Ίσως η βασικότερη αιτία των αδυναμιών που εμφανίζει η κυβέρνηση 100 μέρες μετά την εκλογή της είναι ότι ποτέ δεν διέγνωσε σωστά γιατί ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε το καλοκαίρι να τα παρατήσει. Αυτή την πρωτοφανή για κάθε πολιτικό χειρονομία το ΠΑΣΟΚ την απέδωσε σε προσωπική παραίτηση του τότε πρωθυπουργού μπροστά σε -υπαρκτές βέβαια- δυσκολίες.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο κ. Καραμανλής, όπως έχει ήδη γραφτεί σε αυτήν τη στήλη, είχε ζητήσει από τους συνεργάτες του να του παραδώσουν μέχρι τις 20 Αυγούστου ένα πόρισμα για την κατάσταση της οικονομίας. Μόνο όταν έμαθε ότι η κυβέρνησή του δεν θα έχει την άνοιξη χρήματα για να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις αποφάσισε να παραδώσει την «καυτή πατάτα» στον Γ. Παπανδρέου.
Μιας κακής διάγνωσης μύριες λαθεμένες θεραπείες έπονται. Παρότι όλοι γνώριζαν ότι η κατάσταση της οικονομίας ήταν αρκετά έως πολύ άσχημη, το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ δεν συνέλαβε προεκλογικά το μέγεθος του προβλήματος. Στην κυβέρνηση, μάλιστα, που ορκίστηκε μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 4ης του Οκτώβρη, ο κ. Παπανδρέου αισθάνθηκε ότι είχε την πολυτέλεια να τοποθετήσει σε καίρια πόστα δύο υπουργούς (Παπακωνσταντίνου, Κατσέλη) που είχαν υιοθετήσει διαφορετική φιλοσοφία και τακτική για την ανάκαμψη της οικονομίας. Τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν λίγο αργότερα, όταν ο Παπακωνσταντίνου πάγωνε τους μισθούς άνω των 2.000 ευρώ από το γραφείο του υπουργείου του, για να τους ξεπαγώσει λίγο μετά ο Παπουτσής στη Βουλή.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου υιοθετήθηκε η τακτική της διαβούλευσης για τη συμπλήρωση ακόμη και καθαρά πολιτικών θέσεων, όπως αυτές των γενικών γραμματέων των υπουργείων. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το μέτρο είναι ριζοσπαστικό και έχει μια σειρά από θετικές πλευρές. Μόνο που δεν συνδυάζεται με μια άλλη διάγνωση, ότι δηλαδή η χώρα και η οικονομία της βρίσκονται στην εντατική, όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου λίγες μέρες αργότερα.
Γιατί όταν ένας ασθενής βρίσκεται στην εντατική, δεν βάζεις αγγελία στο ίντερνετ για να βρεις χειρουργό ή αναισθησιολόγο. Ψάχνεις 2-3 μέρες, παίρνεις μερικά τηλέφωνα και αποφασίζεις πριν συμβεί το μοιραίο. Όπως για το πρωτόγνωρο μέτρο δεν υπήρχε καθόλου προετοιμασία, η ιντερνετική διαβούλευση μετατράπηκε σε πραγματική τροχοπέδη για την κυβέρνηση. Ενώ κλείνουν 100 ημέρες, υπάρχουν ακόμη υπουργεία χωρίς γενικούς γραμματείς και το κενό εξουσίας συνεχίζεται σε όλη την κλίμακα της ήδη παράλυτης ελληνικής κρατικής μηχανής. Στις εφορίες διοικούν ακόμη αυτοί που απέτυχαν να εισπράξουν τους φόρους, στα νοσοκομεία οι διεφθαρμένοι, ανίκανοι ή και τα δύο μαζί που τα φαλίρισαν και πάει λέγοντας. Ακόμη και περίπτερο να αφήσεις ακυβέρνητο για 4 μήνες (γιατί τόσοι και παραπάνω είναι, αν μετρήσουμε και την προεκλογική περίοδο) είναι βέβαιο ότι θα φαλιρίσει: κάποιος θα πρέπει να παραγγείλει σοκολάτες ή τσίχλες και να κάνει ταμείο. Στην περίπτωσή μας, δεν κάνει κανείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει μια σειρά από θετικά μέτρα (όπως είναι το νομοσχέδιο για τους μετανάστες, η αλλαγή του εκλογικού νόμου για τον περιορισμό της πολιτικής διαφθοράς ή τα μέτρα για τις καμένες εκτάσεις), ενώ σχεδιάζει και άλλα που ίσως αποτελέσουν θετικές εκπλήξεις. Θα πρέπει όμως σύντομα να βρει τον συντονισμό της και να αρχίσει να κυβερνά. Γιατί σήμερα η πιο επικίνδυνη λάθος διάγνωση θα ήταν να πιστέψει κανείς ότι η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί με επικοινωνιακές κινήσεις, όσο πετυχημένες κι αν φαντάζουν τις πρώτες 100 μέρες που πέρασαν τόσο γρήγορα...
σχόλια