1.
Είμαι ψυχοπαθής
Όχι, δεν είμαι δολοφόνος, ούτε κλέφτης, ούτε έχω παραβιάσει ποτέ τον νόμο. Δεν κάνω ούτε ναρκωτικά, ούτε καπνίζω, ούτε πίνω. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη από την οικογένειά μου, ποτέ δεν ήμουν πολύ βίαιος.
Φτάνοντας στην ηλικία των 22, κατάλαβα πως είμαι άδειος από συναίσθημα ως προς τους άλλους ανθρώπους. Με το που έγινα οικονομικά ανεξάρτητος έδειξα μια απίστευτη αδιαφορία προς τα μέλη της οικογένειάς μου, τους φίλους μου, τις σχέσεις μου.
Πάντα υπήρξα χειριστικός, μιλούσα γρήγορα και το χάρισμά μου πάντα ήταν ένα από τα στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Κάνοντας απολογισμό, κατάλαβα πως πάντα κοιτούσα το συμφέρον μου, υποκρινόμουν πως έχω συναισθήματα, χωρίς ο ίδιος να καταλαβαίνω πως όλα ήταν υποκρισίες.
Το ψέμα, δεύτερη φύση μου. Ικανός να σου πω ψέματα και να σε κοιτώ με χαμόγελο μέσα στα μάτια. Μισές αλήθειες ή παραποιημένες, ώστε να παίρνω αυτό που θέλω. Αυτό μπορεί να ήταν είτε σεξ, είτε να μπω σε κάποιον νέο κοινωνικό κύκλο, είτε ανέσεις.
Πλέον δεν με ενδιαφέρει το σεξ αλλά μόνο το χρήμα και πώς θα πετύχω επαγγελματικά. Τους ανθρώπους τούς βλέπω ως αντικείμενα, βλέπω αριθμούς και αντιδράσεις. Ένας ψυχρός εκτελεστής, θα μπορούσες να πεις.
Δεν νιώθω μεγάλη χαρά ή μεγάλη λύπη, ό,τι και να συμβεί η ψυχολογική μου κατάσταση είναι σχεδόν ίδια. Δεν έχω ιδέα τι είναι η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους, όποτε προσπάθησα να δώσω κάτι χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα, κάτι μου «χτύπαγε».
Η ζωή μου είναι απλώς στόχοι, μακροπρόθεσμοι ή βραχυπρόθεσμοι, και η απουσία συνείδησης κάνει εξαιρετικά εύκολα τα παραπάνω. Είμαι καταδικασμένος να μη νιώσω ποτέ ευτυχία ή γεμάτος από τις σχέσεις μου. Έχω μεγάλους στόχους, μεγάλα όνειρα, τη δύναμη να τα κάνω πράξη, αυτοπειθαρχία που μπορεί να με κρατήσει σε κίνηση, αλλά κανέναν να τα μοιραστώ.
2.
Κακό σεξ, αλλά πολλή αγάπη
Παιδιά, η δύο χρόνων σχέση μου είναι τέλεια. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα. Αλήθεια, είμαι τόσο ευτυχισμένη, τα πάμε καλά σε όλα. Ναι, οk, έχουμε καβγαδάκια, αλλά είναι μες στο πρόγραμμα. Όμως, when it comes to bed, κάτι πάει λάθος.
Αρχικά, τον τελευταίο καιρό κάνουμε 2-3 φορές σεξ τη βδομάδα κατά μέσο όρο, εκεί που το κάναμε κάθε μέρα σχεδόν. Υπάρχουν όμως και βδομάδες που δεν κάνουμε καθόλου. Μου λέει συνέχεια πως είναι κουρασμένος και κοιμάται από τις 11.
Επίσης, δεν είναι καθόλου ενεργητικός στο σεξ. Δηλαδή θέλει συνέχεια εμένα από πάνω, δεν παίρνει πρωτοβουλίες και είναι φάση «αστερίας». Ξαπλωμένος ανάσκελα κι εγώ να τα κάνω όλα. Γενικά, με έχει κουράσει όλο αυτό, προσπαθώ να κάνω κι άλλα πράγματα, να του αλλάζω στάση εγώ, αλλά δεν... (σαν αστερίας ήταν όμως από τότε που το κάναμε πρώτη φορά, οπότε το ήξερα).
Γενικά, έχει πέσει η όρεξη πολύ. Είναι φυσιολογικό μετά από δύο χρόνια σχέση να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Μου έχει πει και στο παρελθόν πως δεν είναι το παν γι' αυτόν το σεξ, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργη μια τέτοια δήλωση για έναν άντρα 30 χρονών.
Επίσης έχει μανία με το πρωκτικό και το αναφέρει κάθε φορά που κάνουμε σεξ, με αποτέλεσμα, όταν δεν θέλω, να με φέρνει σε δύσκολη θέση. Παρεμπιπτόντως, να αναφέρω επίσης ότι most of the times τελειώνει με handjob, αφού τελειώσω εγώ.
Ή κάτι δεν πάει καλά ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ! Προσπαθώ να μην το θεωρώ σημαντικό, γιατί, κατά τα άλλα, η ζωή μας είναι τέλεια, ωστόσο, όταν το σκέφτομαι, ξενερώνω.
3.
Χώρισα
Χώρισα πριν από τρεις μήνες, μετά από τριάμισι χρόνια σχέση, εγώ 35, αυτή 28. Βασικά, αυτή με χώρισε, λόγω του ότι δεν ήταν πλέον ερωτευμένη και δεν με αγαπούσε, όπως μου είπε. Τα πράγματα όντως είχαν αλλάξει.
Πριν από έναν χρόνο έμεινε έγκυος. Όταν το καταλάβαμε, μας ήρθε και των δύο ταμπλάς. Ύστερα από αρκετές κουβέντες, πήραμε την κοινή απόφαση να το χαλάσουμε, κι έτσι έγινε. Μετά από αυτό, απλώς διαλύθηκε η φάση. Αυτή δεν ήθελε ούτε να την αγγίξω και με κατηγορούσε για όλο αυτό. Ό,τι και να της έλεγα θύμωνε και ήταν αρκετά επιθετική απέναντί μου.
Είχα που είχα τις ενοχές μου, αυτή με έκανε να νιώθω «δολοφόνος». Μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο. Όλο αυτό κράτησε περίπου δέκα μήνες, χωρίς να υπάρχει κάτι ερωτικό ή, έστω, να με κάνει να νιώθω ότι έχω κοπέλα.
Έκανα υπομονή γιατί ήθελα να της σταθώ επειδή την αγαπούσα και δεν ήθελα να τη βλέπω έτσι. Της είχα πει να πηγαίναμε σε έναν ειδικό για να μπορέσει να το διαχειριστεί όλο αυτό, αλλά μου έλεγε ότι δεν είναι τρελή. Είχε πρόβλημα και δεν το έβλεπε.
Τέλος πάντων, μετά από δέκα μήνες μου είπε να χωρίσουμε γιατί δεν ένιωθε κάτι για μένα πλέον. Ειλικρινά, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ για όλα αυτά που έγιναν, αλλά τρεις μήνες μετά τον χωρισμό νιώθω ανακούφιση γιατί όλο αυτό ήταν πολύ ψυχοφθόρο. Θεωρώ ότι προσπάθησα πολύ και να είμαι δίπλα της σε όλο αυτό και να σώσω τη σχέση μας.
4.
Τελικά, τι είμαι; Υπάρχει απάντηση;
Kαλησπέρα σε όλους,
Είμαι άντρας 35 ετών, παντρεμένος 10 χρόνια, με ένα παιδί. Έχω έναν γάμο με προβλήματα λόγω της φθοράς του χρόνου και των οικονομικών δυσκολιών, αλλά προσπαθούμε με τη γυναίκα μου να τα λύσουμε και να είμαστε καλά.
Πρόσφατα γνωρίστηκα με ένα παιδί 26 ετών στο γυμναστήριο. Λέγαμε ένα «γεια» κάθε φορά εκεί και συζητούσαμε περί γυμναστικής. Με βρήκε στο Facebook και κανονίσαμε κάποιες φορές να πάμε gym παρέα.
Για να μη μακρηγορώ, το παλικάρι είναι γκέι. Το θέμα δεν είναι ότι είναι γκέι αλλά ότι τελικά μου την έπεσε. Εξήγησα το status μου (που έτσι κι αλλιώς το ήξερε), του είπα ότι μου αρέσει η παρέα του αλλά ότι δεν το βλέπω αλλιώς το θέμα. Συνέχισε διακριτικά να επικοινωνεί και κατά καιρούς μού πέταγε διάφορα. Κατάλαβα σιγά-σιγά ότι με κολάκευε το ενδιαφέρον του και εν τέλει έχω αρχίσει να σκέφτομαι πώς θα ήταν να κάνω κάτι μαζί του ‒ ως ενεργητικός εγώ.
Με απασχολεί το εξής: αν εξαιρέσουμε το ηθικό του θέματος περί απιστίας, πόσο αφύσικο είναι αυτό που μου συμβαίνει; Αν δεν ήμουν παντρεμένος με παιδί, πιστεύω πως θα είχα δοκιμάσει την εμπειρία. Κι αν το κάνω; Aυτό σημαίνει πως είμαι γκέι; Kαι τελικά; Aν πήγαινα με άλλη γυναίκα, θα ήταν «καλύτερο» από αυτό που σκέφτομαι να κάνω;
5.
Η εξωτερική εμφάνιση
Είναι πραγματικά απίστευτο πώς οι άνθρωποι σήμερα κρίνουν με ωμότητα τους συνανθρώπους τους με βάση την εξωτερική εμφάνιση και γενικά το φαίνεσθαι. Δεν μπορεί! Το βλέπεις κι εσύ σίγουρα παντού γύρω σου, το οσφραίνεσαι, το ακούς, το αισθάνεσαι... έτσι δεν είναι;
Ναι, εντάξει, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, συμφωνώ, υπάρχουν και εξαιρέσεις, ευτυχώς, αλλά η μεγάλη πλειονότητα έτσι σκέφτεται και ενεργεί.
Έχεις μια όμορφη, εντυπωσιακή εμφάνιση; Ένα ωραίο σώμα; Τότε αμέσως όλοι γύρω σου αλλάζουν τον τρόπο που σε βλέπουν και σε αντιμετωπίζουν, ακόμα και σε απλά, καθημερινά πράγματα μεταξύ αγνώστων, χωρίς να μιλάμε απαραίτητα για άμεσες διαπροσωπικές σχέσεις ‒ που εκεί γίνεται κυριολεκτικά ο κακός χαμός. Πόσο ρηχή έχει γίνει η κοινωνία μας και πού θα καταλήξει, άραγε, όλο αυτό;
6.
Τελικά, είναι οι σχέσεις μαθηματικά;
Είμαι 35 κι έχω ερωτευτεί έναν 21χρονο. Τέτοια επικοινωνία, επαφή και αγάπη δεν έχω συναντήσει ξανά στη ζωή μου! Δεν θέλω να του πω πώς νιώθω. Νομίζω.
Πολλοί γνωστοί μου που δεν το ξέρουν κατακρίνουν ανάλογες περιπτώσεις λόγω ηλικίας. Τα αγαπώ κι εγώ τα μαθηματικά, αλλά όχι στις σχέσεις μου! Αν περνάς καλά, θα σου το πει μια μαθηματική πράξη; Όχι! Η μήπως ναι;
7.
Ας μην πονέσω άλλο, θέλω να απεγκλωβιστώ και να ζήσω
Παναγιά μου, έχω βοηθήσει πολλές ψυχές ανθρώπων και ζώων. Αυτήν τη στιγμή έχω αρρωστήσει και χρειάζομαι φάρμακα. Δεν έχω χρήματα ούτε για τα βασικά και τρεις εβδομάδες έχω αφεθεί, ούτε τον εαυτό μου περιποιούμαι πια και σήμερα θα ζητήσω χρήματα από ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Ας μη μου αρνηθεί τη βοήθειά του μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου και ας με βοηθήσει τουλάχιστον να μη στερηθώ τα βασικά, όπως το φαγητό και τα φάρμακά μου (αντικαταθλιπτικά και για ελκώδη κολίτιδα).
Μακάρι να βρεθεί λύση σε όλων μας τα προβλήματα, γιατί φοβάμαι πως δεν θα αντέξω ψυχολογικά και θα αποτρελαθώ. Ήταν πολλές οι στενοχώριες στη ζωή μου και κράτησα πολλά χρόνια καταστρέφοντας την υγεία μου, αλλά όχι τα λογικά μου. Φοβάμαι μην τρελαθώ και προσεύχομαι κάθε μέρα δακρυσμένη.
Τώρα έμεινα ολομόναχη, ενώ θα μπορούσα να βρω «εύκολα» από αρκετούς «καλοθελητές» που μου πρότειναν να γίνω γκόμενά τους για να με βοηθήσουν και δεν το δέχτηκα, ούτε θα το δεχτώ επειδή είμαι αξιοπρεπής. Κουράστηκα όμως. Ας φύγει αυτό το μαύρο σύννεφο από πάνω μου ώστε σύντομα να «ανασάνω». Εύχομαι να έρθουν ομορφότερες ημέρες, γεμάτες χαρούμενα πράγματα.
8.
Όταν οι φιλίες ξεθωριάζουν
Ξεκινήσαμε στο πρώτο έτος της σχολής να κάνουμε παρέα τρεις κοπέλες. Κρατήσαμε αυτήν τη παρέα 4 χρόνια. Στο πέμπτο έτος κάτι έγινε και νιώθω πως δεν έχουμε πλέον την ίδια χημεία. Εγώ άρχισα να κάνω παρέα με περισσότερα άτομα, διαφορετικά από τις φίλες μου. Αυτές δεν θέλανε και δεν προσπαθούσαν να συμμετέχουν.
Πολλές φορές νιώθω πως δεν ταιριάζουν με τα άτομα που κάνω παρέα τώρα. Είναι και οι δύο αρκετά κλειστές κι έχουν αρκετά «κουτάκια» στο μυαλό τους. Αυτό νιώθω πως με περιορίζει όμως. Κι ενώ το έχουμε συζητήσει και η μία κάνει προσπάθειες να είναι πιο ανοιχτή και κάτι γίνεται, η άλλη αρνείται να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια.
Έχει απομακρυνθεί και νιώθω πλέον κι εγώ πως δεν μπορώ να την καλέσω σε κάποιες παρέες όπου, ενώ ξέρει τα παιδιά, θα γίνουν συζητήσεις και θα ειπωθούν πράγματα με τα οποία έχει θέματα και δεν τα δέχεται ή δεν θέλει να τα συζητάει.
Πάμε σε μαγαζιά που δεν τα πολυεγκρίνει, σε φάση ρεμπετάδικο, τσιπουράδικο. Δεν είναι άνθρωπος που θα της πεις «έλα σπίτι να αράξουμε, να χαλαρώσουμε», κι έτσι νιώθω πως δεν μπορώ να την καλέσω σε τέτοιες φάσεις με τους άλλους.
Στην αρχή τής έκανα προτάσεις και κάθε φορά κάτι γινόταν και δεν μπορούσε. Δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν θέλω να χάσω τη φίλη μου, αλλά νιώθω πως αποξενωνόμαστε έτσι κι αλλιώς. Νιώθω πως θέλω πιο ανοιχτό κόσμο στη ζωή μου, πως χάνεται η επικοινωνία.
9.
Η παχουλοκομψή!
Από μικρή με έλεγες τσουπωτή, αλλά όλοι έλεγαν «έλα, καημένη, θα το πάρει σε ύψος το παιδί». Για κάποιον λόγο όλους μάς έμαθαν από μικρούς ότι το να έχεις παραπάνω κιλά είναι πρόβλημα, και από τα μεγαλύτερα.
Πού θα βρεις ρούχα, δεν θα σε θέλει κανένας, είσαι άσχημη, ακόμα και τα καθίσματα στα μέσα μεταφοράς σού λένε με τρόπο να χάσεις κάνα κιλό ακόμα, και το βλέμμα αυτού που ήρθε να κάτσει δίπλα σου σ' το λέει ότι «δεν χωράω, μωρή φοράδα!».
Στα 22 μου πήρα την απόφαση να ξεκινήσω πρόγραμμα, γυμναστήρια, διατροφή, ακόμα και ποδήλατο αγόρασα μπας και ξεκουνηθώ. Έχασα 50 κιλά, είχα φτάσει σε σημείο πολύ κυριλέ, αλλά δεν απολάμβανα τη ζωή μου όπως ήθελα.
Έκανα αυτό που υποτίθεται θα με έκανε να νιώσω καλύτερα και να είμαι κοινωνικά αποδεκτή. Καλά, το τι μπούλινγκ έφαγα στο γυμναστήριο και στον δρόμο με το ποδήλατο, γιατί, παιδιά, χοντρή και ανηφόρα δεν τσουλάει...
Μετά από πέντε χρόνια διατροφής και προγράμματος έπεσα σε κατάθλιψη και ξαναπήρα τα μισά κιλά και παραπάνω! Θέλουν όλοι να βοηθήσουν, εννοείται. Χαχαχα, γελάω, γιατί όλοι ξέρουν να κρίνουν και να σου πουν πως άμα χάσεις κάνα δεκάκιλο θα είσαι μπόμπα. Αγαπημένη φράση πλέον είναι το «εγώ για σένα το λέω, για την υγεία σου».
Ναι, οk, με νοιάζεσαι, σε ευχαριστώ, θα πας στον παράδεισο και το κάρμα σου θα σε ανταμείψει! Είναι σαν να θες να παλέψεις και για να σε βοηθήσουν σου δίνουν πίλερ για πατάτες!
Γιατί να μην μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι αρμονικά και ειρηνικά, γιατί να πρέπει ό,τι δεν μας αρέσει στο μάτι ή ό,τι δεν μοιάζει φυσιολογικό στον καθένα να θέλει να το αλλάξει; Εγώ δεν ενοχλώ κανέναν εκτός κι αν κάτσει δίπλα μου σε κάνα λεωφορείο και δεν χωράμε! Αποδοχή, αγάπη, ευγένεια και σεβασμός! Σας αγαπώ όλους και εύχομαι ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή!
10.
Να σαι καλά, παλίκαρε
Είμαι ντελιβεράς και πήγα σήμερα το μεσημέρι μια παραγγελία στη δυτική Θεσσαλονίκη. Η παραγγελία ήταν τέσσερα ευρώ. Το παλικάρι μού έδωσε δέκα ευρώ, οπότε έπρεπε να του δώσω ρέστα έξι ευρώ.
Έτσι όπως έβγαλα για να του τα δώσω, του δίνω πέντε ευρώ και δύο, αντί για ένα ευρώ, σύνολο επτά ευρώ ρέστα. Φεύγω, κατεβαίνω, δεν πρόλαβα να ανέβω στο μηχανάκι και με χτυπάει ένας στην πλάτη. Γυρνάω και βλέπω το παλικάρι. Καλά, μου λέει, εσύ χαρίζεις λεφτά στον κοσμάκη;
«Τι έγινε;» τον ρωτάω. «Μου έδωσες», λέει, «επτά ευρώ ρέστα και όχι έξι. Πάρε το ένα ευρώ. Και επειδή είσαι τσάκαλος, σου δίνω ένα ευρώ πουρμπουάρ». Τι να πεις μετά από αυτό; Του απάντησα: «Θα τα πάρω τα δύο ευρώ, αλλά θα έρθεις μια μέρα από το μαγαζί με την παρέα σου να σας κεράσω από μια μπίρα».
Να 'ναι καλά το παλικάρι. Τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη. Θα μπορούσε να κρατήσει το ευρώ και να μην πει τίποτα. Μπράβο σου, ρε παλίκαρε!
