ΤO MHNYMA ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ και οργανώσεων για τη φετινή επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν σαφές: Όχι μαζικές πορείες, όχι συνωστισμοί και πολυπρόσωπες συναθροίσεις, προτιμότερη η προσέλευση κατά μόνας ή σε μικρές ομάδες, με όλα τα συνιστώμενα υγειονομικά μέτρα για την πανδημία, ώστε και ο κίνδυνος μετάδοσης να αποτραπεί και το όργιο καταστολής και αστυνομοκρατίας που ζήσαμε στην πρόσφατη επέτειο του Πολυτεχνείου να αποφευχθεί.
Αυτή, δε, τη φορά οι αρχές δεν είχαν καμία απολύτως δικαιολογία να μην επιτρέψουν έστω τέτοιες συμβολικές εκδηλώσεις. Είχε προηγηθεί η δήλωση Τσιόδρα (5/11) ότι το 86% των μεταδόσεων συμβαίνει σε κλειστούς χώρους αλλά και η δήλωση του ίδιου του εκλαμπρότατου υπουργού Προστασίας του Πολίτη (26/11) ότι «ο ιός δεν μεταδίδεται έξω» – αναφερόταν βέβαια στους υφισταμένους του, πολλοί από τους οποίους στην «επιχείρηση» της 17ης Νοεμβρίου και συνωστίζονταν και μάσκες δεν φορούσαν, όπως άλλωστε συνέβη και χτες, φαντάζομαι όμως ότι ο κορωνοϊός δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις.
Ακόμη όμως και ο γνωστός επιδημιολόγος Γκίκας Μαγιορκίνης, μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας και μάλλον όχι ακροαριστερός εξτρεμιστής, είχε ξεκάθαρα πει στις 16/11 ότι η απαγόρευση των συναθροίσεων με πρόσχημα, τάχα, τη δημόσια υγεία, ήταν απόφαση της Πολιτείας και όχι της αρμόδιας Επιτροπής.
Λίγοι, όμως, φανταζόμασταν το μέγεθος του αυταρχισμού και της βαρβαρότητας που θα εκτυλισσόταν ξανά χτες, δίχως μάλιστα να υπάρξει η παραμικρή πρόκληση: Τέσσερις χιλιάδες «κατάφρακτοι» αστυνομικοί στους δρόμους, κλειστοί οι μισοί σχεδόν σταθμοί του μετρό (γιατί όχι και το δίκτυο του ΟΣΕ;), ελικόπτερα, drones, ανελέητη βία και τρομοκρατία στα Εξάρχεια και όπου αλλού ανά την Ελλάδα επιχειρήθηκαν ανάλογες εκδηλώσεις μνήμης.
Παρά ταύτα, παραμονές της επετείου εκδόθηκε άλλο ένα ΦΕΚ από αυτά που έχουν κάνει το Σύνταγμα «λάστιχο» για καθολική απαγόρευση όλων των υπαίθριων συγκεντρώσεων άνω των 4 ατόμων, υπογραμμένο από τον αρχηγό της Αστυνομίας (και όχι με απόφαση της Βουλής, ως θα όφειλε). Δεν ξέρω σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα έχουν απαγορευτεί διά ροπάλου οι συγκεντρώσεις ακόμα κι όταν τηρούνται όλα τα υγειονομικά μέτρα –η καθημερινή ειδησεογραφία άλλα μας δείχνει–, ξέρω όμως ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθαυτό, που δεν το λες και αναρχοκομμουνιστικό μόρφωμα, προειδοποιούσε με ψήφισμά του αρχές Νοεμβρίου για τον «κίνδυνο κατάχρησης εξουσίας» από τις εθνικές κυβερνήσεις οι οποίες λαμβάνουν μέτρα έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «να εντείνει τις προσπάθειές της διά της νομικής οδού, όπου χρειάζεται, ώστε οι έκτακτες εξουσίες να είναι απαραίτητες, αναλογικές, χρονικά περιορισμένες και να υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο».
Κανείς βέβαια –εκτός ίσως από κάποιους πεφωτισμένους ισαποστάκηδες που έχουν, εννοείται, καταπιεί τη γλώσσα τους–, με βάση και τα ως τώρα πεπραγμένα της δεν περίμενε ότι η εξουσία θα παρέμενε αδρανής ακόμα και στη θέα μεμονωμένων πολιτών που θα επιθυμούσαν να τιμήσουν τη μνήμη του Αλέξανδρου, αφήνοντας ένα λουλούδι στο σημείο της δολοφονίας του. Ακόμα τους στοιχειώνουν οι εφιάλτες της μαζικής νεολαιίστικης εξέγερσης που ξέσπασε πανελλαδικά την επομένη του κακού, ραγίζοντας το κρύσταλλο της σκιτζίδικης, δανεικής ευμάρειας των '00s, λίγο προτού το θρυμματίσουν εντελώς η κρίση και τα μνημόνια που ακολούθησαν και προοιωνίζοντας την ανατροπή του κατεστημένου πολιτικού σκηνικού.
Λίγοι, όμως, φανταζόμασταν το μέγεθος του αυταρχισμού και της βαρβαρότητας που θα εκτυλισσόταν ξανά χτες, δίχως μάλιστα να υπάρξει η παραμικρή πρόκληση: Τέσσερις χιλιάδες «κατάφρακτοι» αστυνομικοί στους δρόμους, κλειστοί οι μισοί σχεδόν σταθμοί του μετρό (γιατί όχι και το δίκτυο του ΟΣΕ;), ελικόπτερα, drones, ανελέητη βία και τρομοκρατία στα Εξάρχεια και όπου αλλού ανά την Ελλάδα επιχειρήθηκαν ανάλογες εκδηλώσεις μνήμης, ξύλο, τσαμπουκάδες, ρίψεις κρότου-λάμψης ακόμα και μέσα σε πολυκατοικίες, προπηλακισμοί δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ και παρεμπόδιση του έργου τους, 374 προσαγωγές, 135 συλλήψεις, ομαδικό «τσουβάλιασμα» των προσαχθέντων κουρελιάζοντας κάθε υγειονομικό κανόνα, πρόστιμα εντούτοις σωρηδόν για παραβίαση των μέτρων κατά της πανδημίας! Κι όμως, αν κάποιος έπρεπε να ελεγχθεί ποινικά για παραβίαση ρητών συνταγματικών όσο και υγειονομικών διατάξεων είναι καταφανώς η ηγεσία της ΕΛΑΣ.
Δεν δίστασαν να συλλάβουν μεταξύ άλλων –καταφανώς εκδικητικά– τους Θανάση Καμπαγιάννη και Κώστα Παπαδάκη, συνήγορους Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της ΧΑ (οι οποίοι, αφού απελευθερώθηκαν, υπέβαλαν με τη σειρά τους μηνύσεις), τη στιγμή μάλιστα που όλος αυτός ο φοβερός και τρομερός «στρατός» δεν κατάφερε να φυλάξει αλλά ούτε και να εντοπίσει ενάμιση μήνα τώρα τον καταδικασμένο αρχιχρυσαυγίτη Παππά και τους επίσης «εξαφανισμένους» καταζητούμενους ομοϊδεάτες του Δεβελέκο-Θεοδώρου! Ήταν ικανοί να συλλάβουν ακόμα και τα λουλούδια που έφερνε ο κόσμος, αν μπορούσαν.
Ένας ασύλληπτος εν γένει ιδεοληπτικός ρεβανσισμός, απαράδεκτος τόσο για συνθήκες κοινοβουλετικής δημοκρατίας όσο και για κρατικούς υπαλλήλους που ψωμίζονται από τους φόρους όλων μας. Αποκορύφωμα, ο άθλιος ΜΑΤατζής που κατέστρεψε μια ανθοδέσμη από το αυτοσχέδιο μνημείο του Γρηγορόπουλου στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου «σπάζοντας πλάκα» με συνάδελφό του – ναι, διατάχθηκε ΕΔΕ γι' αυτό αλλά άμα βγει, σφυράτε μου.
Υπόψη κιόλας ότι ο δολοφόνος του Αλέξη, ο πρώην αστυνομικός Κορκονέας, ελεύθερος πλέον και πάντα αμετανόητος (όπως και ο συνεργός του Σαραλιώτης), υποδύεται τον ψάλτη στο χωριό τoυ στη Μάνη.
Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν φαίνεται να έχει τελειωμό και δεν ενδιαφέρεται πια να κρατά καν τα προσχήματα. Μόνο που η υγειονομική κρίση ως πρόσχημα, μετά και τα χτεσινά σκηνικά, μοιάζει να έχει εντελώς χρεοκοπήσει. Δεν ξέρω για πόσο διάστημα ακόμα θα καταφέρνει να συγκαλύπτει τις πελώριες ευθύνες της για το δεύτερο κύμα της πανδημίας ή για τα αντεργατικά νομοσχέδια που στη ζούλα προωθεί εκμεταλλευόμενη την κατάσταση έκτακτης ανάγκης πίσω από τέτοιες ολοκληρωτικής σύλληψης, υψηλού οικονομικού κόστους και υγειονομικού ρίσκου «επιδείξεις δύναμης», όμως η αλαζονεία και η ύβρις δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος για κανέναν ισχυρό σε βάθος χρόνου, όσο κι αν νιώθει προς ώρας κραταιός και άτρωτος. Γιατί καμιά φορά, τη δύναμη την έχουν τα λουλούδια και οι μέλισσες που τα επικονιάζουν, όχι τα αστυνομικά γκλομπ, ούτε οι (κακοί) λύκοι.
σχόλια