ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Εύχομαι να μη συμβεί αυτό που όλοι φοβόμαστε: έξαρση των κρουσμάτων μετά τις γιορτές. Προφανώς, άπαντες θέλουμε να υπάρξει μια έστω περιορισμένη επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς, και όχι παράταση στην καραντίνα. Πέραν, όμως, από αυτόν τον ουσιαστικό λόγο, φοβάμαι ότι θα εκτραχυνθεί η πολιτική ζωή στη χώρα.
Καταρχάς, η επικοινωνιακή διαχείριση δυσκολεύει. Επιχειρήματα του τύπου «χρειάζεται να δείξουμε προσωπική ευθύνη» (πόσο συχνά ακούγεται πλέον;) ή φταίει η τάδε κοινωνική ομάδα (π.χ. οι νέοι) έχουν αποδυναμωθεί. Ο εμβολιασμός σαφώς δημιούργησε προσδοκίες ότι είναι η αρχή του τέλους, οι οποίες όμως δύσκολα θα κρατήσουν για καιρό, ιδίως αν εμφανιστούν προβλήματα στη διαχείρισή του ή/και καταντήσει ρουτινιέρικη διαδικασία που αναπόφευκτα δεν θα προκαλεί ενδιαφέρον.
Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει στήσει όλη τη στρατηγική της πάνω στη διαχείριση της πανδημίας. Συνεπώς, δεν πρέπει να αναμένονται παρά υψηλοί τόνοι στην παραμικρή ευκαιρία. Ο «κρυφός» εμβολιασμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, οι ανοησίες για ένα βανάκι και δύο κάσες εμβόλια, δείχνουν ότι οι εντάσεις θα πολλαπλασιαστούν σε περίπτωση νέου lockdown.
Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο νέας καραντίνας. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι όλοι θα επικροτούσαν την έμπρακτη αναγνώριση από την κυβέρνηση του έργου γιατρών και νοσηλευτών που αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή. Και, βεβαίως, έμπρακτη δεν είναι μόνον, ούτε κυρίως, οι ευχαριστίες.
• • •
ΝΙΚΗΣΕ Ο ΛΟΥΚΑΣΕΝΚΟ;
Εδώ και μερικές εβδομάδες, η Λευκορωσία έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής ζωής. Μεγάλες διαδηλώσεις, όπως αυτές που συγκλόνισαν τη χώρα μετά τις εκλογές της 9ης Αυγούστου, δεν οργανώνονται πλέον.
Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, που φαίνεται ότι ελέγχει ακόμη την κατάσταση, ανακοίνωσε ότι ένα σώμα μη εκλεγμένων εκπροσώπων θα συνέλθει στις αρχές Φεβρουαρίου, για πρώτη φορά από το 2016, προκειμένου να συζητήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα. Η αντιπολίτευση δεν βλέπει στην πρωτοβουλία αυτή παρά μόνο κωλυσιεργία για να ξεπεραστεί η πολιτική κρίση.
Εν μέρει, αυτή η κατάσταση εξηγείται από τη φυσιολογική κόπωση ύστερα από τις πολύμηνες μαζικές κινητοποιήσεις, την αποτυχία της γενικής απεργίας του Οκτωβρίου, και την απαραίτηση ανασύνταξη των δυνάμεων στο πλαίσιο του επανακαθορισμού από την αντιπολίτευση της στρατηγικής της. Θα πρέπει επίσης να προστεθεί η διάχυτη προσδοκία στην αντιπολίτευση ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, θα ασκήσει μεγάλη πίεση στο καθεστώς για τον εκδημοκρατισμό του.
Εν μέρει, αυτή οφείλεται σε αλλαγή τακτικής της αντιπολίτευσης. Οι δυνάμεις καταστολής συνέλαβαν χιλιάδες διαδηλωτές, άσκησαν ωμή βία, και απαγόρευσαν τις συγκεντρώσεις στο κέντρο του Μινσκ. Ως απάντηση, η αντιπολίτευση άλλαξε τακτική, καλώντας τους εξεγερμένους Λευκορώσους να συγκεντρώνονται σε μικρές ομάδες στα περίχωρα. Τακτική, όμως, που δεν οδηγεί σε μεγάλη δημοσιότητα.
Day 138. Women rallied today with white-red-white umbrellas in #Minsk. They can be arrested, tortured, fired, intimidated at any moment, but they are still on the streets. The strongest Belarusian women. Please express solidarity with female political prisoners in #Belarus pic.twitter.com/Gikp36p9QS
— Hanna Liubakova (@HannaLiubakova) December 24, 2020
• • •
ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΜΕΝΗ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ
Δημοσκόπηση, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του μήνα, δείχνει ότι μόνον το 41% των Πολωνών έχει θετική εικόνα για την Εκκλησία — μια μείωση κατά 16% από τον περασμένο Μάρτιο — ενώ το 47% αρνητική εικόνα.
Τα ευρήματα αυτά δείχνουν μια εντυπωσιακή αμφισβήτηση της άλλοτε πανίσχυρης Καθολικής εκκλησίας, και έναν επιταχυνόμενο ρυθμό εκκοσμίκευσης της χώρας. Μεταξύ άλλων, η μεταστροφή του πληθυσμού οφείλεται σε σκάνδαλα κατάχρησης, στους στενούς δεσμούς της με την ακροδεξιά κυβέρνηση, και στη στάση της που υπήρξε ιδιαιτέρως προκλητική στο θέμα των αμβλώσεων.
Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι αυξάνονται οι πολίτες που ζητούν να εξαιρεθούν τα παιδιά τους από το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Τα δύο τρίτα των Πολωνών απαιτούν η θρησκευτική κατήχηση να γίνεται στις ενορίες και όχι στα σχολεία.
• • •
Ο ΤΟΝΙ ΜΠΛΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, τάραξε τα νερά με δύο προτάσεις που διατύπωσε σε πρόσφατο άρθρο του (The Independent, 23/12/2020).
Ο Μπλερ υποστήριξε ότι «αγωνιζόμαστε εναντίον του χρόνου, πρέπει η στρατηγική του εμβολιασμού να αλλάξει», να γίνεται ένας εμβολιασμός σε κάθε άτομο, και όχι δύο, ούτως ώστε να εμβολιαστούν κατά το δυνατόν περισσότεροι και να επιβραδυνθεί η ταχύτητα μετάδοσης του κορωνοϊού.
Η πρότασή του δεν στερείται λογικής, διότι όπως λέγεται η πρώτη δόση του εμβολίου Pfizer / BioNTech εξασφαλίζει ανοσία 91%, ενώ η δεύτερη προσθέτει μόνον 4%. Το timing ήταν, όμως, πολύ κακό. Πέραν του ότι αμφισβητούνται αυτά τα ποσοστά — κλινικές δοκιμές, υποστηρίζουν άλλοι επιστήμονες, έδειξαν ότι το εμβόλιο εξασφαλίζει προστασία 52% μεταξύ του πρώτου και δεύτερου εμβολιασμού — υπήρξε απροθυμία να συζητηθεί διότι το ρίσκο είναι «υπερβολικό». Η παγερή αντιμετώπιση, όμως, οφείλεται πρωτίστως στο ότι δεν ανατρέπεται σχεδιασμός μηνών, και μάλιστα τη στιγμή που ξεκινούν οι εμβολιασμοί.
Η δεύτερη πρόταση του Μπλερ αφορά τα «διαβατήρια υγείας». Κάθε εμβολιασμένος θα πρέπει να εφοδιάζεται με ένα διαβατήριο, χάρη στο οποίο θα μπορεί να ταξιδεύει από χώρα σε χώρα. Η ιδέα μάλιστα επεκτείνεται και για την πρόσβαση σε εστιατόρια, θέατρα, κ.λπ. Η πρόταση είναι αμφιλεγόμενη, υπάρχουν ζωτικής σημασίας θέματα σχετικά με τα ατομικά δικαιώματα, αλλά φαίνεται ότι σύντομα θα συζητηθεί ευρέως, διότι είναι καταρχήν μια λύση που εξασφαλίζει ομαλή επιστροφή στην κανονικότητα.
• • •
ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΛΥΜΙΕΡ
«Και είπαν οι αδελφοί Λυμιέρ γενηθήτω κινηματογράφος και εγένετο κινηματογράφος».
Πριν από 125 χρόνια, στις 28 Δεκεμβρίου 1895, πραγματοποιήθηκε, στο Μεγάλο Καφέ στο Παρίσι, η πρώτη δημόσια κινηματογραφική προβολή με εισιτήριο (1 φράγκο).
Ανάμεσα στις ταινίες που προβλήθηκαν ήταν και η πρώτη ταινία με μυθοπλασία, «Le Jardinier», μετέπειτα γνωστή ως «l'Arroseur arrosé».
#OTD The Lumière brothers' L'Arroseur Arrosé (1895) was the second film to be screened at the Salon Indien du Grand Café. The film is credited for being the first fiction film and the first film comedy, which is manifestly staged with some level of a cause and effect plot. pic.twitter.com/nKHmktBlYQ
— Tico Romao (@TicoRomao) December 28, 2020
Κατόπιν τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους με εκπληκτική ταχύτητα. Αν ο 19ος υπήρξε ο αιώνας της όπερας, ο 20ος υπήρξε ο θρίαμβος του κινηματογράφου: η τέχνη που αγάπησαν μαζικά φτωχοί και πλούσιοι.
