«Η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε τα σκληρά μέτρα. Ζητήσαμε πρόγραμμα πιο μακροχρόνιο και λιγότερο επίπονο».
Έβγαλε βρόμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε. Αποκαλυπτικός και κυνικός ο Ντομινίκ Στρος Καν (και τώρα που κάναμε αγίασμα τα δάκρυα του Λοβέρδου και εικόνισμα της Παναγιάς της Κοσμοσωτήρας την πονεμένη έκφραση του Παπακωνσταντίνου;).
«Όλα τα κράτη πέρασαν δύσκολες ώρες. Και οι Βρετανοί και οι Γερμανοί, δουλεύοντας σκληρά, ανόρθωσαν μεταπολεμικά τις οικονομίες τους. Δεν φτιάχναν, όμως, βόμβες μολότοφ. Η βία στην Ελλάδα είναι ατιμωτική».
Ο Βρετανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός και πεζογράφος Στίβεν Μπέρκοφ εναντίον των δολοφονικών κοκτέιλ.
«Αν έχεις 50 εκατ. δολάρια έχεις πολλά χρήματα - τόσα που να μπορούν να ικανοποιήσουν την απληστία σου. Το να μην είσαι όμως ευχαριστημένος με τα 50 επειδή ο διπλανός σου κερδίζει 100 δεν είναι απληστία. Είναι φθόνος».
Οι ψυχασθένειες του καπιταλισμού από τον σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν.
«Ναι, είμαι η Αγγελική που γεννήθηκε στο Περιστέρι, έφαγε χώμα στο Περιστέρι και μετά από τόσα χρόνια δόξας έτυχε στο Περιστέρι και πάλι να αισθανθεί ένα τίποτα. Ισοπεδώθηκα ψυχολογικά...».
Δεν είναι η Νικολούλη, στην προσπάθεια να ανανεώσει το συμβόλαιο. Η Άντζελα είναι μετά το πέτρινο Σαββατοκύριακο στο Αστυνομικό Τμήμα.
«Πιστεύω ότι σε μια ξεχαρβαλωμένη χώρα όπως η Ελλάδα -με την έννοια ότι δεν υπήρξε ποτέ σύστημα ώστε να το αμφισβητήσεις- ο καλύτερος τρόπος να πολεμήσεις δεν είναι να λες ότι είμαι αντιεξουσιαστής, ανατινάζοντας και καταστρέφοντας το ήδη κατεστραμμένο και ανατιναγμένο σύστημα, αλλά, απεναντίας, να κάνεις το σωστό: αυτό είναι το αντιεξουσιαστικό».
Πριν η βόμβα σκάσει εντός μας. Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για το προφανές που είναι το πιο δύσκολο.
«Το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης είναι κοινωνικά άδικο. Επιβαρύνει κυρίως τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, ενώ θα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στον περιορισμό των μη μισθολογικών δαπανών».
Με άρθρο του ο καθηγητής και συγγραφέας -ίσως κάποια στιγμή και πρωθυπουργός- Κώστας Σημίτης καταθέτει την άποψή του για την κρίση (και ύστερα λένε ότι δεν μιλάει ο πνευματικός κόσμος).
«Μου έκανε εντύπωση σήμερα το πρωί που άκουσα κάποιον να λέει πως οι χθεσινές ταραχές στην Αθήνα είχαν τρεις "παράπλευρες απώλειες". Θυμάμαι μια φορά που αντισημίτες είχαν κάψει κάποια συναγωγή στη Γαλλία. Κάποιος είπε: "Υπήρξαν οκτώ νεκροί, τρεις των εκ οποίων αθώοι". Οι υπόλοιποι νεκροί ήταν Εβραίοι, άρα δεν ήταν αθώοι... Καμιά φορά, οι λέξεις έχουν τη μακάβρια δύναμη να σκοτώσουν ακόμα και τους νεκρούς».
Η σκοτεινή πλευρά των λέξεων από τον θεατρικό συγγραφέα Βαλέρ Νοβαρινά.
«Αν έχεις 50 εκατ. δολάρια έχεις πολλά χρήματα - τόσα που να μπορούν να ικανοποιήσουν την απληστία σου. Το να μην είσαι όμως ευχαριστημένος με τα 50 επειδή ο διπλανός σου κερδίζει 100 δεν είναι απληστία. Είναι φθόνος».
Οι ψυχασθένειες του καπιταλισμού από τον σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν.
«Όλος ο κόσμος χρωστά χρήματα στην Ελλάδα. Αυτή η χώρα θα μπορούσε να απαιτήσει εκατομμύρια των εκατομμυρίων από όλους για τα συγγραφικά δικαιώματα των Αρχαίων. Και θα ήταν απολύτως λογικό να της δοθούν. Αμέσως».
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Λυκ Γκοντάρ, κοιτώντας στο ένδοξο παρελθόν, προσπαθεί να σώσει το μίζερο παρόν ενός έθνους.
σχόλια