Δεν θυμάμαι αν έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, αυτός ο διεθνιστής φιλόσοφος, προσπαθούσε να περάσει με την ιδιότητα του πρωθυπουργού ως νέα εθνική αφήγηση της χώρας τη σύνδεση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας με την καινοτομία. Ο πατέρας του μας δίδαξε πώς, μέσω του κόμματος, μπορούμε να του τα φάμε όλα του κράτους και ο γιος, για ν’ απογαλακτιστεί, προσπάθησε να μας πείσει για το αντίθετο.
Ήταν εκείνα τα χρόνια που ο κ. Παπανδρέου πίστευε πως η Ελλάδα θα σωθεί με την «πράσινη» ανάπτυξη, την ώρα που η χώρα δεν ήξερε να ξεχωρίζει τα γυάλινα από τα πλαστικά στην ανακύκλωση.
Την ώρα που το Σάββατο η Αθήνα μάθαινε, μέσω του TeDx Athens, πώς να είναι καινοτόμος, ανατρεπτική και άλλα τέτοια μοντέρνα, η ΕΣΕΕ (Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου) παρουσίαζε μια έκθεση που έλεγε το εξής σοκαριστικό: 60.000 επιχειρήσεις έχουν κλείσει τα τελευταία δύο χρόνια και αναμένεται να κλείσουν άλλες τόσες το 2012. Το νούμερο αυτό αντιστοιχεί σ’ εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και σε αστική ερήμωση. Ήδη, σε πολυσύχναστες γειτονιές περισσότερες είναι οι άδειες βιτρίνες παρά οι γεμάτες. Και τώρα που έρχονται Χριστούγεννα, αυτό θα μας φανεί περισσότερο.
Είναι ολοφάνερο πως όσο και να προωθείται η καινοτομία («οι Έλληνες της Silicon Valley», «ο τύπος από τη Φλώρινα που πουλάει ένα λογισμικό σε όλη την υφήλιο»), άλλο τόσο κατακρημνίζεται οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα.
Για να κάνεις κάτι στην Ελλάδα, πρέπει να είσαι ο Έλληνας Στιβ Τζομπς ή να έχεις έναν θείο που να παράγει πιπεριές Φλωρίνης, ώστε να τις τυποποιήσεις με μια ωραία ετικέτα ή, το καλύτερο, ν’ ανοίξεις ένα μπαρ που στα τρία ποτά θα κερνάς το ένα.
Δεν έχω ακούσει τελευταία κάποιον, κάπου, κάποτε, να λέει ότι κάποιος, κάπου, κάποτε, άνοιξε ένα μαγαζί που να πουλάει οτιδήποτε άλλο πέρα από καφέ και αλκοόλη. Λέτε να υπάρχει κάποια κρυφή στρατηγική που δεν γνωρίζουμε;
σχόλια