ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΟΥ ΟΙ ΡΥΘΜΟΙ και οι απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών μοιάζουν εκδικητικοί με τους ανθρώπους – είτε είναι απολύτως υγιείς είτε παλεύουν με κάποιας μορφής αναπηρία – η περίπτωση της Έλεν Κέλερ περισσότερο από ποτέ φαντάζει με πραγματικό θαύμα της θέλησης ενός ατόμου κόντρα σε όλες τις πιθανότητες και όλες τις ατυχίες.
Η Κέλερ γεννιέται σαν σήμερα το 1880 στην Αλαμπάμα από εύπορη και μορφωμένη οικογένεια. 19 μήνες μετά τη γέννηση της, χάνει την όραση και την ακοή της, πιθανότητα από οστρακιά. Μέχρι τότε είχε προλάβει να αναπτύξει έναν παιδικό κώδικα επικοινωνίας με την κόρη της μαγείρισσας και έως τα 7 μαζί με το ίδιο κορίτσι θα επινοούσαν περισσότερες από 60 χειρονομίες που θα βοηθούσαν τη μικρή Κέλερ στην καθημερινή επικοινωνία της με τους δικούς της ανθρώπους.
Η Κέλερ δικαίως θεωρήθηκε το θαύμα του 20ου αιώνα, καθώς υπήρξε το πρώτο τυφλό και κωφό άτομο, που αποφοίτησε από Πανεπιστήμιο και συνέχισε ως ηγετική φυσιογνωμία, όχι μόνο υπέρ των ανθρώπων με αναπηρίες, αλλά και υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών
Όμως, για κάποιον που μεγαλώνει, στο σκοτάδι και τη σιωπή, χωρίς ακοή και συνεπώς χωρίς ομιλία εκείνη την εποχή, χωρίς μνήμες και χωρίς πραγματική επικοινωνία με το περιβάλλον, η ζωή είναι μια εκδικητική κατάσταση. Η μικρή Κέλερ αναπτύσσει αντικοινωνικές τάσεις, περιφέρεται σαν αγρίμι, σπάζοντας πράγματα σ’ ένα τεράστιο σπίτι, γίνεται επιθετική και μπορεί να εκφράζει τις ανάγκες της μόνο μουγκρίζοντας.
Με την οικογένεια της σε απόγνωση και χωρίς γνωστικό πλαίσιο να καθοδηγήσει το αβοήθητο κοριτσάκι, μόνη λύση φαντάζει ο εγκλεισμός του σε ίδρυμα. Φως στην απόγνωση ρίχνει ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο εφευρέτης του τηλεφώνου και φίλος της οικογένειας, όταν συμβουλεύει τη μητέρα της Κέλερ να ζητήσει βοήθεια από τη Σχολή Τυφλών Πέρκινς στη Βοστώνη. Εκεί, η μητέρα της και ύστερα από παρότρυνση του διευθυντή της Σχολής θα δεχθεί να συνεργαστεί με μία 20χρονη κοπέλα, πρώην μαθήτρια της σχολής, με προβλήματα όρασης, φτωχή, πλην δυναμική και έξυπνη δασκάλα: είναι η Αν Σάλιβαν, με την οποία η Κέλερ θα δέσει τη ζωή της με δεσμούς φιλίας και εκτίμησης για πάντα.
Η αρχή της γνωριμίας των δύο γυναικών είναι προβληματική. Η Σάλιβαν έχει δικό της σύστημα εκπαίδευσης και η μικρή, για χρόνια βυθισμένη στο σκοτάδι και τη σιωπή, αδυνατεί να συνεργαστεί. Όμως, η Σάλιβαν είναι σκληρή και επίμονη.
Όσο η 7χρονη τότε Κέλερ αντιστέκεται στο να κατανοήσει ότι σε κάθε πράγμα αντιστοιχεί μία λέξη που ορίζει τη σημασία και την υπόσταση του, τόσο η Σάλιβαν πεισμώνει και εφαρμόζει σκληρές για τα δεδομένα της οικογένειας πρακτικές. Η σύγχυση του κοριτσιού δεν την πτοεί: ζητά από την οικογένεια να απομονωθεί με το παιδί σε ένα μικρό σπίτι στη φυτεία που κατέχουν οι Κέλερ και να συνεχίσει να εργάζεται πάνω στον στόχο της. Σχηματίζει τις λέξεις στην παλάμη του κοριτσιού και κάποτε και με το ζόρι προσπαθεί να την κάνει να ταυτίσει το αντικείμενο που αγγίζει με τη σημασία της λέξης…
Οι προσπάθειες της μοιάζουν να πέφτουν στο κενό. Μέχρι που λίγο διάστημα μετά την άφιξη της νεαρής Σάλιβαν στη φυτεία τα πράγματα αλλάζουν. Σε μία έντονη κόντρα μαθήτριας – δασκάλας κοντά στην αντλία του νερού που βρίσκεται στον κήπο, η μικρή αρθρώνει για πρώτη φορά τη λέξη «νερό» έχοντας κατανοήσει τι είναι αυτό που βρέχει το χέρι της. Είναι τέτοιο το ξέσπασμα εκείνης της μέρας, που το κοριτσάκι σέρνει τη δασκάλα στην έκταση ρωτώντας να μάθει όσες περισσότερες λέξεις μπορούσε…
H σκηνή του νερού από την ταινία "Τhe miracle worker" με τις βραβευμένες με Όσκαρ Αν Μπάνκροφτ και Πάτι Ντιουκ
Για κάποια που δεν μπορούσε να δει τα πρόσωπα των αγαπημένων της, να ακούσει τις φωνές τους και τους ήχους του σπιτιού, η στιγμή μοιάζει με πραγματική φώτιση. Μέχρι το βράδυ, η Κέλερ θα έχει μάθει περισσότερες από 30 λέξεις και 6 μήνες μετά θα γνωρίζει περισσότερες από 600…
Η Κέλερ δικαίως θεωρήθηκε το θαύμα του 20ου αιώνα, καθώς υπήρξε το πρώτο τυφλό και κωφό άτομο, που αποφοίτησε από Πανεπιστήμιο και συνέχισε ως ηγετική φυσιογνωμία, όχι μόνο υπέρ των ανθρώπων με αναπηρίες, αλλά και υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και του δικαιώματος στην διακοπή ανεπιθύμητων κυήσεων, κατά των πολέμων και της ανισότητας, υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων και κάθε κινήματος που έθετε σε προτεραιότητα τον άνθρωπο.
Πολυταξιδεμένη, πολυγραφότατη, φίλη προσωπικοτήτων, όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Μαρκ Τουέιν, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο Μπερνάρ Σω, αγωνίστρια και μαχητική μέχρι το τέλος, ένα τέλος – που κόντρα στις προβλέψεις που την είχαν ξεγραμμένη πριν καν κλείσει τα 10 της – ήρθε σε ηλικία 88 ετών…
Μέχρι σήμερα το όνομα της είναι συνώνυμο της θέλησης που υπερνικά ρεαλιστικές, αντικειμενικά μη διαχειρίσιμες δυσκολίες. Ο άνθρωπος σε όλο του το μεγαλείο, σε όλη τη δύναμη της απόφασης του.
Περισσότερα για την Έλεν Κέλερ, εδώ.
