Μεαπασχολεί πολλά χρόνια το ερώτημα - απότότε που μπήκε μέσα μου το «σκουλήκιτης πολιτικής».Το κάνω πιο απλοποιημένο(ή πιο αφελές, αν θέλετε) το ερώτημα - τοεξειδικεύω, χάριν συζήτησης: εάν τοσυμφέρον της χώρας μου (όπως και αν αυτόορίζεται ή είναι αντιληπτό από τη«συντριπτική πλειοψηφία», που επίσηςείναι ένα θέμα), επιτάσσει να υποστηρίξωμια χώρα ανήθικη, μη δημοκρατική,προκειμένου να κερδίσω τη δική τηςυποστήριξη, θα το κάνω;
Εγώ,στις μέχρι τώρα ανόητες, πολιτικο-φιλοσοφικέςπεριπλανήσεις μου λέω κατηγορηματικάόχι - ίσως και γι' αυτό δεν κάνω για το«επάγγελμα», χωρίς ετούτο να σημαίνειότι όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό είναιεξ ορισμού ανήθικοι. Ας το «χοντρύνω»πιο πολύ. Η Κίνα είναι πλέον μια παγκόσμιαοικονομική (και όχι μόνο) υπερδύναμη.Ένα τόσο δα οικονομικό της παράθυρο νασου ανοίξει, την έκανες την μπάζα σου,ιδίως εάν είσαι μικρή χώρα και το «τόσοδα» από την Κίνα είναι ο... μισός σουπροϋπολογισμός. Η Κίνα είναι και μόνιμομέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.Μετράει και περνάει ο λόγος της. Πολλέςφορές. Εμείς, κυρίως λόγω της Κύπρου,έχουμε «ανοιχτές παρτίδες» με τον ΟΗΕ,χρειαζόμαστε την υποστήριξη και ταψηφίσματά του - όχι πως θα μας λύσουναύριο το πρόβλημά μας (τόσα και τόσαψηφίσματα υπέρ μας έχουν εκδοθεί, είδατεκαμιά ουσιαστική πρόοδο στο Κυπριακό;),αλλά ίσως βοηθήσουν να μείνει «ανοιχτό»,να μην κλείσει εις βάρος μας.
ΗΚίνα, από την άλλη, ήταν και είναι ακόμαμία χώρα με πολύ βεβαρυμμένο «δημοκρατικόμητρώο», όσα βήματα (λίγα, βέβαια) καιαν έχει κάνει προς μια πιο θετικήκατεύθυνση. Οι πολίτες της δεν έχουνελευθερία. Οι αντιφρονούντες δεν έχουνλόγο, και συνήθως καταλήγουν σε φυλακέςχωρίς δίκη. Οι καταδικασθέντες σε θάνατο(ενίοτε και για απλές κλοπές) εκτελούνταιμε συνοπτικές διαδικασίες. Το ΔιεθνέςΔίκαιο δεν της λέει τίποτα. Τι κάνεις,λοιπόν, εσύ, όταν συμβαίνουν όλα αυτά;Σιωπάς, βέβαια, διότι αλλιώς θίγεται τοσυμφέρον σου. Χωρίς να σκέφτεσαι, ωστόσο,ότι η σιωπή, εκτός από χρυσός, είναικαι... συνενοχή. Έτσι δεν είναι;
Ταίδια, σε διαφορετικό επίπεδο, ισχύουνκαι με την Τουρκία. Τη χώρα που όλοιερωτεύτηκαν ξαφνικά και τη θέλουνκράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι«για το καλό της», όπως τόσο υποκριτικάυποστηρίζεται, αλλά για το συμφέρον (ήτο μη συμφέρον) όσων θέλουν (αλλά καιεκείνων που δεν θέλουν) την ένταξή της.
Εμένα,στην παρούσα φάση, δεν με ενδιαφέρουντα περί «ασπίδας εναντίον της εξάπλωσηςτου ισλαμικού φονταμενταλισμού στηνΕυρώπη», που προβάλλουν ορισμένοι ωςεπιχείρημα για να ενισχύσουν την ανάγκηνα γίνει η Τουρκία, το γρηγορότερο, μέλοςτης Ε.Ε. Ηθικώς, λέω, μπορεί να υποστηριχθείμία χώρα που σαφώς παραβιάζει τα ανθρώπιναδικαιώματα τόσο στη δική της επικράτειαόσο και στην Κύπρο; (Τόσα και τόσαψηφίσματα του ΟΗΕ το καταμαρτυρούν καιτο καταδικάζουν.)
Ηθικώς,λέω ακόμα, πώς μπορείς να συζητάς ισότιμαμε μία χώρα που κατέχει το μισό ενόςκράτους-μέλους της Ε.Ε., με ενεργή παρουσίαογκώδους, επιθετικού, στρατού, με λεηλασίατων περιουσιών εκείνων που εξεδίωξεκαι με στέρηση της ελευθερίας ναεπιστρέψουν στις εστίες τους; Αλλά, ενκατακλείδει, όταν κάποιος σκέφτεταιέτσι (αφελώς, εάν θέλετε), εννοείται ότιβασική προϋπόθεση για να μη γίνειταυτόχρονα και γραφικός είναι τα περίηθικής, που προτάσσει, να τα σέβεται καινα τα εφαρμόζει πρώτος εκείνος. Τότε,ναι, είσαι δυνατός. Πανίσχυρος. Καιμπορείς να τα βάλεις, όσο μικρούλης στομέγεθος και αν είσαι, όχι μόνο με τηνΤουρκία αλλά και με την τερατώδη Κίνα...
σχόλια