[Από τον Σπύρο Στάβερη]
Στις 24/6/1901, ο Pablo Picasso πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση, στο Παρίσι στην γκαλερί του Ambroise Vollard.
Το μπλε δωμάτιο (1901). Βλ. keehuachee.flickr.
Becoming Picasso: Paris 1901, μία πρόσφατη έκθεση στην Courtauld Gallery του Λονδίνου που συγκέντρωσε ένα μεγάλο μέρος από τα έργα που είχαν παρουσιαστεί στην έκθεση του 1901 στο Παρίσι, την πρώτη κανονική έκθεση του Picasso, αν εξαιρέσουμε μία μικρή παρουσίαση έργων που είχε κάνει το 1900 σε ένα καμπαρέ της Βαρκελώνης. 20 ετών τότε, ο Pablo Picasso ετοίμασε για την έκθεση αυτή 64 έργα μέσα σε έξι εβδομάδες. Δεξ., η Γυναίκα που πίνει αψέντι (1901). Βλ. keehuachee.flickr.
Αριστ., Το παιδί με το περιστέρι (1901). Δεξ. Ο Γκουρμέ (1901). Το παιδί με το περιστέρι είναι το μοναδικό έργο του Picasso που περιήλθε στη συλλογή -αποτελούμενη κυρίως από έργα ιμπρεσιονιστών- του Samuel Courtauld, ιδρυτή του Courtauld Institute of Art στο Λονδίνο. Βλ. equilibriarte.net και about.com.
Ο Picasso με τους φίλους του ζωγράφους d'Angel Fernandez de Soto και Casagemas στη Βαρκελώνη, λίγο πριν το ταξίδι στο Παρίσι. Βλ. atencionatupsique.wordpress.com.
Αριστ., η πρώτη, ίσως, φωτογραφία του Picasso στο Παρίσι (ανήκει στο Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης), κοντά στο Moulin de la Galette της Μονμάρτης. Βλ. w.xtimeline.com. Δεξ., ο Picasso στο ατελιέ του το καλοκαίρι του 1908. Φωτ. Apic/Getty Images. Βλ. centurion-magazine.com.
Αριστ., o Picasso (καθιστός στο πρώτο πλάνο) στο ατελιέ του στο Παρίσι με τον ατζέντη του, Pere Mañach, και τον ζωγράφο Torres Fuster με τη γυναίκα του την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 1901. Φωτ. RMN. Βλ. suitcasemag.com. Δεξ., αφίσα της γκαλερί του Ambroise Vollard στην οδό Laffitte του Παρισιού. Βλ. collections.vam.ac.uk.
'Εμπορος τέχνης από τους πιο διορατικούς και πρωτοπόρους, γκαλερίστας, εκδότης και συγγραφέας, ο Ambroise Vollard συνδέθηκε με φιλία με τους μεγαλύτερους ζωγράφους του τέλους του 19ου και της αρχής του 20ου αιώνα. Ανέδειξε και βοήθησε, μεταξύ αλλών, τους Paul Cézanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh, Henri Matisse και Pablo Picasso. Μην έχοντας προνοήσει για τη διαθήκη του, η ανεκτίμητη συλλογή του, η οποία αριθμούσε μερικές χιλιάδες έργα, σκορπίστηκε μετά το θανατό του στους πέντε ανέμους. Βλ. somewhere only we know.tumblr. Δεξ., ο Ambroise Vollard το 1932. Φωτ. Thérèse Bonney. Βλ. arthistory.about.com.
Βλ. amazon.com.
'Ενα από τα εκατό σχέδια της περίφημης Suite Vollard που ζωγράφισε ο Picasso την περίοδο 1930-1937, με σκοπό να τα ανταλλάξει με έργα των Pierre-Auguste Renoir και Paul Cézanne που είχε στην κατοχή του ο γάλλος συλλέκτης. Από τη συλλογή αυτή κυκλοφόρησαν γύρω στα 300 αντίτυπα, τις σελίδες των οποίων οι τυχεροί τους αγοραστές έσπευσαν να αφαιρέσουν για να τις μεταπωλήσουν ξεχωριστά. Το 1971, η ισπανική παραστρατιωτική οργάνωση Guerrilleros del Christo Rey εισέβαλλε σε μία έκθεση στην Μαδρίτη, καταστρέφοντας με οξύ αρκετές εκτυπώσεις από αντίτυπα της Suite Vollard. Βλ. theculturecavern.blogspot.
Αριστ., Πορτρέτο του Jaime Sabartés (1901). Καλλιτέχνης και ποιήτης, ο Jaime Sabartés ήταν φίλος -και γραμματέας- του Pablo Picasso. Βλ.anjasthemeoftheweek.blogspot. Δεξ., ο επίσης φίλος του Picasso, ζωγράφος d'Angel Fernandez de Soto, σε μία προσωπογραφία του 1901. Βλ. Improvisational Systems Management.
Αριστ., Ο θάνατος του Casagemas (1901). Βλ. independent.co.uk. Δεξ., Η Ζωή, μεταγενέστερος πίνακας (1903), που απεικονίζει με αλληγορικό τρόπο τον φίλο του Picasso στην αγκαλιά μιας γυναίκας. Ο Carlos Casagemas, αφήνοντας τον Picasso στη Μαδρίτη και επιστρέφοντας μόνος του στο Παρίσι στις αρχές του 1901 για να διευθετήσει μία αισθηματική υπόθεση, αποπειράθηκε να σκοτώσει την ερωμένη του, μία χορεύτρια του Moulin-Rouge, και στο τέλος αυτοκτόνησε. Βαθιά αναστατωμένος από το δράμα του φίλου του, ο Picasso του αφιέρωσε τρία μελαγχολικά έργα που σηματοδοτούν και την αρχή της "μπλε περιόδου" του ζωγράφου. Όσο για την άπιστη Germaine, τη χορεύτρια του Moulin-Rouge, είχε την ευκαιρία να ποζάρει μερικά χρόνια αργότερα στο αριστούργημα του Picasso, τις Δεσποινίδες της Avignon (1907). Βλ. WikiPaintings.org.
Αριστ., Πορτρέτο του Carlos Casagemas (με το σημάδι της σφαίρας στον κρόταφο), έργο του 1901. Βλ. WikiPaintings. Δεξ., Εις Μνήμην - Η κηδεία του Casagemas (1901), με εμφανή επιρροή από τον El Greco. Βλ. keehuachee.flickr.
Le Divan Japonais (1901). Βλ. WikiPaintings.org.
Αριστ., Arlequin et sa compagne (1901). Βλ. keehuachee.flickr. Δεξ., Καθιστός Αρλεκίνος (1901). Βλ. herrmanns.wordpress.com.
Αριστ., La Nana (1901). Βλ. keehuachee.flickr. Δεξ., Γυναίκα με κοσμήματα (1901). Βλ. WikiPaintings.
Αριστ., Ισπανίδα χορεύτρια (1901). Βλ. nytimes.com. Δεξ., Margot (1901). Βλ. cultura.biografieonline.it.
Αριστ., Το θεωρείο (1901). Βλ. keehuachee.flickr. Δεξ., Η χορεύτρια του καν-καν. Βλ. artvalue.com.
Γαλλικό καν-καν (1901). Βλ. nytimes.com.
Αριστ., Γυναικείο πρόσωπο (1901). Δεξ., Γυναίκα με φτερωτό καπέλο (1901). Βλ. WikiPaintings.
Αριστ., Γυναίκα σε θεωρείο (1901). Δεξ., Γυναίκα με κολιέ πολύτιμων λίθων (1901). Βλ. WikiPaintings.
Yo (Εγώ, 1901). Δύο αυτοπροσωπογραφίες του Pablo Picasso. Βλ. WikiPaintings.
Ο Picasso σε μία φωτογραφία του Man Ray (δεκαετία του '30). Βλ. mkg-hamburg.de.
σχόλια