Τα ρούχα του brand «2WO + 1NE = 2», της Βαλίσιας Γκότση και της Στέλλας Παναγοπούλου δηλαδή, μοιάζουν περισσότερο με σουρεαλιστικές κατασκευές. Είναι πολυδιάστατα και ζωντανά και προκαλούν αναφωνήματα έκπληξης όταν αναγνωρίζεις κάποιο γράμμα της αλφαβήτου στο τελείωμά τους ή κάποια αναφορά, γραφιστική ή αρχιτεκτονική, στις πιέτες τους.
Πρόσφατα οι δύο νέες σχεδιάστριες βρέθηκαν στην Eβδομάδα Μόδας του Ελσίνκι όπου και έδειξαν την καλοκαιρινή τους κολεξιόν για την Άνοιξη/Καλοκαίρι του '19.
Στη φινλανδική πρωτεύουσα είχε έναν παροιμιώδη, για τα βορειοευρωπαϊκά δεδομένα, καύσωνα με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να έχουν τρελαθεί στους δρόμους της πόλης. «Είδαμε κόσμο να κυκλοφορεί γυμνός ή ανθρώπους να έχουν βγάλει τα παπούτσια τους και να περπατάνε ξυπόλυτοι» μου λένε.
Από τη στιγμή που αποφασίζουμε ποια πόλη θα είναι αυτή, αρχίζουμε μια ενδελεχή μελέτη σε οτιδήποτε την αφορά. Από την αρχιτεκτονική και τις εικαστικές τέχνες μέχρι τη μουσική, τον κινηματογράφο και φυσικά τους κατοίκους της.
Για την συλλογή «Roussillon» που έδειξαν εκεί εμπνεύστηκαν κυρίως από τα τοπία και τη γεωλογία της νότιας Γαλλίας, αλλά και από τον Van Gogh και τον Cezanne που έζησαν και δημιούργησαν μεγάλο μέρος του έργου τους εκεί.
«Τη Villa Noailles που φιλοξένησε όλες τις μεγάλες μορφές του σουρεαλισμού, καθώς και από τις ταινίες της Nouvelle Vague, όπως το "La Collectioneusse" (1967) του Eric Rohmer και το "Bonjour Tristesse" (1958) του Otto Preminger. Καθ' όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της κολεξιόν ακούγαμε τις συνθέσεις του Olivier Messiaen, τις οποίες και χρησιμοποιήσαμε ως μουσική επένδυση στην παρουσίαση της συλλογής στο Eco Village στο Ελσίνκι».
Μου εξηγούν ότι η ιδέα πίσω από το «2WO + 1NE = 2» είναι πως κάθε συλλογή είναι εμπνευσμένη από μια διαφορετική πόλη ανά τον κόσμο. «Από τη στιγμή που αποφασίζουμε ποια πόλη θα είναι αυτή, αρχίζουμε μια ενδελεχή μελέτη σε οτιδήποτε την αφορά. Από την αρχιτεκτονική και τις εικαστικές τέχνες μέχρι τη μουσική, τον κινηματογράφο και φυσικά τους κατοίκους της».
Παρ' όλα αυτά, δεν περιορίζονται μόνο στον σχεδιασμό αλλά η έμπνευση αυτή επεκτείνεται σε όλα τα στάδια ανάπτυξης της συλλογής, από τις φωτογραφίσεις μέχρι και τις ονομασίες των ενδυμάτων. Κάθε outfit παίρνει το όνομά του από μια οδό της εκάστοτε πόλης, ενώ κάθε ένδυμα ονοματίζεται από το στοιχείο που τις ενέπνευσε περισσότερο.
«Για παράδειγμα, στη χειμερινή συλλογή για τη σεζόν A/W '18-19, με όνομα "Los Angeles", κάθε ρούχο έχει το όνομα μιας ηρωίδας ταινίας φιλμ νουάρ. Γενικά, η κάθε πόλη μάς καθοδηγεί από μόνη της στη δημιουργική κατεύθυνση που ακολουθούμε».
Πίσω στην Εβδομάδα Μόδας του Ελσίνκι τώρα, διαβάζω κάπου ότι το κεντρικό σύνθημα της φετινής επίδειξης ήταν τα μηδενικά απόβλητα και η βιωσιμότητα. Όλοι οι οίκοι που παρουσίασαν τη δουλεία τους επέλεξαν υφάσματα και τεχνικές που σέβονται το περιβάλλον, τα ζώα και είναι φιλικές προς το οικοσύστημα.
Σημειωτέων ότι το εν λόγω σκανδιναβικό event προβάλλει τους πιο εναλλακτικούς σχεδιαστές από όλο τον κόσμο, αντί να επικεντρώνεται στα εγχώρια ταλέντα της χώρας. Μάλιστα για τις φετινές επιδείξεις επέλεξε ως σκηνικό ένα οικολογικό χωριό, το Eco Village, που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα στο νησί Tahvonlahti και το οποίο παράγει μηδενικά απόβλητα.
Οι νεαρές σχεδιάστριες φροντίζουν άλλωστε και οι ίδιες να κατασκευάζουν τα ρούχα τους από οργανικές πρώτες ύλες, δουλεύουν με ανθρώπους που τους ξέρουν και τους εμπιστεύονται και οι παραγωγές γίνονται πάντα τοπικά.
«Χρησιμοποιούμε μόνο φυσικά υφάσματα, όπως tencel (σ.σ. ένα ύφασμα που κατασκευάζεται από ξύλο που προέρχεται από πιστοποιημένα δάση), λινό, βαμβάκι και μαλλί που ναι μεν είναι ζωικό υλικό αλλά είναι τρομερά ανθεκτικό, δεν τσαλακώνει εύκολα, αν βραχεί απορροφά το 30% του βάρους του σε νερό πριν αρχίσει ο καταναλωτής να το αισθάνεται υγρό και βάφεται εύκολα χωρίς τη χρήση χημικών.
»Γενικά, σε κάθε συλλογή προσπαθούμε να είμαστε όλο και περισσότερο οικολογικά ενσυνείδητες και να ψάχνουμε συνέχεια για πιο οικολογικές λύσεις στις πρώτες ύλες» μου εξηγούν.
Είναι υπέρ των ρούχων που αντέχουν στον χρόνο, που είναι κατασκευασμένα από καλά υλικά «να μην φοριούνται μόνο μια σεζόν και μετά να τα πετάς», όπως λένε χαρακτηριστικά.
Προφανώς και δεν προσεγγίζουν τη μόδα με τον παραδοσιακό τρόπο και δεν ακολουθούν τις τάσεις. Δίνουν προσοχή στις λεπτομέρειες (ράβοντας με γαλλική ραφή) και στην κατασκευή των ενδυμάτων. «Ουσιαστικά στεκόμαστε ενάντια σε αυτό που λέμε "μόδα"» καταλήγουν.
σχόλια