Η χθεσινή τοποθέτηση του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γιώργου Παπανδρέου κατά του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (και λοιπών άλλων «σκοτεινών» κέντρων) δείχνει ορισμένα πράγματα που τα υποψιαζόμασταν και θέλαμε να παριστάνουμε ότι δεν συμβαίνουν.
Αφενός ο πρωθυπουργός της χώρας έχει λιγότερες εξουσίες και από έναν κλητήρα. Τον Σημίτη δεν τον άφηναν να κυβερνήσει οι «λοχαγοί» του, ο Καραμανλής πήγε να τα βάλει με τους νταβατζήδες και του την έπεσαν όλοι (ακόμα και σχέδιο δολοφονίας υπήρξε εναντίον του), τον Παπανδρέου δεν τον άφησαν ο Ψυχάρης και οι δικαστές και τώρα τον Παπαδήμο δεν του το επιτρέπει η κυβέρνηση του. Ο Παπανδρέου είχε την ευκαιρία να κάνει πράματα και θαύματα έχοντας στο πλάι του μια κοινωνία που διψούσε για αλλαγές. Αντ' αυτού έκανε κανό, έτρεχε στο μαραθώνιο και μιλούσε για πράσινη ανάπτυξη αντί για "κλεμμένα" λεφτά στην Ελβετία. Τώρα, ούτε το ίδιο του το κόμμα δεν τον θέλει.
Αφετέρου, εκτός από το πρώτο προφανές σχόλιο που αφορά την αναπάντεχη σύγκρουση του ΔΟΛ με μια κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ (σαν οικογενειακός καβγάς) φανερώνεται για μια δεύτερη φορά η εξάρτηση των δημοσιογραφικών εταιριών με τα πολιτικά κόμματα. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας παραδέχθηκε πως «έλεγε την άποψη» του σε μια τράπεζα ώστε να πάρει δάνειο ένας μιντιάρχης και ένας ακόμη «μιντιάρχης» (η πρώτη ήταν η κα Τεγοπούλου για το δάνειο από την τράπεζα Πειραιώς) υποστήριξε πως δεν δανειοδοτήθηκε, όχι γιατί δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά γιατί δεν έδωσε την άδεια του το Μέγαρο Μαξίμου.
Με λίγα λόγια, αν ο κορβανάς δεν είχε και πολλή κρατική διαφήμιση, πάλι το κράτος και η κάθε κυβέρνηση ήταν ο εγγυητής για να πάρουν δάνεια τα δημοσιογραφικά μαγαζιά. Αν κάποιος πιστεύει ότι θα υπήρχαν και κάποια ανταλλάγματα, κάποιες εξυπηρετήσεις, είναι το λιγότερο πονηρός. Η ακεραιότητα των πολιτικών και η ανεξαρτησία του Τύπου είναι αδιαμφισβήτητα σε αυτή τη χώρα.
σχόλια