Είναι λογικό να προκαλεί σοκ η δήλωση Χρυσοχοΐδη. Αλλά, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της διαδικτυακής λαίλαπας, θα δούμε ότι μέσες άκρες αυτή είναι η τάση που διαμορφώνεται στη ρητορική των πολιτικών μυαλών αυτού του τόπου.
Ο Χρυσοχοΐδης δεν είναι ο πρώτος. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με το που άφησε την Οικονομία για το Περιβάλλον, έκανε δηλώσεις στον ξένο Τύπο για τα προβλήματα του «κειμένου» που τον κατέστρεψε πολιτικά. Ο Γιώργος
Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑΟΣ, δεν πρόλαβε να το ανοίξει καν, γιατί «έπρεπε να σώσει τη χώρα», ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης άλλα είχε διαβάσει όταν έγραψε το περιβόητο άρθρο στην «Καθημερινή», όπου έλεγε μέσες άκρες πως, αν αποκλίνουμε από μεσοπρόθεσμα και μνημόνια, θα μπούμε στη δραχμή δραχμούλα. Προχθές, όμως, βρήκε «παραλείψεις». Εδώ ο Αντώνης Σαμαράς, που μάλλον θα το είχε διαβάσει και ήταν εναντίον, σήμερα είναι ένας από τους τοποτηρητές του. Τώρα που έρχονται και οι εκλογές, να δείτε πως σαν τα μανιτάρια θα πετάγονται οι «αδιάβαστοι» πολιτευτές. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είναι ζήτημα αν θα βρεθούν πέντε άτομα στη δημόσια σφαίρα που, είτε διαφωνούν είτε συμφωνούν, να έχουν διαβάσει το μνημόνιο.
Χωρίς να θέλω να κοντραριστώ με το λαϊκό αίσθημα, θα ομολογήσω πως δεν σοκάρομαι με αυτούς που δεν το διάβασαν. Γιατί και να το διάβαζαν, θα το ψήφιζαν. Γιατί είναι άσχετοι. Όπως άσχετοι είναι και αυτοί που το έγραψαν. Και πολύ περισσότερο μάλιστα. Ο Πολ Τόουμσεν, του ΔΝΤ, παριστάνει τώρα τον νταή, τη στιγμή που ο ίδιος έκανε το λάθος να συνδιαμορφώσει ένα κείμενο που στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν copy-paste προτάσεις από μελέτες που είχαν γίνει για χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ορισμένα υπουργεία είχαν προθεσμία τριών ημερών για να παραδώσουν το δικό τους μνημονιακό κεφάλαιο και άλλαξαν μόνο τα ονόματα. Η προχειρότητα σε αυτή την περίπτωση ισοδυναμεί με έγκλημα.
σχόλια