Όσοκι αν η ψυχή κρατάει τα σκήπτρα, και τακρατάει γερά, χωρίς σώμα τίποτα δενγίνεται. Το σώμα και τα μάτια μας!Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο πράγμα.Καθημερινά βιώνουμε το ανεξήγητο μετούς εδραιωμένους τρόπους του εξηγημένου,μιλάμε για το μύχιο εγώ μας, αναλογιζόμενοιτο πολύτιμο σώμα μας, ψυχανεμιζόμαστετην προσωπική βαθύτητα με παραστάσειςσωματικής εξωτερικότητας. Τι είναι έναςάνθρωπος που βολτάρει μέσα στην πόλη;Μια ψυχή που φόρεσε το κορμί της καιαπολαμβάνει τα τρίμματα της αιωνιότητας;Ένα «μέσα» που μασκαρεύεται σε«έξω» για να μετάσχει στη φάρσαπου ο Ρεμπώ ταύτιζε με τη ζωή;
ΟΠλωτίνος ντρεπόταν που είχε σώμα, μέχρισημείου μάλιστα να μην το φροντίζειούτε κατ' ελάχιστον. Αντιπλωτινικοίκαι θριαμβευτές, οι αιώνες που ακολούθησαναντέστρεψαν τις προτεραιότητες καιέφεραν το σώμα στο κέντρο της καθημερινήςμέριμνας. Δεν είναι τυχαίο ότι οιευνοούμενες αυτής της επανάστασης ήτανκαι είναι οι γυναίκες. Ενώ η μεγαλοφυΐαγια παράδειγμα δεν ταυτίζεται με καμιάσωματική εξωτερικότητα (ο σοφός κακάσχημοςέχει γοητεία...), το θηλυκό κάλλοςαπλοποιείται σε σωματική τελειότητα.Κεφαλή, μπούστο, μέση, πισινά, μπροστινά,γλουτοί, μηροί, γόνατα, σφυρά, ακροδάχτυλαμετέχουν σε ένα χρηματιστήριο ανδρικούενδιαφέροντος που διαρκώς ακολουθείτην ανιούσα.
Τοβασικό δυναμό της γοητείας βέβαια δενβρίσκεται στην επιφάνεια του κορμιού,αναδύεται από την αρχέγονη αφροδίσιαέλξη. Όπως τα πτηνά στην εποχή τηςαναπαραγωγής αλλάζουν φτέρωμα, παρόμοιακαι οι άνθρωποι ντύνονται την ομορφιάτους, τη βελτιώνουν, προσθέτουν καιαφαιρούν, παραπείθουν και ξεγελούν. Απότην κόμμη, τις ψεύτικες βλεφαρίδες, ταερείσματα του στήθους μέχρι τα μακριάκαι βαμμένα νύχια, τις μπότες και ταψηλοτάκουνα, ένα πράγμα παρακολουθούμε- την αφήγηση της γοητείας. Προτού κανμιλήσει, η γυναίκα έχει αφηγηθεί τονεαυτό της ως ερωτική σκηνή. Μήπως είναισυμπτωματικό ότι τα βαμμένα χείλη-φανερά και προκλητικά- αναπαριστούνκαι παραπέμπουν ευθέως στα άλλα «χείλη»που παραμένουν κρυμμένα και υποσχετικά;
Ηενδυμασία προσαρμόστηκε στον κώδικατων νύξεων που τροφοδοτεί τη σεξουαλικήεπιθυμία. Κάθε ντυμένη γυναίκα φέρειπάνω της, επιδεικτικά, τρομοκρατικά,καθοδηγητικές διόδους που οδηγούν τηφαντασία στο αθέατο άδυτο που κατ'επιλογήν μπορεί να καταστεί προσπελάσιμοκαι ενδοτικό. Τι είναι τα βαθιά ντεκολτέστο στήθος, τα σχισίματα στις φούστες,η ακάλυπτη πλάτη; Βλέπεις πολύ, δεναγγίζεις καθόλου. Ενώ οι Γάλλοι λένεότι βλέπω σημαίνει κατέχω (βουάρ, αβουάρ),η θηλυκή επιστήμη του καθιερωμένουπειρασμού αθωώνει την όραση και ενοχοποιείτην αφή. Υπάρχει ο απεχθής εφαψίας, αλλάο οπτικός εφαψίας είναι περιζήτητοςκαι κανονιστικός. Όποιος στολίζεταιθέλει να προσφερθεί, άρα το οπτικόπαζάρι, οι σιωπηρές διαπραγματεύσειςπου τελούνται με τα μάτια, είναι η ιερήτέχνη των γυναικών.
Ηφιλολογία επί του θέματος είναι μεγάληκαι κάθε επεξήγηση -τι να λέμε τώρα;-καταντά χυδαιολογία. Ωστόσο τα ψηλοτάκουνα,που προσφάτως διαφημίστηκαν ως βοηθητικοίπαράγοντες της σεξουαλικής απόλαυσης,αξίζουν κάποιου σχολιασμού, έστω καιμόνο επειδή βρίσκονται στο κατώτεροσημείο του σώματος. Ποια είναι η διαφοράανάμεσα σε μια γυναίκα που φοράει ψηλέςγόβες και σε μιαν άλλη που βαδίζει μείσια παπούτσια; Πριν απ' όλα, ταψηλοτάκουνα αλλάζουν τη στάση τουσώματος.
Τοφυσικό στον άνθρωπο είναι να πατάει μεόλο το πέλμα, να ισορροπεί το «πολύ»σώμα του πάνω στο «λίγο» πέλμα,άλλωστε η «φτέρνα» υποδηλώνεικάτι σταθερό, τα σκαλοπάτια της άμαξας.Μια ξυπόλητη νεαρά πάνω στην άμμο αφήνειίχνη δηλωτικά: γουβιάζουν πίσω καιμπροστά, στη βάση της πελματιαίας καμάραςκαι στη φτέρνα. Μόλις όμως το κορμί της«ανέβει» στα ψηλοτάκουνα επέρχεταιεπανάσταση. Αρχικά ψηλώνει κατά δέκαπόντους. Ό,τι απομακρύνεται από τοέδαφος, γνωστό αυτό, παύει να είναιερπετό· γίνεται ανάερο, αποκτάανωτερότητα, προσθέτει στο σώμασεισμικότητα που δεν είχε. Καθώς η γόβαχωρίστηκε σε πάνω και κάτω, η γυναίκαμοιάζει να χορεύει στα ακροδάχτυλα.Δικαιολογημένα έρχεται στο νου τουάνδρα η γαλέρα. Όλα τα πανιά ανοιχτά·πάνω στο έδαφος αλλά και λιγάκι υπεράνωτου εδάφους, βάδισμα αλλά και μυστήριαταλάντωση, αδυναμία ασφαλούς στηρίξεως,όπερ σημαίνει ότι σε κάθε της ταλάντωσημπορεί να πέσει σε κάποια ανοιχτήαγκαλιά. Άλλωστε το λίκνισμα είναιστοιχείο του χορού, όπου η χορεύτριαανήκει στην αγκαλιά του καβαλιέρου της- είναι ντάμα.
Δενδιαφεύγει από τον άντρα η ανακούφισημε την οποία η ντάμα, στο σπίτι πλέον,κατεβαίνει από τα ψηλοτάκουνα και φοράειτις παντόφλες της. Εκεί πάνω έπαιζε ένανρόλο, επικοινωνούσε με τον απώτατο εαυτότης, τη χάιδευε η θεά Αφροδίτη και συνάμαο Κένταυρος Χείρων. Τώρα επιστρέφειστον τρέχοντα εαυτό της, από την ποίησηπερνάει στην πρόζα. Οι πορνοταινίες,όπως ξέρουμε, εκμεταλλεύονται μέχριτρέλας τη γυμνή γυναίκα που παραδίδεταιόπως τη γέννησε η μάνα της - με μια διαφοράπάντα. Φορώντας τα ψηλοτάκουνα. Χάρηστη γόβα-στιλέτο, ακόμα και σε πλήρηπαράδοση, διατηρεί το άλλοθί της. Φέρειεκείνο που δεν παραδίδεται· άλλωστεμε τα πόδια στο ταβάνι είναι σαν ναπερπατάει στον ουρανό του πάθους της.
Πιστεύουμεγενικά ότι το θήλυ κατέχει κάτι ερωτικόπου το προσφέρει όταν θελήσει. Η αλήθειαείναι ότι αν κατείχε κάτι, δεν θα γύρευεεραστές και πελάτες. Η έλλειψη δηλαδήτην κάνει όμορφη, η βαθύτερη ερωτικήπενία την ωθεί προς το ζευγάρωμα. Γιατίλοιπόν να μην ανέλθει στο πιο ψηλό σημείοτου σώματος για να κοιτάξει ολόγυρα; Ταψηλοτάκουνα ειναι το ξάγναντό της.
σχόλια