Τοτελευταίο διάστημα έχω βρει τον μπελάμου. Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος δεν είναικαθόλου ικανοποιημένος από το μορφωτικόμου επίπεδο και έχει βαλθεί να μεεπιμορφώσει. Η αλήθεια είναι πως εγώδεν έχω βγάλει το σχολείο, ούτε έχω μάθειγράμματα πολλά - ξέρω όμως, ένα κι ένακάνουν δυο και πως τα φωνήεντα είναιεπτά. Τώρα, ο κ. Τσαγκαρουσιάνος προσπαθείνα με μάθει πως η προπαραλήγουσα ποτέδεν περισπάται όταν η λήγουσα είναιμακρά, γιατί σκοπεύει να εκδώσει τη LifOμε πολυτονικό σύστημα - μετά θα γίνειδιευθυντής του Τρίτου Προγράμματος καιθα ιδρύσει δισκογραφική εταιρεία, ώστενα καλύψει το κενό του Μάνου Χατζιδάκικαι να ηγηθεί της πολιτιστικής επανάστασης.
Τοκακό είναι πως με στέλνει συνέχεια σεποιοτικές θεατρικές παραστάσεις καιμετά περιμένει να του πω τι κατάλαβααπό το έργο. Εγώ το είχα βρει το κόλπο:πήγαινα στα μπουζούκια αντί για τοθέατρο, μετά διάβαζα την κριτική του κ.Γεωργουσόπουλου στην εφημερίδα «ΤΑΝΕΑ» και πήγαινα και του την έλεγαπαπαγαλία. Βέβαια, κάποια στιγμή με πήρεχαμπάρι και μου ζήτησε να του προσκομίζωτο εισιτήριο, το πρόγραμμα της παράστασηςκαι αυτόγραφα απ' όλους τους πρωταγωνιστές,οπότε κι εγώ αναγκάστηκα να παρακολουθώτις παραστάσεις.
Τηνπερασμένη εβδομάδα με έστειλε στο ΘέατροΆλμα να παρακολουθήσω την παράστασηΤζον Γαβριήλ Μπόρκμαν του Χένρικ Ίψεν.Μόλις το άκουσα, μου 'ρθε ο ουρανόςσφοντύλι. Πέρσι είχα πάει στο ίδιο θέατρο-εγώ δεν ήθελα, ο κ. Τσαγκαρουσιάνος μεείχε στείλει- για να παρακολουθήσω τοέργο Φθινοπωρινή Σονάτα τουΊνγκμαρ Μπέργκμαν. Με το πού είχα μπειστο θέατρο, είχα σχηματίσει την εντύπωσηπως η παράσταση ήταν αποκλειστικά γιατους συμμαθητές του Μπέργκμαν - τοφουαγιέ ήταν γεμάτο υπεραιωνόβιους.Μάλιστα, ένας φίλος είχε εκφράσει τονπροβληματισμό του για την προχωρημένηηλικία των θεατών και είχε αναρωτηθείποιοι θα πηγαίνουν στο θέατρο όταν τατινάξουν τα ραμολιμέντα. Τον είχακαθησυχάσει λέγοντάς του πως, αφού τοθέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα, το σωστόείναι και να πεθάνει στην Ελλάδα - γιατίνα πεθάνει στην ξενιτιά; Τελικά, η περσινήπαράσταση ήταν πολύ ωραία και κατάλαβαπως ο Μπέργκμαν έγραφε ωραία, άμα είχετα κέφια του. Βέβαια, το τι έγινε σταγραφεία της LiFO τον περασμένο Ιούλιο πουπέθαναν ο Μπέργκμαν και ο Αντονιόνι δενπεριγράφεται. Έτρεχε ο Τσαγκαρουσιάνοςστους διαδρόμους και ούρλιαζε «Πούείναι ο Μπέργκμαν; Πού είναι ο Αντονιόνι;».Υστερία τον είχε πιάσει. Το πήρε πολύπροσωπικά. Μα κι αυτοί οι ευλογημένοιτα κακάρωσαν με μια μέρα διαφορά - ούτεσυνεννοημένοι να ήτανε.
Τέλοςπάντων, το θέμα μας είναι ο Ίψεν. Μόλιςκατάλαβα το βαθμό δυσκολίας της αποστολήςμου, τηλεφώνησα στη Φιλία και τη Χαρά-δυο φίλες μου με πλούσιες θεατρικέςγνώσεις- για να τους ζητήσω να μεσυνοδέψουν στο θέατρο. Δέχτηκαν μεενθουσιασμό μόλις άκουσαν πως θα τουςπληρώσω τα εισιτήρια και ύστερα θα τουςκάνω το τραπέζι στο El Bandoneon. Ευτυχώς, στοθέατρο αυτή τη φορά υπήρχαν και πολλοίνέοι άνθρωποι - προφανώς, προσπαθούν ναβρουν διέξοδο στην Τέχνη, ενώ και ταναρκωτικά έχουν ακριβύνει πάρα πολύ,οπότε το θέατρο είναι μια οικονομικήλύση.
Περιέργως, η υπόθεση του έργουήταν πολύ απλή: ο Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν(Γιώργος Μιχαλακόπουλος) είναι έναςφιλόδοξος διευθυντής τράπεζας πουαποφάσισε να χρησιμοποιήσει παράνοματις καταθέσεις των επενδυτών με σκοπότην κατασκευή δημοσίων έργων. Στηνπορεία τα έκανε μαντάρα, τον πρόδωσεένας παλιός του φίλος και κατέληξε στηστενή. Εν τω μεταξύ, βέβαια, και ο Μπόρκμαντην έχει κάνει την πουστιά του, γιατίέχει πάει κι έχει παντρευτεί τηνΓκούνχιλντ (Φιλαρέτη Κομνηνού) αν καιήταν ερωτευμένος με τη δίδυμη αδερφήτης Έλλα (Κατερίνα Μαραγκού) που ήτανκι αυτή τρελή και παλαβή μαζί του.Αποφάσισε όμως να παντρευτεί τηνΓκούνχιλντ και όχι την Έλλα γιατί τηνΈλλα ήθελε να την παντρευτεί ο φίλοςτου που τον βοήθησε να γίνει διευθυντής- μόλις κατάλαβε πως η Έλλα δεν επρόκειτονα του κάτσει, τσαντίστηκε και πήγε καικατέδωσε τον Μπόρκμαν στις Αρχές. Τώρα,για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, κι εγώστη θέση του Μπόρκμαν θα παντρευόμουντην Γκούνχιλντ και όχι την Έλλα γιατίαν και είναι δίδυμες δεν μοιάζουν καθόλουμεταξύ τους, ενώ παράλληλα είναι οιπρώτες δίδυμες στην ιστορία τηςανθρωπότητας που έχουν διαφορά ηλικίας.
Για να μην τα πολυλογώ, ο Μπόρκμαν είναιεγωκεντρικός και έχει το σύνδρομο τουμεσσιανισμού -δηλαδή, έχει τον ίδιοχαρακτήρα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο- καιπεριμένει να έρθουν να του ζητήσουν νααναλάβει ξανά τη διεύθυνση της τράπεζας.Οι μόνοι άνθρωποι που τον επισκέπτονταιμετά την αποφυλάκισή του είναι ο ΒίλελμΦόλντολ (Γιώργος Μοσχίδης) και η κόρητου Φρίντα Φόλντολ (Σταυρούλα Μάκρα). ΗΈλλα -που έχει μεγαλώσει το γιο τουΜπόρκμαν Έρχαρτ (Δημήτρης Πασσάς)- ζητάειαπό την αδερφή της να τον αφήσει να έρθεικοντά της, η Γκούνχιλντ αρνείται νααποχωριστεί το γιο της, αλλά και οι δυολογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο αφού οΈρχαρτ είναι στα ντουζένια του κι έχειερωτευτεί τη Φάννυ Βίλτον (ΘεοδώραΣιάρκου) που τον θέλει μόνο για πάρτητης γιατί είναι λυσσάρα. Ε, δεν θαγράψω κι όλο το έργο - να πάτε να το δείτεγιατί είναι υπέροχο.
Ηλιτή σκηνοθεσία του κ. Μιχαλακόπουλου,η μετάφραση του κ. Μπελιέ, τα σκηνικάτου κ. Βέττα και οι φωτισμοί του κ.Καβουκίδη υπηρετούν έξοχα την παράστασηκαι μόνο σκοπό έχουν να αναδείξουν τοαριστουργηματικό κείμενο του Ίψεν. Οκ. Μιχαλακόπουλος, η κυρία Μαραγκού καιο κ. Μοσχίδης είναι σπουδαίοι στουςρόλους τους. Η κυρία Κομνηνού εκτός απόσπουδαία ηθοποιός είναι και μια γυναίκαεξαιρετικής ομορφιάς. Μοιάζει μεπαγόβουνο κάτω από το οποίο κρύβεταιένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί - πάνταήθελα να τη γράψω αυτήν τη φράση. Ελπίζωνα μη με παρεξηγήσει κάποιος με αυτάπου γράφω - είναι ολοφάνερο πως είμαιφαιδρός. Η κυρία Μάκρα και ο κ. Πασσάςάφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον- κι αυτή η φράση μου αρέσει. Η κυρίαΣιάρκου είναι φίλη μου εδώ και πολλάχρόνια, αλλά, παρ' όλα αυτά, παίζει πολύκαλά.
Τηνεπόμενη μέρα, ο κ. Τσαγκαρουσιάνος έκρινεπως -στο πλαίσιο της επιμόρφωσής μου-πρέπει να ακούσω ποιοτική ελληνικήμουσική και με έστειλε στη Μουσική Σκηνήτης Αθηναΐδας για να ακούσω τον ΣταμάτηΚραουνάκη και την ομάδα Σπείρα-Σπείρα.Ευτυχώς δεν γνώριζε πως ο κ. Κραουνάκηςανεβάζει φέτος μουσική επιθεώρηση καιπως η παράσταση, εκτός από τραγούδια,περιέχει και σατιρικά νούμερα με κακέςλέξεις. Το έργο έχει τον τίτλο «Πόσοσ' αγαπώ... Επιθεώρηση!» και δεν θατο ξεχάσω ποτέ. Ο κ. Κραουνάκης μου έκανετην τιμή και τη χάρη να με κάνει τραγούδι.Πρέπει να είναι ο μόνος συνθέτης στονκόσμο που έχει γράψει τραγούδι για ένανάνθρωπο που δεν γνωρίζει. Επίσης, πρέπεινα είναι πολύ καλός άνθρωπος αφού, μετάαπό τη «Μαρία την άσχημη», έγραψετραγούδι και για μένα - επιτέλους, κάποιοςγράφει τραγούδια και για εμάς τουςκακομούτσουνους. Θέλω να ευχαριστήσωτον κ. Κραουνάκη για τη γενναιοδωρίατου και για το υπέροχο τραγούδι. Ηπαράσταση είναι απολαυστική και δεννομίζω πως υπάρχει σήμερα στην Αθήναάλλο θέαμα αντάξιό της. Τη δεύτερη φοράπου πήγα είχα την ευκαιρία να διαπιστώσωπως η ομάδα Σπείρα-Σπείρα εκτός απόταλέντο διαθέτει και διακριτικότητα:η μοναδική Ελεάννα Καραντίνου μαςυποδέχτηκε χαμογελαστή στην είσοδο -οιηθοποιοί υποδέχονται τους θεατές- καιμου είπε με στεντόρεια φωνή «Εσείςδεν είχατε έρθει ξανά πριν λίγες μέρες...με μια άλλη γυναίκα»; Καράμπα!
Υ.Γ. Στην κυρία Ζήνα δεν πήγα ακόμαγιατί δεν με αφήνει ο κ. Τσαγκαρουσιάνος.Μου άρεσε όμως ο τίτλος.
σχόλια