαριέται πριν από τις διακοπές / Η άλλη πλευρά της προσμονής και της μελαγχολίας- το flip side των Χριστουγέννων / Μνήμες, που σφίγγουν από τη ζέστη / Ραντεβού οπουδήποτε σε 10 λεπτά, γιατί λιγοστεύουν τα αυτοκίνητα / Περισσότερη μουσική, με ανοιχτά παράθυρα / Κυνηγώντας μια δροσερή αυλή / Τυχαίες συναντήσεις με τους ξεχασμένους, αγαπημένους φίλους / Οι τελευταίες εκκρεμότητες, που δεν είναι απαραίτητες / Όπου φύγει, φύγει.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Γεννήθηκα σε νησί, μεγάλωσα σε νησιά, δεν θα προσποιηθώ τώρα ότι μου αρέσει το καλοκαίρι στην πόλη. Αν λόγοι ανωτέρας βίας με υποχρεώσουν να μείνω στην Αθήνα, το φέρω βαρέως. Γνωρίζω τα «επιχειρήματα» για τα πολλά μέρη που έχεις να πας και τα περισσότερα πράγματα που έχεις να κάνεις στην πόλη. Δεν πείθομαι. Καλοκαίρι για μένα σημαίνει αναχώρηση από την Αθήνα, σημαίνει ταξίδιι με πλοίο της γραμμής, νησιά, θάλασσα, αιγαιοπελαγίτικο αέρακι, διάβασμα, μουσικές, εξερευνήσεις, βόλτες. Ανυπομονώ για τον Αύγουστο!
Ματίνα Καλτάκη
Ξωχαρες αυλές κουρνιασμένες στην πόλη, άρωμα γιασεμιού και αγιόκλημα, σκηνικό αλλοτινών εποχών, μενού σαν γαλανόλευκη, ούζο ερεθιστικό, αληθινά χαμόγελα και γλύκα από υποβρύχιο βανίλια.
Νίκη Μηταρέα
Χιλιάδες μικρές εικόνες. Φωτεινά ρετιρέ, μυρωδιά από καμένο φιδάκι για τα κουνούπια, μπίρες, φωνές και γέλια στο μπαλκόνι και παρατηρήσεις από τους γείτονες. Και η μεγάλη εικόνα; Άνθρωποι που ασφυκτιούν μέσα σ'αυτή την πνιγηρή, σιροπιασμένη θολούρα της μεγάλης πόλης προσμένοντας μια χούφτα μέρες με λίγο από θάλασσα και ήλιο που θα γίνουν ανάμνηση σχεδόν μόλις αρχίσουν. Καλοκαιρινά, πυριφλεγή όνειρα. Σαν αυγά που τηγανίζονται στην άσφαλτο.
Βασίλης Καψάσκης
Καλοκαίρι στην πόλη δεν έχω βιώσει πολλές χρονιές, καθότι νησιώτης. Η χρονοβόρα διαδικασία προσέγγισης κάποιας –μέτριας– παραλίας δεν είναι κάτι που συνηθίζεται εύκολα. Κατά τ' άλλα, ιδρώτας, παγωτά, πάρτι, η σταδιακή έξοδος του ενός ποδιού από τα σκεπάσματα μέχρι να πεταχτεί και το τελευταίο σεντόνι, τα βραδινά τσιγάρα στα μπαλκόνια που από ενόχληση μετατρέπονται σε ανάγκη, η απόλαυση τού να κυκλοφορείς γυμνός στο σπίτι, ο πολυσύνθετος σχεδιασμός των διακοπών κι εκείνη η μέρα που κατηφορίζεις στον Πειραιά και κατευθύνεσαι προς τη σωστή έξοδο...
Αλέξανδρος Διακοσάββας
Καλοκαίρι στην πόλη για μένα είναι aircondition, ιδρώτας, άνετο πάρκινγκ, Μπακάρντι με κόκα-κόλα σε πλατείες και –ειδικά φέτος με το Μουντιάλ– πολλή μπάλα.
Δημήτρης Κυριαζής
Ότι ο Μάνος επιστρέφει / air condition στο γραφείο / πρωινό στο μπαλκόνι / θερινό σινεμά / «Τσίου» στις 15 Αυγούστου / πάρτι-«έκπληξη» στην ταράτσα του Ιάσονα
Κατερίνα Ηλιάκη
Ζέστη, το θερμόμετρο να σκαρφαλώνει πάνω από τους 30 βαθμούς Κελσίου και να αναζητάς ένα δροσερό μέρος ή μια σκιά... Και μια σκέψη να τριγυρνά μονίμως στο κεφάλι σου: «Εγώ πότε θα πάω διακοπές;». Συνήθως, αυτό έρχεται στο μυαλό μας όταν μιλάμε για καλοκαίρια στην πόλη. Αλλά, ας μη μεμψιμοιρούμε, έχει και τα θετικά του! Συναυλίες με ονόματα από το διεθνές και εγχώριο μουσικό στερέωμα, βόλτες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου λίγο πριν από το σούρουπο, δροσερά κοκτέιλ με φόντο τη Ακρόπολη, βόλτες στην παραλία και ατέλειωτα γέλια με φίλους. Το καλοκαίρι, εξάλλου, οι αντιστάσεις μειώνονται και η διάθεση ανεβαίνει, όπου κι αν βρίσκεσαι, και υπάρχουν χίλιοι και περισσότεροι τρόποι για να ευχαριστηθείς με την ψυχή σου, ακόμα και σε ένα αστικό κέντρο! Καλό καλοκαίρι σε όλους, με πολλές βουτιές και ξέγνοιαστες στιγμές!
Σιμόνη Σούρσου
Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Άρνηση να γιορτάσω το όνομά μου. Φεύγω από το Λαγονήσι (η τρελή) και κατεβαίνω κέντρο. Παγωτό. Περίπατος. Φίλοι. Μπίρες στο Αστεροσκοπείο. Θερινό σινεμά. Ησυχία. Δεν με νοιάζει η αφόρητη ζέστη. Άδεια πόλη. Ανεκτίμητο.
Μαίρη Βαμβακά (Intern στο ΓΚΡΕΚΑ)
Οι νυχτερινές διαδρομές γύρω από το Μεταξουργείο, τα Πετράλωνα, το Κουκάκι, τον Ταύρο αλλά και την Αχαρνών, την Αριστοτέλους, τη Γ' Σεπτεμβρίου, τον Κολωνό, η θέα της πόλης από το Θέατρο των βράχων στην Πετρούπολη, η Πλάκα αργά όταν έχει αδειάσει, τα θερινά όταν οι κόπιες βλέπονται κι ακούγονται, το τελετουργικό της καθόδου στην Πειραιώς 260 για τις παραστάσεις του Φεστιβάλ, οι παραστάσεις του Φεστιβάλ όταν είναι σπουδαίες κι ωραίες, οι ωραίες παρέες αγοριών και κοριτσιών που σφύζουν από ενέργεια στις πλατείες, τα γυμνά σώματα στα μπαλκόνια όταν η πόλη έχει αδειάσει, οι ολονύχτιες κουβέντες με φίλους αγαπημένους γύρω από ένα τραπέζι μέχρι το ξημέρωμα με θέα την Ακρόπολη, τα μπαλκόνια, τα μπαλκόνια, τα μπαλκόνια, τα σουαρέ της Ροζίτας στη βεράντα της και οι καβγάδες της με όποιον διαφωνεί μαζί της, το Ηρώδειο, η Συγγρού όταν τη διασχίζεις πάνω σε μία μηχανή ή ένα καμπριολέ και σε χτυπάει ο αέρας, οι βουτιές από τα βράχια λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη, η κάθοδος στη Ραφήνα για να πάρεις seajet για τις Κυκλάδες, το ίδιο από τον Πειραιά για την Κρήτη και αλλού, η επιστροφή από τα νησιά, και πάλι από την αρχή.
Χρήστος Παρίδης
Η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου! / Ζέστη, ήλιος, σορτσάκι, πέδιλα, γυαλιά και μακό μπλουζάκι... / Παγωτό πατούσα... / Θερινό σινεμά για παλιές ταινίες, με μπίρα και ποπ κορν... / Βόλτα με ποδήλατο το βραδάκι που έχει πέσει ο ήλιος... / Για μπάνιο στο Σούνιο, όλη μέρα στην παραλία και μετά για σουβλάκι... / Ανεμελιά!
Μαρίνα Πετρίδου (Συντάκτης στο ΓΚΡΕΚΑ)
A/C στους 16 και να βγαίνω από το δωμάτιο μου μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο. Countdown μέχρι τα Χριστούγεννα.
Αλέξανδρος Ακρίβος
Άδεια, αχνιστή άσφαλτος, φούρνοι με λίγα, μαραμένα ψωμιά, πολλά άδεια ταξί με τον κλιματισμό στο τέρμα, ιδρώτας στις κλειδώσεις των δαχτύλων, στα βλέφαρα, σε σημεία που δεν ήξερες ότι μπορείς να ιδρώσεις. Ξαφνικές σταγόνες στο κεφάλι από τα αιρ κοντίσιον και μια ελαφριά αηδία: «ελπίζω να ήταν μόνο νερό». Κατάστρωση σχεδίου για τη διαδοχή ανοιχτών/κλειστών παραθύρων μέσα στη μέρα για εκμετάλλευση της ελάχιστης αύρας. Κρύο αλκοόλ, ενώ ξέρεις ότι δεν πρέπει, πίνεις ελπίζοντας ότι αυτήν τη φορά θα πετύχει και θα δροσιστείς. Συζητήσεις στο τηλέφωνο: τι ζέστη είναι αυτή – δεν κοιμήθηκα καθόλου – δεν μπορώ να κοιμηθώ με το κλιματιστικό – εγώ το βάζω στους 18, εσύ; Να συναντηθούμε, αλλά πιο μετά, να πέσει λίγο η ζέστη, αλλά δεν πέφτει ποτέ. Θα πάμε για μπάνιο; Μπα, τώρα είναι ωραία στο κέντρο, που είναι άδειο. Ναι, είναι τέλεια όταν έχουν φύγει όλοι, μακάρι να ήταν έτσι όλο τον χρόνο. Τα λέμε στις 10.
Λένα Φουτσιτζή
Όσο ανυπόφορα κι αν είναι τα πρωινά στο κέντρο (κι όμως, σκέψου τη γωνία στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου!), τόσο συναρπαστικά είναι τα καλοκαιρινά βράδια της Αθήνας: ένα ποτήρι ροζέ κρασί παρέα με αγαπημένες σελίδες (πόσες φορές, άραγε, θα διαβάσω την Πατρίτσια Χάισμιθ;), μια σφιχτή αγκαλιά έξω από το θερινό του Θησείου, η μυρωδιά από τις τυρόπιτες στη Χάριτος, κρύο καρπούζι στο μπαλκόνι (κι από πάνω να ακούγεται η τηλεόραση), βόλτα με τη μηχανή και να χτυπάει το πρόσωπο ο (ελάχιστα δροσερός) αέρας, ατελείωτο κουβεντολόι στο Αερόστατο, αγνάντεμα στη Βουλιαγμένη – γιατί όσο σνομπ κι αν ακούγεται, ο Αστέρας είναι το ωραιότερο resort στην Ευρώπη. Και, φυσικά, τα εστιατόρια με τις υπέροχες αυλές και με την καλύτερη παρέα που θα βρίσκεται αποκλειστικά στο τραπέζι σου – φίλοι, έρωτες και αγάπες παντοτινές. Αυτές, άλλωστε, είναι που κάνουν το καλοκαίρι ιδανικό – και τι ζωή χωρίς αυτές να κάμεις;
Τίνα Μανδηλαρά
Το Παγκράτι το αγαπώ πολύ. Είναι το μέρος της ουσιαστικής μου ενηλικίωσης. Μετά τις Πανελλήνιες μετακόμισα εδώ. Τέλη Ιούλη που τελειώνουν οι υποχρεώσεις μου με το πανεπιστήμιο γυρίζω στο πατρικό μου. Το καλοκαίρι στην πόλη είναι ζεστό, με σωτήριους ανέμους που σε αφήνουν να αναπνέεις πού και πού. Η μέρα έχει ζέστη, υπνηλία, ανεμιστήρα και καφέδες με πολλά παγάκια. Το βράδυ πάω καμιά βόλτα για μπίρα με την αγωνία τι θα πέσει την επόμενη μέρα στα θέματα. Μια κλασική συζήτηση που συνήθως καταλήγει σε διαφωνίες για το πού θα πάμε φέτος διακοπές.
Μίνα Καλογερά
Καλοκαίρι στην Αθήνα σημαίνει άδειοι δρόμοι σαν η πόλη να παίρνει διάλειμμα από τους κατοίκους, της οι οποίοι προτιμούν να βρίσκονται κάπου αλλού. Ειδικά τον Αύγουστο. Για όσους μένουν οι επιλογές είναι λιγότερες και τα πάντα λειτουργούν με αργούς ρυθμούς. Αν, όμως, τύχει και ξεμείνεις, γνωρίζεις ανθρώπους που κάθε εποχή σε χαιρετούν με ένα φωτεινό χαμόγελο που λέει: «Θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι που περάσαμε μαζί παρέα στην Αθήνα;».
Mαρία Παππα
Όταν απομακρύνομαι το καλοκαίρι από την πόλη είναι σαν να απομακρύνομαι από το ταμείο. Κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται. Υπογράφω συμβόλαιο με την αϋπνία από τη στιγμή που το θερμόμετρο χτυπάει 34. Έχω να διαβάσω 24 βιβλία και να δω καμιά πενηνταριά ταινίες. Θα διαβάσω τα βιβλία. Θα περνάω τα μεσημέρια μου στον ναό του Ηφαίστου, στη βόρεια πλευρά, στη σκιά, όπως κάνω από 5 ετών. Το καλοκαίρι στην πόλη είναι τέλειο γιατί πολύ απλά κάθομαι και περιμένω να περάσει μπροστά από τα μάτια μου. Έχουμε κάνει συμφωνία και την τηρούμε κάθε χρόνο με ευλάβεια.
Αργυρώ Μποζώνη
Θερινό σινεμά, φεστιβάλ, ταράτσες, Τρίγωνο, Δεξαμενή, μπίρα, παγωτά, φίλοι, συζητήσεις, τραπεζάκια έξω, φρούτα, βερμούδες, μεσημεριανός ιδρώτας, βραδινή δροσιά. Την προτιμώ την Αθήνα το καλοκαίρι,της πάει καλύτερα.
Πάρις Ταβιτιάν
Ιστορία χιλιοειπωμένη, οπότε έχουμε και λέμε: βερμούδα, κρύο φραπεδάκι στο χέρι, μπογιές σε μια σακούλα και τριγυρνάω σαν την άδικη κατάρα, ενώ έχουν φύγει όλοι.
Kώστας Στανέλλος
Hot town summer in the city /Back of my neck getting dirty and gritty / Been down, isn't it a pity / Doesn't seem to be a shadow in the city / But at night it's a different world / Come on lets dance all night / Despite the heat it will be alright /And babe, don't you know it's a pity / The days can't be like the night / In the summer in the city in the summer in the city.
Μαρία Δρουκοπούλου
Υπαίθριες συναυλίες και φεγγάρια. Αργοί ρυθμοί και άδειοι δρόμοι. Οι γοητευτικοί λόφοι της, με τα μικρά καφέ και τα μεζεδοπωλεία. Και οι άνθρωποι που γίνονται πιο εξωστρεφείς και επιτέλους χαμογελάνε. Μοιάζει όμορφη αλλά και πάλι θες να αποδράσεις... γιατί η Αθήνα σε θέλει ενήλικα και το καλοκαίρι παιδί!
Βιβίκα Ανδριανάτου
Ανοιχτές μπαλκονόπορτες που σε αναγκάζουν να γίνεις «peeping tom» και αναστεναγμοί σε διάφορες γλώσσες (το «αχ» της Νιγηριανής δεν έχει καμία σχέση με το «αχ» της Ρωσίδας), η γαλάζια λάμψη από τις αναμμένες τηλεοράσεις που κάνει απόκοσμη την εικόνα των δωματίων, το συνεχές drone των κλιματιστικών σε remix με τον ήχο από τα τζιτζίκια στο Πεδίο του Άρεως, ο υπέρβαρος κύριος ακριβώς απέναντι που παίζει όλο το βράδυ μπιλιάρδο με το σώβρακο, η μυρωδιά του νυχτολούλουδου μαζί με την κοπριά από τα ζαρζαβατικά των αγροτών του μπετόν που έχουν κάνει τα μπαλκόνια ντοματόκηπους, ξεροψημένοι τουρίστες με εγκαύματα πρώτου βαθμού στην ουρά για σουβλάκι, νυχτερινοί μαραθώνιοι με σειρές και ταινίες.
M. Hulot
O χρόνος που κυλά αργά, οι παρέες στα παγκάκια, πρωινός καφές στη Δεξαμενή, οι δροσιστικές συζητήσεις των ηλικιωμένων στα πεζούλια, συναυλίες, οι μυρωδιές της νύχτας, η πανσέληνος από τον Λόφο του Φιλοπάππου, το λατρεμένο σάουντρακ των τζιτζικιών, τηλεοράσεις στα μπαλκόνια, διάβασμα βιβλίων κάτω από τις μουριές, το Σινέ Παρί, ατελείωτες βόλτες και οι ανεκτίμητες καλοκαιρινές αφηγήσεις.
Γιάννης Πανταζόπουλος (Γκρέκα)
Καλοκαίρι στην πόλη, ναι αμέ το ξέρω καλά. Σαν διακοπές σε γνώριμο προορισμό. Ασταμάτητες νύχτες μουσικές, φιγούρες χρωματιστές, γνώριμες και οχι, όλοι μαζί. Καπέλα, φούστες, ευφάνταστα tshirts, ώμοι χέρια πόδια γενεόδωρα εκτεθημένα, παπούτσια, σαγιοναρες, πεζοδρόμια καυτά, μπαρ ολων των ειδών ανοικτά. Ταράτσες με γέλια σπαρταριστά, ποτά, κοκτέιλ τρελά. Θερινοί έρωτες με λιγότερο μέικ απ, με τον χειμώνα στοίχημα στα διπλά. Ραντεβού σε βράχια καβατζωτά, την ομπρέλα στο χέρι, και κορμιά στην σειρά απλωτά, σε όλες τις μπέζ αποχρώσεις. Πλάνα, ταξίδια, διαδρομές παρέες γυρνάνε στο κεφάλι σαν μεθυσμένου ταβάνι. Όλα θετικά, όλα σωστά, όλα υποσχέσεις, σαν λωτοφάγοι γελάμε ξανά.
Θανάσσης Καρατζάς (Γκρέκα)
Πρωινή βουτιά στη Βουλιαγμένη, πολύ πριν πλακώσει ο κόσμος / Brunch με θέα το Σαρωνικό / Άραγμα με βιβλίο και καλή παρέα ώσπου να πέσει ο ήλιος / Ξυπόλυτη με νερά στο μπαλκόνι / Η Αθηναία στη Χάριτος / Ηρώδειο / Αγιόκλημα εκεί που δεν το περιμένεις / Σπιτικά Mojito / Ο ανεμιστήρας που στεγνώνει τις σκέψεις του χειμώνα / Αυτή η υπέροχη αναμονή των διακοπών, που ίσως είναι πιο δυνατή και από τις ίδιες τις διακοπές.
Ισμήνη Βoυρδαχά
Summer in the city για μένα σημαίνει, «περιμένω τον Αύγουστο να πάω Χαλκιδική».
Κώστας Μαντάς
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι... μες στα θερινά τα σινεμά... Το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαιδόνη τα λέει όλα. Νύχτες με φεγγάρι στην Ακρόπολη, θερινά σινεμά, συναυλίες, μπίρες, κουβέντες μέχρι αργά και η σκέψη για φευγιό στις Κυκλάδες! Καλό καλοκαίρι!
Βούλα Καραβαγγέλη
Καλοκαίρι στην πόλη σημαίνει... εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ alone in the hell, ooooo alone the hell...
Σπύρος Αποστολόπουλος
Για κάποιον που έχει γεννηθεί σε μια πόλη που η θάλασσα είναι 10 λεπτα από το σπίτι του καλοκαίρι στην πόλη και ειδικά στην Αθήνα σημαίνει «περιμένουμε την άδειά μας για να φύγουμε».
Ξένια Στασινοπούλου
σχόλια