Εγερτήριο σάλπισμα.

Facebook Twitter
0

Σ' αυτές τις εποχές της μαυρίλας και της μιζέριας, καλόν είναι θυμάται κανείς και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Ότι η ζωή είναι γεμάτη συναρπαστικές δυνατότητες και ευκαιρίες. Ότι ο self made man -o αυτοδημιούργητος- δεν είναι αμερικάνικος μύθος. Στη ζωή μου γνώρισα πολλούς που ξεκίνησαν από το μηδέν ή από το πλην και έφτασαν ψηλά. Χωρίς κρατικές επιδοτήσεις, λαδώματα και μίζες. Μόνο με τη δημιουργικότητα, τη δουλειά και τη θέλησή τους.

Κάθε φορά που ακούω νέα παιδιά να μου εκθέτουν το όνειρό τους (ένας διορισμός στο Δημόσιο!), δεν μπορώ να μη σκεφθώ ανθρώπους που γνώρισα οι οποίοι πήραν τη μοίρα τους στα χέρια τους και θριάμβευσαν.

Τον καιρό που δούλευα στη διαφήμιση συνεργάστηκα με πολλούς τέτοιους. Βασικό χαρακτηριστικό τους: η προσήλωση στη δουλειά, το χαμηλό προφίλ, η έλλειψη κάθε επίδειξης. Ούτε σκάφη, ούτε βίλες στη Μύκονο, ούτε Πόρσε. Η ζωή τους ήταν άνετη, αλλά όχι σπάταλη. Χαρά κι απόλαυσή τους η δημιουργία: νέες εταιρείες, νέα καταστήματα, νέα εργοστάσια, νέα προϊόντα.

Ο δημιουργός επιχειρηματίας είναι κυρίως δημιουργός. Η αριστερή μυθολογία που τον παρουσιάζει σαν τον άκαρδο χοντρό με το πούρο είναι μία συκοφαντική παραμόρφωση. Φυσικά υπήρξαν -και υπάρχουν- ανάλγητοι καπιταλιστές. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είναι παράσιτα, κομπραδόροι - δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα. Ούτε επιχειρήσεις, ούτε προϊόντα, ούτε θέσεις εργασίας.

Πόσοι ξεκίνησαν ξυπόλυτοι και έγιναν κολοσσοί; Πόσοι μπάρκαραν ναύτες κι έγιναν καπετάνιοι και μετά μεγάλοι εφοπλιστές;

Πάρτε τα σημερινά ελληνικά διεθνή προϊόντα: Κορρές, Apivita, Follie-Follie. Θα τα βρείτε σε όλη την υφήλιο, από τις ΗΠΑ ως την Κίνα. Σε τομείς εξοντωτικού ανταγωνισμού, επικράτησαν όχι χάρη σε κρατικές επιδοτήσεις αλλά στην ποιότητά τους και την επινοητικότητα των δημιουργών τους. Άλλος ξεκίνησε με ένα μικρό χαρτοπωλείο στη Στουρνάρη και έφτιαξε τον γίγαντα «Πλαίσιο»!

Άντε βρε Έλληνες! Ξυπνήστε! Κάποτε ως επιχειρηματίες ήμασταν ο θρύλος των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Τι έγινε το «Ελληνικόν Δαιμόνιον;» Πώς καταντήσαμε λαός δημόσιων υπαλλήλων;

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ