Συμπληρώνω τέσσερα χρόνια σε αυτήν τη στήλη. Γενέθλια. Άρχισα πριν από την Κρίση. Τότε που μπορούσες να γράψεις και κάτι χαρούμενο ή ρομαντικό, χωρίς να εισπράξεις επικρίσεις.
300+ λέξεις κάθε εβδομάδα, 48 εβδομάδες τον χρόνο (έξω ο Αύγουστος) επί τέσσερα. Μαζί και κάτι έκτακτα - περίπου 60.000 λέξεις. Ένα χοντρό μυθιστόρημα.
Αν είχα γράψει ένα χοντρό μυθιστόρημα, από αυτά της φυγής, της παραλίας, μπορεί να είχα κερδίσει έναν λοφίσκο λεφτά. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ καθαρίζουν μερικές ευαίσθητες κυρίες που δακρύζουν πάνω στο πληκτρολόγιο.
Ενώ εγώ τι κέρδισα; Μια αύξουσα αμηχανία.
Που κάθε εβδομάδα γίνεται μεγαλύτερη. Κάθομαι μπροστά στην άδεια οθόνη και δεν ξέρω πια τι να γράψω. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, κάθε κείμενο φαίνεται φτωχό. Γύρω μου άνθρωποι απολύονται, μαγαζιά κλείνουν, αποταμιεύσεις εξανεμίζονται, σχέδια εγκαταλείπονται. Το μέλλον αναβάλλεται. Επ’ αόριστον.
Να βρίσω τους ανίκανους ηγέτες μας; Τους επέκρινα μια, τους επέκρινα δύο, τους έβρισα μια, τους έβρισα δυο, τους μούντζωσα και τους ξαναμούντζωσα. Και τι έγινε; Εκτός από τη στιγμιαία ανακούφιση που κέρδισα εγώ (ίσως και ο αναγνώστης), άλλαξε τίποτα; Τα πράγματα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο κι από εκεί στο χειροτερότερο…
Ν’ αγνοήσω την κρίση και να ταξιδέψω αλλού; Οι αγανακτισμένοι αναγνώστες (και ποιοι δεν είναι πια αγανακτισμένοι;) θα με χαρακτηρίσουν λιποτάκτη, φυγόμαχο, αποπροσανατολιστή. Αφήνω τη μάχη και μιλάω για λουλούδια - ενώ τα ανθοπωλεία κλείνουν;
Μάχη σίγουρα γίνεται. Αλλά με ποιους; Εναντίον ποιων; Σομαλία έγινε η Ελλάδα, όπου χρόνια τώρα δεν υπάρχει κυβέρνηση ούτε κεντρική εξουσία, παρά μόνο πολέμαρχοι, φυλές, μπαϊράκια, συντεχνίες, συμμορίες. Όλοι εναντίον όλων, ο καθένας για πάρτη του. Ποιος είναι ο εχθρός; Ο καθένας δείχνει κάποιον άλλο!
Διαβάζω τις δημοσκοπήσεις και ζαλίζομαι. Πλήρης σύγχυση. Οι πολίτες ζητάνε τα πιο αντιφατικά πράγματα. Το ένα και το αντίθετό του. Η μία απάντηση αναιρεί την άλλη. Χάος.
Κι εγώ εδώ: παλεύω για το νόημα και τις 300 λέξεις. Ε, λοιπόν, μόλις τις έφτασα! 308 λέει ο μετρητής. Η αμηχανία γέμισε τη στήλη.
Να δούμε τι θα γράψω την άλλη εβδομάδα…
σχόλια