Από τη μια θεωρείται λογικό η κρίση να παρασύρει τα πάντα. Από τα εργασιακά μέχρι τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής μας, που πρέπει να εναρμονιστεί με το γεγονός ότι ανήκουμε στο τριτοκοσμικό κομμάτι της Ευρώπης. Όλα αυτά ωραία και καλά να γίνουν, αφού μέχρι τώρα αυτό που έχουμε καταλάβει είναι πως αν δεν συμβούν, θα πέσει η χρεοκοπία να μας κάψει και θα καταστραφεί η χώρα.
Το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, κάθε ξεχωριστή τροπολογία έχει αλλάξει τελείως την καθημερινότητα και τις ανάγκες των φυσιολογικών ανθρώπων κι έχει αγγίξει ελάχιστα όλο αυτό τον συρφετό που έτρωγε μέχρι τώρα από τα έτοιμα. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα η πλειονότητα του Τύπου θεωρεί ότι θα είναι καταστροφικό να υπάρξει κάποιο «ενδεχόμενο ακυβερνησίας» εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων.
Δηλαδή, τη στιγμή που έχει γυρίσει η Ελλάδα ανάποδα και όλοι αναζητούν νέους τρόπους επιβίωσης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και οι σύντροφοί τους πρέπει παραμείνουν ατάραχοι και ακλόνητοι. Ο κόσμος πρέπει να ξεχάσει ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί φορείς με συγκεκριμένες επιλογές έφτιαξαν ένα κράτος-τέρας που εξυπηρετούσε την αναπαραγωγή των κομμάτων και την ευπρεπή διαβίωση των εγγεγραμμένων μελών τους.
Η αλλαγή στους πολιτικούς συσχετισμούς είναι αναγκαία. Κάθε μέρα φανερώνεται και μια άλλη καταστροφική (για την παρούσα κρίση) πτυχή της διακυβέρνησής τους από το 1974 κι έπειτα. Οι κρατικοδίαιτες πολιτικές που ακολουθούσαν τόσα χρόνια συμβάδιζαν με τον τρόπο που διαμορφωνόταν η ελληνική αγορά. Το κράτος ήταν ο γενικός αιμοδότης. Παντού!
Τώρα που το κράτος έκλεισε τη στρόφιγγα, βλέπουμε κάθε είδους επιχείρηση, και πέραν του Δημοσίου, να ετοιμάζεται ή να έχει βάλει ήδη λουκέτο. Όπως «τιμωρηθήκαμε» οι περισσότεροι για τη σθεναρή στήριξη του δικομματισμού, έτσι πρέπει να τιμωρηθεί και ο ίδιος. Η Βουλή με τα οκτώ κόμματα είναι μια νορμάλ συνέπεια που απορρέει από τις συνθήκες που επικρατούν. Το αν θα καταφέρουν να συνεργαστούν, φτιάχνοντας μια πολυφωνική κυβέρνηση, είναι ευθύνη του πολιτικού κόσμου (όλων των αποχρώσεων) και όχι των ψηφοφόρων.
Στις τελευταίες αγγλικές βουλευτικές εκλογές η «Guardian» πήρε την απόφαση να στηρίξει τους Φιλελεύθερους (τρίτο κόμμα), χωρίς ν’ ανησυχεί για ιστορίες (έρωτα) και αναρχίας. Είναι εντελώς παράξενο που ο παραδοσιακός Τύπος μας τρομοκρατεί συνεχώς με πρωτοσέλιδα που απειλούν για μετεκλογικό χάος, αν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Κολλημένοι όλοι σε μια εποχή που έφυγε, αδυνατούν να ακολουθήσουν το καινούργιο και μετά στενοχωριούνται που οι πωλήσεις τους πέφτουν εβδομάδα με την εβδομάδα.
σχόλια