Καλορίζικο το νέο μνημόνιο και να μας ζήσει. Μετά την χτεσινή συνεδρίαση του Eurogroup έχουμε και επισήμως supplementary MoU, δηλαδή συμπληρωματικό μνημόνιο το οποίο περιλαμβάνει μετά από δική μας πρόταση, το πολύ αριστερό μέτρο των αυτόματων περικοπών μισθών και συντάξεων το 2018 αν δε πιάσουμε τους στόχους που όπως ξέρουμε όλοι, πιο πιθανό είναι να πιάσουμε κοριούς παρά τους στόχους. Και αυτά παρά την δακρύβρεχτη επιστολή Τσακαλώτου που διέρρευσε και στην οποία ο υπουργός οικονομικών εκλιπαρούσε σαν άλλο κοριτσάκι με τα σπίρτα να μην επιμείνουν οι δανειστές στη θέσπιση προληπτικών μέτρων τα οποία ήταν και δήθεν αντισυνταγματικά.
Ταυτόχρονα πήραμε και κάτι αοριστίες για το χρέος, ρεπροφάιλινγκ, μπότοξ, θα σας γελάσω, πάντως κούρεμα θα δούμε όταν δει και ο Γαϊτάνος.
Είχε προηγηθεί η θυελλώδης συνεδρίαση της Βουλής το Σαββατοκύριακο στην οποία μονομπλόκ οι αγωνιστές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν περικοπές συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου και άλλα αριστερά νομοσχέδια. Τουλάχιστον οι Πασόκοι είχαν και μια-δυο διαρροές κάθε φορά, έτσι για την τιμή των όπλων, αυτοί εδώ μνημονιακότεροι του μνημονίου, ροντβάιλερ κανονικά.
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν στην ομιλία του Πρωθυπουργού όπου είπε το αμίμητο «μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες αλλά όχι για ψέματα».
Από τη συνεδρίαση ξεχώρισε το κλασσικό πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα με αψιμαχίες με τους χρυσαυγίτες για το απαραίτητο αριστερό ξεκάρφωμα καθώς και η παρακολούθηση της εκπομπής της Αννίτας Πάνια στο εντευκτήριο της Βουλής από τους εθνοπατέρες για αναζήτηση προφανώς νέων παρατράγουδων σε περίπτωση που παρατηρηθεί έλλειψη, πράγμα μάλλον δύσκολο.
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν στην ομιλία του Πρωθυπουργού όπου είπε το αμίμητο «μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες αλλά όχι για ψέματα». Ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι είχε αυταπάτες και δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεχίσει να κάνει υποδείξεις για το μέλλον της χώρας γιατί σιγά, τι πρόβλημα είναι αν με τις αυταπάτες σου οδηγήσεις μια χώρα στην καταστροφή, δεν είσαι δα και κάνας νεοφιλελές.
Πέρασε και η γιορτή της μητέρας και το πανελλήνιο γιόρτασε το θεσμό που έχει καταστρέψει περισσότερους Έλληνες κι από το σκυλάδικο που ως γνωστόν είναι μαζί με την εκκλησία οι δύο μάστιγες του έθνους. Οι περισσότεροι Έλληνες αγαπάμε την μητέρα μας κι ακόμα περισσότερες μανάδες αγαπάνε τα παιδιά τους, άσχετα αν αυτό γίνεται όπως και τα περισσότερα πράγματα σ' αυτή τη χώρα: λάθος.
Είναι κακό να αγαπάμε τον άνθρωπο που μας γέννησε; Φυσικά όχι. Είναι πρωτότυπο; Ε, όχι μέχρι και η Καρντάσιαν αγαπάει τη μαμά της. Είναι φυσικό; Σίγουρα ναι, τουλάχιστον μέχρι την ηλικία που εξαρτόμαστε άμεσα από αυτήν. Και που είναι το πρόβλημα; Να σου πω εγώ που είναι: Στο ότι η μητρική αγάπη σπάνια είναι απαλλαγμένη από ένα ιδιαίτερο ιδιοκτησιακό ένστικτο και στο ότι οι μανάδες –όπως όλοι μας άλλωστε- είναι εξαιρετικά δύσκολο να δουν έξω από τον εαυτό τους και να απαλλάξουν την αγάπη τους από την ηθική και αισθητική που οι ίδιες φέρουν.
Αγαπά την μητέρα σου όσο πιο δυνατά μπορείς, φρόντισε μόνο πριν να την έχεις «σκοτώσει» μέσα σου.
Βγήκε και το άλμπουμ των Radiohead και σίγουρα θα έχεις διαβάσει εκατό κριτικές και πεντακόσιες γνώμες αλλά αποψάρα σαν τη δική μας δεν θα βρεις οπότε πάρ' την: Εγώ για προφανείς λόγους θέλω να αντιπαθώ τους Radiohead, είναι το σπουδαιότερο γκρουπ της τελευταίας εικοσαετίας, έχουν το κατά κοινή ομολογία (όχι τη δικιά μου!) το καλύτερο άλμπουμ της δεκαετίας του 90 (ναι το OK Computer εννοώ), και αν τολμήσεις να τους αμφισβητήσεις είσαι μάλλον στιγματισμένος. Είναι για μένα οι Pink Floyd της εποχής μας και ελπίζω ότι όλοι μισούμε τους Pink Floyd.
Οπότε με το που βγήκε το A Moon Shaped Pool (τι γελοίος τίτλος!) και πριν το ακούσω το μισούσα ήδη. Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί πατούσαν μανιασμένα το refresh στο browser και στα streaming services ενώ εγώ έβλεπα Κατρούγκαλο στη Βουλή και τους χλεύαζα. Σήμερα που καταλάγιασε η σκόνη έβαλα να το ακούσω και κάπως κατάπια τη γλώσσα μου γιατί hype ξεhype το άλμπουμ είναι ένα κομψοτέχνημα, μπορεί ο Yorke να χρειάζεται επειγόντως λούσιμο αλλά υποκλίνομαι.
