Κάθε που ανοίγει ο καιρός, πιάνουν η πολιτεία και οι φορείς ν’ ασχοληθούν με το κέντρο. Άλλοι με διαγωνισμούς, άλλοι με events και άλλοι με... επιχειρήσεις-σκούπα. Ορισμένα (όχι οι «σκούπες», που απλώς μετακομίζουν ένα πρόβλημα δίχως να το λύνουν) είναι ωραία σχέδια και ακούγονται όμορφα στ’ αυτιά. Αυτό που θέλουμε είναι να γίνουν, γιατί έχω ακούσει πάρα πολλές προτάσεις τα τελευταία χρόνια κι έχω δει πάρα πολύ λίγες πράξεις. Υπόψη πως, παρ’ όλη την υποβάθμιση, το κέντρο δεν πέθανε τελείως.
Έχει να προσφέρει πολλά ακόμα, αρκεί να αξιοποιηθεί σωστά. Και στα «σωστά» δεν βάζω μόνο το να μαζεύει ο δήμος τα σκουπίδια αλλά και το να συνδράμουν οι κάτοικοι και οι μαγαζάτορες του κέντρου. Έστω με το να προτείνουν, έστω με το να σηκώσουν το τηλέφωνο και να πουν ότι έχει μια λακκούβα ο δρόμος ή ζητώντας έναν ρημαδιασμένο κάδο για τη γειτονιά τους.
Η κατάσταση του κέντρου τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει τελικά ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 έγιναν όπως όλα σε αυτόν τον τόπο: επιφανειακά. Ήταν τότε, το 2004, που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο αρμόδιος υπουργός Γιώργος Σουφλιάς αποφάσισαν ότι οι Ολυμπιακοί έφτιαξαν την πόλη μας και το βάρος έπρεπε να δοθεί στην επαρχία. Δεν θεωρώ πως ήταν κακή σκέψη. Η περιφέρεια είχε μείνει πίσω σε σχέση με την -υποτιθέμενη- Ολυμπιακή Αθήνα κι έπρεπε να τονωθεί. Βέβαια, το ελάχιστο που θα ζητούσαμε από τους πολιτικά υπεύθυνους είναι να διαχειρίζονται ισορροπημένα τα πράγματα. Αλλά δεν. Ήρθε καπάκι και η κρίση και καταλήξαμε να έχουν επαρχία και πρωτεύουσα μαζί τα μαύρα τους τα χάλια.
Ένα από τα κύρια προβλήματα της πόλης είναι πως από τα εκατομμύρια τουρίστες που περνούν από την Αθήνα το καλοκαίρι μόνο ένα μικρό ποσοστό μένει στην πόλη για λίγες μέρες.
Οι περισσότεροι είναι περαστικοί, κάνοντας ένα ολιγόωρο τράνζιτ λίγο πριν εκτοξευτούν για κάποιο νησί. Αυτό είναι και το μεγάλο ζήτημα του κέντρου: έχει μπλέξει με τους περαστικούς - διαδηλωτές, νυχτοπερπατητές, εμπόρους που περιμένουν να κλείσει το κατάστημά τους και να εξαφανιστούν. Αν οι αλλαγές έχουν στόχο να κάνουν την περιοχή έναν όμορφο περίπατο, τότε θα δημιουργήσουν μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση για τις εφημερίδες, τα free press, τους κορδελοκόφτες και τους αθηνολάτρεις του Αμαρουσίου. Οι αλλαγές πρέπει να στοχεύουν αποκλειστικά στο να βρεθούν νέοι μόνιμοι κάτοικοι-εργάτες που θα φροντίζουν να χτίζουν το «γιοφύρι» κάθε φορά που θα γκρεμίζεται.
Τα υπόλοιπα θα γίνουν από μόνα τους.
σχόλια