ADVERTORIAL
Από το Super Bowl μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάθε μεγάλη αθλητική διοργάνωση που σέβεται τον εαυτό της έχει και τα διαφημιστικά spot που της αξίζουν. Διαφημίσεις προορισμένες να προκαλούν γέλιο, συγκίνηση, νοσταλγία. Μεγάλες παραγωγές με πρωταγωνιστές τους καλύτερους σύγχρονους αθλητές, τους «θρύλους» του παρελθόντος, τους απλούς φιλάθλους που ετοιμάζονται να ντυθούν στα χρώματα της χώρας τους και να πάρουν θέση στην κερκίδα ή μπροστά από μία οθόνη.
Όπως και να το κάνουμε, βέβαια, οι διαφημίσεις με θέμα τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες μας αφορούν λίγο πιο πολύ, «χτυπούν» τις πιο ευαίσθητες χορδές μας, ίσως γιατί βλέποντάς τες αισθανόμαστε πιο οικεία, αφού αφορούν τα «δικά μας παιδιά», αυτά που περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε να αγωνίζονται στα στάδια του κόσμου φορώντας τα γαλανόλευκα χρώματα.
Και είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι οι διαφημίσεις που παίζουν αυτές τις μέρες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού είναι τόσες πολλές, που και να σας ρωτούσα δεν θα μπορούσατε να θυμηθείτε περισσότερα για το τι ή ποιους αφορούν. Κι, όμως, τις προάλλες, παρακολουθώντας ένα τέτοιο spot στο YouTube έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται.
Ίσως γιατί είδα, ακούγοντας ταυτόχρονα το ωραία αισιόδοξο «Soleil Soleil» της Νάνας Μούσχουρη, την Κατερίνα Στεφανίδη να στηρίζει το κοντάρι στο χέρι της έχοντας τα μάτια κλειστά, τον Μίλτο Τεντόγλου να αφήνει στην άκρη το Nintendo Switch για να κάνει το επόμενο άλμα του, τον Λευτέρη Πετρούνια να εκτελεί άλλη μία άψογη έξοδο στο πρόγραμμα των κρίκων του. Ίσως γιατί είδα την Ολυμπιονίκη και εκ των σημαιοφόρων της Τελετής Έναρξης, Αντιγόνης Ντρισμπιώτη να κάνει βάδιν στη βροχή, την Άννα Κορακάκη να πανηγυρίζει, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να (ξανά) βάζει καλάθι.
Ίσως γιατί είδα τους Ολυμπιονίκες της ελληνικής αποστολής να «παίζουν», να «πέφτουν», «να ξανασηκώνονται» και να κάνουν πάντα το δικό τους, όπως κάνουν τα παιδιά. Και ίσως γιατί μέσα από «σφήνες» από ασπρόμαυρες φωτογραφίες, είδα και μία άλλη πλευρά τους: τον Λευτέρη Πετρούνια με σπασμένο χέρι, τη Στεφανίδη να τραυματίζεται, τις πολίστριές μας να πανηγυρίζουν μέσα στο νερό. Τους είδα στις πιο ανθρώπινες στιγμές τους. Σ’ εκείνες που, όπως λέει και η αφηγήτρια στο voice over του spot, «ξεσπάνε, φοβούνται, αλλά ποτέ δεν σταματάνε».
Η απλότητα και κυρίως η συγκινητική αλήθεια του μηνύματος της διαφήμισης που επέλεξε να μην παρουσιάσει για άλλη μία φορά τους αθλητές μας ως υπερήρωες, αλλά ως αυτό που πραγματικά είναι, απλοί άνθρωποι, με έκανε να το ψάξω λίγο παραπάνω και να αναζητήσω τους δημιουργούς της. Και η αναζήτηση αυτή με έφερε στην Another Circus. Μία βραβευμένη διαφημιστική εταιρεία, που είναι υπεύθυνη για όλες τις υπέροχες ταινίες της Stoiximan που βλέπουμε συχνά και όχι μόνο, με καταξιωμένους Creative Directors και στελέχη με πολυετή εμπειρία στον χώρο της διαφήμισης. Όπως τους δύο CDs’ που υπογράφουν το δημιουργικό αποτέλεσμα των «δικών μας παιδιών»: Τον Λεωνίδα Αρβανίτη και τον Γιάννη Λιβέρη.
Παρακολουθώντας το, είναι σαν να ζούμε κι εμείς την αγωνία τους, την απογοήτευσή τους, τη χαρά τους όταν όλα έχουν πάει καλά.
Παράλληλα, θέλοντας να ενισχύσουν αυτό το «behind the scenes» effect και να δώσουν την ευκαιρία στο κοινό να μπει για λίγο στον πραγματικό κόσμο των αθλητών, έκαναν ξεχωριστές, ατομικές συνεντεύξεις με τους ίδιους και τους προπονητές τους, εξηγώντας τους το concept της διαφήμισης και ζητώντας τους να στείλουν οι ίδιοι φωτογραφίες και βίντεο από προπονήσεις ή προηγούμενους αγώνες. Έτσι, το footage και οι φωτογραφίες που περνούν εμβόλιμα από την εικόνα κατά τη διάρκεια του σποτ δεν είναι κατασκευασμένες στο photoshop ή προϊόν A.I. Προέρχονται από την καθημερινότητα των αθλητών. Και παρακολουθώντας το, είναι σαν να ζούμε κι εμείς την εμπειρία των αγώνων, την αγωνία τους, την απογοήτευσή τους, τη χαρά τους όταν όλα έχουν πάει καλά.
Και βέβαια, το γεγονός ότι στη διαφήμιση δεν ακούμε κάποιο τυχαίο generic τραγούδι, αλλά το ανάλαφρο και αισιόδοξο «Soleil Soleil» της Νάνας Μούσχουρη οφείλεται στο ότι η δημιουργική ομάδα της Another Circus δεν ήθελε «κάτι βαρύ και τετριμμένο, αλλά κάτι ανάλαφρο και γαλλικό που θα τονίζει το στοιχείο της παιδικότητας που διατρέχει όλο το concept», όπως τονίζουν οι Creative Directors. Η ιδέα του τραγουδιού, που ήρθε από τη Bounce, τους ενθουσίασε, ενώ και η ίδια η Νάνα Μούσχουρη αναδημοσίευσε το σποτ σε μια συγκινητική ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό της.
«Για μας, οι πιο ανθρώπινες στιγμές των γυρισμάτων και οι φωτογραφίες που μας έστειλαν οι αθλητές με τα κινητά τους, αποδεικνύουν με τον πιο φυσικό τρόπο την αλήθεια της αρχικής μας ιδέας. Ότι αυτοί οι μεγάλοι αθλητές είναι στην ουσία απλοί άνθρωποι» λένε οι Αρβανίτης-Λιβέρης.
Και σε λίγες μέρες, αυτοί οι απλοί άνθρωποι, τα «δικά μας παιδιά», θα δώσουν για άλλη μια φορά ό,τι έχουν και δεν έχουν για να κάνουν όλους εμάς υπερήφανους. Αλλά είμαστε έτσι κι αλλιώς.