Έβλεπα τον κ. Καμμένο να οδηγεί το φουσκωτό προς Σαμοθράκη μετά την άρνηση του λιμενάρχη να επιτρέψει και την επιβίβαση συνεργείου της ΕΡΤ στο πλωτό του Λιμεναρχείου. Μπροστά από τον κ. Καμμένο υπήρχαν ένα ή δύο παιδιά αμέριμνα. Μπορεί ο κ. Καμμένος να σκίζει τα ρούχα του για την εθνική μας περιουσία, ασφάλεια και τα πετρέλαια, μόνο που, για τα παιδιά, το να πηγαίνουν με φουσκωτό χωρίς να φορούν σωσίβιο απαγορεύεται. Άγνοια κινδύνου ή απλώς τζάμπα μάγκας, ο οδηγός του φουσκωτού δείχνει πόσο παίρνει στα σοβαρά τους νόμους και τις γραφές!
Μέχρι το 1981, για να γίνει κάποιος διοικητής της ΔΕΗ ή της Ολυμπιακής ή μιας τράπεζας, έπρεπε να είχε κάνει κάτι στη ζωή του. Όμως ήρθε η «κοινωνικοποίηση» των ΔΕΚΟ και των τραπεζών με την είσοδο των «εργαζομένων» στα διοικητικά συμβούλια με τη νέα γενιά των συνδικαλιστών. Οι οποίοι, μια και δεν μπορούσαν να μπουν στη διοίκηση από την πόρτα, μπήκαν από το παράθυρο. Και άρχισε η «συνδιοίκηση» της Ολυμπιακής, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ και των τραπεζών με τους συνδικαλιστές, οι οποίοι αλώνιζαν, με τους διοικητές, τους διευθύνοντες συμβούλους και τους προέδρους να κάνουν πως διοικούν, εφαρμόζοντας- ως κότες- οποιαδήποτε αξίωση των συνδικαλιστών. Οι πολιτικοί άλλο που δεν ήθελαν, μια και με τη βοήθεια των συνδικαλιστών αποκτούσαν πελατεία, ενώ οι συνδικαλιστές σιγά-σιγά έπαιρναν τον δρόμο για τη Βουλή και στη συνέχεια γίνονταν υπουργοί. Δείτε ακόμα και σήμερα πόσοι συνδικαλιστές είναι στην εξουσία και αναρωτηθείτε τι σπουδές είχε ο πρόεδρος των συνδικαλιστών του ΙΚΑ, να είναι υπουργός εργασίας και ο συνδικαλιστής του ΟΤΕ επίσης.
Έχει δει κάποιος τις σπουδές των μελών του υπουργικού συμβουλίου στην Αγγλία ή τη Γαλλία;
Μου φαίνεται, στ’ αλήθεια, περίεργο να θέλουμε να κάνουμε νέο αναλυτικό πρόγραμμα στα γυμνάσια και τα λύκεια και οι τηλεοράσεις να καλούν τους προέδρους των συνδικαλιστικών οργάνων, οι οποίοι έχουν ν’ ανοίξουν βιβλίο εδώ και δεκαετίες. Να αναφερόμαστε στον νόμο για τη δημοτική εκπαίδευση και να φωνάζουνε τον πρόεδρο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας. Έτσι καταφέραμε με αγράμματους και αμόρφωτους να κάνουμε όλους τους σχεδιασμούς, από τα αναλυτικά προγράμματα του δημοτικού μέχρι τον σχεδιασμό των αερομεταφορών και των συγκοινωνιών. Θυμάμαι ότι, όταν η Aegean είχε κάνει κάποια συμφωνία με τη Lufthansa, οι συνδικαλιστές της Ολυμπιακής τους αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες. Τότε η Ολυμπιακή φέσωνε το ΙΚΑ, έκλεβε καύσιμα και απεργούσε ό,τι ώρα ήθελε, ταλαιπωρώντας τους κακόμοιρους ιθαγενείς.
Να αναφέρω και τους αγρότες που, όταν η διεθνής τιμή του βαμβακιού ήταν μισή απ’ ό,τι εισέπρατταν, αυτοί έκλειναν τους δρόμους; Τους κτηνοτρόφους που δήλωναν τριπλά πρόβατα απ’ όσα είχαν; Έχει άραγε νόημα αυτή η συζήτηση; Ιδιαίτερα όταν όλη η κοινωνία έχει γίνει μια τεράστια συνδικαλιστική οργάνωση που νομίζει ότι όλοι μας χρωστούν γιατί, όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, εμείς είχαμε χοληστερίνη;
σχόλια