Αν, όμως, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που πιστεύουν σε μάγους και θαύματα, το άλλο θέμα είναι τι είδους θαύμα θα είναι αυτό. Ας υποθέσουμε, δηλαδή, ότι πράγματι υπάρχουν ανεξάντλητα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στις θάλασσές μας, αξίας μεγαλύτερης από αυτήν που δηλώνουν οι κυβερνητικές προφητείες: εκτός και αν πρόκειται για πολύ ισχυρή χώρα, όλες οι άλλες που διαθέτουν ενεργειακούς πόρους υποφέρουν και βασανίζονται περισσότερο από αυτές που δεν έχουν. Από τη Βενεζουέλα (μέχρι που ανέλαβε ο Τσάβες) και το Εκουαδόρ μέχρι το Ιράκ, τα παραδείγματα αφθονούν. Η πλούσια σε πρώτες ύλες –και συγχρόνως ενεργειακός κόμβος– Ουκρανία είναι η τελευταία τραγική περίπτωση.
Λόγω της γεωπολιτικής της θέσης και των κοιτασμάτων της, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. (διάβαζε Βερολίνο) έχουν βάλει την Ουκρανία στο μάτι. Μόνο το διαβόητο αμερικανικό ίδρυμα National Endowment for Democracy με το οποίο ο Ρίγκαν και οι διάδοχοι αποσταθεροποίησαν τις δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής χρηματοδότησε τα τελευταία χρόνια 65 διαφορετικά πρότζεκτ στην Ουκρανία, υποτίθεται για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και λοιπές ΜΚΟ. Γι’ αυτό, άλλωστε, και μετά την ανατροπή του Προέδρου Γιανουκόβιτς, η Ουάσινγκτον μπόρεσε να επιβάλει τον-χαιρετώ ναζιστικά-Αρσένι Γιατσένιουκ για πρωθυπουργό, ενώ η Μέρκελ προωθούσε τον προστατευόμενό της πρώην πυγμάχο Βιτάλι Κλίτσκο.
Είναι, άλλωστε, γνωστή η τηλεφωνική συνομιλία που διέρρευσε στο Διαδίκτυο, πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι αιματηρές συγκρούσεις που οδήγησαν στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς και την πρωθυπουργοποίηση του Γιατσένιουκ ανάμεσα στον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο και τη Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργό του Ομπάμα για ευρωπαϊκά θέματα, στην οποία η τελευταία διατάζει τον πρέσβη να κάνει στην Ευρώπη αυτό με το οποίο ασχολείται ο πρόεδρος Ολάντ στη Γαλλία: «Fuck την Ε.Ε., εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ».
Η τραγωδία με την Ουκρανία είναι ότι ο Μπαράκ Ομπάμα και η Άνγκελα Μέρκελ, οι δύο ηγέτες που κινούν σήμερα τα νήματα στη Δύση, δεν έχουν καθόλου πείρα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σε μια απίστευτη σκηνή του νέου ντοκιμαντέρ μου Η Νονά, η Μέρκελ, ενώ βρίσκεται σε κάποιο σχολείο μπροστά σε έναν χάρτη της Ευρώπης ερωτάται, αλλά δεν μπορεί να βρει πού βρίσκεται το Βερολίνο και πού η Ρωσία! Ο Μπαράκ Ομπάμα κάνει συνεχείς υποχωρήσεις μπροστά στο πανίσχυρο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και ήταν ο Πούτιν, με την ειρηνευτική του πρόταση, που τον έσωσε την τελευταία στιγμή στη Συρία, όταν οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να εμπλακούν στρατιωτικά στον εμφύλιο.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο, επειδή για τη Ρωσία η Ουκρανία είναι ό,τι για την Ελλάδα η Κύπρος ή η Κρήτη. Έτσι, με τους τυχοδιωκτισμους τους, το μόνο που κατάφεραν Μπαράκ και Ανγκελα είναι να ανεβάσουν στην εξουσία τους νεοναζί. Η οικονομία της χώρας είναι στα γόνατα και η υπαγωγή στο ΔΝΤ θα την αποτελειώσει, με αποτέλεσμα μόνιμη πολιτική αποσταθεροποίηση. Η Μόσχα έχει τον στρατιωτικό έλεγχο της Κριμαίας και διαθέτει το όπλο της ενεργειακής εξάρτησης όχι μόνο της Ουκρανίας αλλά και της Ευρώπης(το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο προς την Ευρώπη περνούν από την Ουκρανία). Δεν πρόκειται, λοιπόν, να μειωθεί η στρατηγική επιρροή της Ρωσίας στην Ουκρανία όταν τελειώσουν οι πανηγυρισμοί για την «επανάσταση».
Ευτυχώς που στο πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία, ο Ε. Βενιζέλος άλλαξε όλο το παιχνίδι: αφού αναγνώρισε την οικονομική κρίση ως το «οξύτερο πρόβλημά» της, ο υπουργός Εξωτερικών πρότεινε η Ελλάδα να αξιοποιήσει την πρόσφατη πείρα της και «να δώσει τεχνογνωσία» ώστε η χώρα να αντιμετωπίσει το οικονομικό της πρόβλημα με τη βοήθεια του ΔΝΤ. Απορεί κανείς πώς δεν έχουν βγει οι κάτοικοι στους δρόμους του Κιέβου να πανηγυρίζουν με κεντρικό σύνθημα: «Σωθήκαμε!».
σχόλια