«Η μαγειρική είναι πάντα εκεί για μένα, είναι το ζεν μου» λέει η Αύρα και κόβει γενναιόδωρες ποσότητες δυόσμο και μαϊντανό για το φαγητό που ετοιμάζει για τον εαυτό της και την υπόλοιπη οικογένεια. Ο Μάιος έχει μόλις μπει και τα γεμιστά με τη συνταγή της γιαγιάς της (χωρίς κιμά και πάντα με μελιτζάνα και κολοκυθάκια) είναι ιδανική επιλογή για σήμερα.
Η άνοιξη που ξεκινάει δεν είναι καθόλου συνηθισμένη βέβαια. Για περισσότερο από έναν μήνα, μαζί με τον σύζυγό της, τον Animesh, και τις δύο μικρές τους κόρες, έμειναν όσο περισσότερο μπορούσαν στο σπίτι, περιορίζοντας ακόμα και τις επισκέψεις στο σούπερ μάρκετ στη μία το δεκαήμερο.
Για εκείνη, όπως και τόσο πολλούς ακόμα ανθρώπους που αγαπάνε να μαγειρεύουν στο σπίτι, επιβεβαιώθηκε ξανά αυτές τις αβέβαιες μέρες η καθησυχαστική δύναμη του να παίρνεις μερικά υλικά και να τα κάνεις ένα πιάτο φαγητό για σένα και για εκείνους που θέλεις να περιποιηθείς. Αν έχεις μπροστά σου μια κατσαρόλα με κρεμμύδια που τσιτσιρίζουν και πρέπει να προσθέσεις το επόμενο υλικό μόλις χρυσαφίσουν, αλλά προτού πάρουν παραπάνω χρώμα και γίνουν πικρά, θα συγκεντρωθείς έστω και για λίγη ώρα σ' αυτήν τη κατσαρόλα, ακόμα και τις μέρες που η λίστα με τα άγχη είναι πολύ μεγαλύτερη από τη λίστα με τα υλικά. Οι περήφανοι σπιτικοί μάγειρες ξέρουν καλά ότι, ετοιμάζοντας ο ίδιος το φαΐ σου, φροντίζεις τον εαυτό σου, μαθαίνεις πράγματα και παραμένεις δραστήριος.
Η καραντίνα, βέβαια, και το καθημερινό, non-stop μαγείρεμα δεν είναι επεισόδιο του «Chef's Table», με τον «Χειμώνα» από τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι να παίζει, ενώ μουλιάζεις φασόλια και σκουπίζεις με απολυμαντικό μαντιλάκι την κονσέρβα με το σκουμπρί.
Η καραντίνα, βέβαια, και το καθημερινό, non-stop μαγείρεμα δεν είναι επεισόδιο του «Chef's Table», με τον «Χειμώνα» από τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι να παίζει, ενώ μουλιάζεις φασόλια και σκουπίζεις με απολυμαντικό μαντιλάκι την κονσέρβα με το σκουμπρί. «Τις πρώτες μέρες μαγείρευα πιο πολύ απ' ό,τι συνήθως. Έφτιαξα πολλά καινούργια πράγματα: το «No-Knead Bread» του Jim Lahey, που το γυρόφερνα καιρό, έκανα δική μου γκρανόλα, δοκίμασα να κάνω ένα ινδικό φαγητό από τον Νότο ‒ Lemon Rice με Pepper Chicken, ένα κοτόπουλο με πολλά πιπέρια. Αλλά μετά από κάποιο διάστημα υπήρχε κόπωση. Εκεί άρχισα τα διαλείμματα απ' το μαγείρεμα. Τώρα, αντί για μαγειρεμένο φαγητό, κάποιες μέρες θα φάμε ένα περιποιημένο σαντουιτσάκι ή έναν ντάκο» λέει η Αύρα.
Με τον Animesh, που έχει καταγωγή από την Τζαϊπούρ της Ινδίας, κλείνουν φέτος 10 χρόνια μαζί. Οι γευστικές μνήμες και τον δύο επηρεάζουν το μενού, στο οποίο όμως δίνουν πολύ χώρο για περιπέτεια και αυτοσχεδιασμό. «Στο σπίτι δεν τρώμε μόνο ελληνικό ή μόνο ινδικό φαγητό. Βαριόμαστε πολύ εύκολα και θέλουμε ποικιλία. Μπορεί να φτιάξουμε τη μία μεξικάνικο, την άλλη ταϊλανδέζικo. Επειδή μας αρέσουν τα ταξίδια και να γνωρίζουμε καινούργια πράγματα, όταν δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, το κάνουμε μέσα απ' το φαγητό. Είμαστε και οι δύο πολύ ανοιχτοί και μας αρέσει να προσθέτουμε νέα πράγματα στο μαγειρικό μας ρεπερτόριο. Τώρα έχω αγοράσει υλικά για να αρχίσω να κάνω κορεάτικα: καυτερό gochugaru, udon noodles, miso και kimchi».
Τα βιβλία μαγειρικής ‒παρέα φυσικά με το Ίντερνετ‒ τη βοηθάνε να εξελιχθεί: «Έχω τρέλα. Πλέον τα διαβάζω σαν λογοτεχνία. Δεν κοιτάω απαραίτητα να βρω μια συγκεκριμένη συνταγή. Έχω ένα βιβλίο που λέγεται Lateral Cooking, το οποίο πρεσβεύει τη λογική που προσπαθώ να ακολουθώ πλέον. Eξηγεί πώς, μαθαίνοντας μια τεχνική, έπειτα μπορείς να την κάνεις ό,τι θέλεις. Για παράδειγμα, πώς με μια βασική ζύμη μπορείς να κάνεις από ψωμί μέχρι μακαρόνια, αλλάζοντας διαφορετικά στοιχεία κάθε φορά».
Τη ρωτάω αν αυτές οι μέρες την άλλαξαν καθόλου ως μαγείρισσα. «Επειδή ήξερα ότι θα πήγαινα κάθε 10 μέρες να ψωνίσω, αξιοποίησα στο έπακρο ό,τι είχα στα χέρια μου. Δεν ήθελα να πετάω πράγματα και διέθεσα περισσότερο χρόνο για να φροντίσω αυτό το κομμάτι. Κάποιες εβδομάδες φτιάχνω ένα φαγητό και θα το φάμε τρεις φορές, σε παραλλαγές».
— Τι υλικά/εργαλεία θα συμβούλευες κάποιον να έχει στην κουζίνα του για να μπορεί να τρώει καλύτερα αυτόν τον καιρό;
Πολύ σημαντικό είναι να έχεις ένα καλό μαχαίρι, αλλάζει πολύ την ταχύτητά σου στη κουζίνα. Από υλικά, ένα καλό λάδι, όσπρια, μπαχαρικά και, αν γίνεται, φρέσκα μυρωδικά. Νομίζω ότι κάνουν τη διαφορά. Για να κρατάνε πιο πολύ, έχω ξεκινήσει να τα βάζω σε ένα ποτήρι με νερό με ένα zip lock σακουλάκι από πάνω, πριν τα βάλω στο ψυγείο.
— Ποια είναι η χρησιμότερη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που δυσκολεύεται με το μαγείρεμα γενικά, αλλά και ειδικά αυτές τις μέρες;
Θα έλεγα να ξεκινήσει από το τι του αρέσει να τρώει, αντί από το τι είναι πιο εύκολο θεωρητικά να μαγειρευτεί. Εντάξει, ίσως όχι από τον μουσακά. Πολύ εύκολα, όμως, μπορείς να φτιάξεις ένα ωραίο σάντουιτς. Επίσης, στο σούπερ μάρκετ υπάρχουν πλέον ρεβίθια έτοιμα, βρασμένα, σε κονσέρβα και με ένα εύκολο ντρέσινγκ που θα φτιάξεις σε βαζάκι μπορείς να έχεις πολύ γρήγορα μια ωραία σαλάτα. Επίσης, κάτι με αυγό είναι εύκολο και χορταστικό. Κυρίως όμως θα έλεγα να μη φοβάται. Να δοκιμάζει και ας αποτύχει».
Λένε πως η καραντίνα ήταν μια δοκιμασία, ιδιαίτερα για τα ζευγάρια που χρειάστηκε να ζήσουν για πρώτη φορά μαζί. Η Αναστασία και ο Εντουάρντο ξεκίνησαν να συγκατοικούν τον περασμένο Ιανουάριο, μόλις δύο μήνες πριν τεθούν σε εφαρμογή τα μέτρα της καραντίνας στην Αθήνα. Η Αναστασία εργάζεται ως δημοσιογράφος, γράφει κυρίως για γεύση και ταξίδια, και ο Εντουάρντο είναι Ιταλός που εργάζεται ως καπετάνιος σε ιστιοπλοϊκά σκάφη. Μετά την περσινή καλοκαιρινή σεζόν που πέρασε ο Έντο στην Ελλάδα, μετακόμισε στο διαμέρισμά της Αναστασίας στην Κυψέλη, ακριβώς δίπλα στην ολοζώντανη πλατεία της Φωκίωνος Νέγρη.
«Στην αρχή ήταν υπέροχα, γιατί είχαμε επιτέλους αυτό που λένε "ποιοτικό χρόνο". Όμως, καθώς οι εβδομάδες περνούσαν, αισθανθήκαμε και οι δύο ότι θέλαμε απελπισμένα να κοινωνικοποιηθούμε, να δούμε φίλους. Όταν υπήρχε ένταση στο σπίτι και τσακωνόμασταν για ασήμαντα πράγματα, όπως το πλύσιμο των πιάτων, ο Έντο ήταν συνήθως ο πρώτος που έφευγε από το διαμέρισμα για μια βόλτα, για να πέσουν οι τόνοι» λέει η Αναστασία.
Η ίδια λέει ότι τσαντίζεται όταν ο Έντο ενοχλείται για μικρά πράγματα, όπως όταν γεμίζει με νερό το πάτωμα μετά το ντους ή τις επιφάνειες της κουζίνας, όταν πλένει τα πιάτα. Όμως της αρέσει που τη φροντίζει και δείχνει κατανόηση όταν έχει τα νεύρα της. Από την άλλη, ο Έντο γκρινιάζει για τις εναλλαγές της διάθεσής της, όμως το αποδίδει στις ορμόνες κι έτσι μπορεί να τις αντιμετωπίζει. «Επειδή όμως βιώνει τα mood swings τόσο έντονα, όταν είναι ευδιάθετη είναι απόλαυση να είμαι μαζί της» λέει ο ίδιος γελώντας.
Στην αρχή ήταν υπέροχα, γιατί είχαμε επιτέλους αυτό που λένε "ποιοτικό χρόνο". Όμως, καθώς οι εβδομάδες περνούσαν, αισθανθήκαμε και οι δύο ότι θέλαμε απελπισμένα να κοινωνικοποιηθούμε, να δούμε φίλους.
Στην καραντίνα η μαγειρική τούς έφερε πιο κοντά, αφού ετοίμασαν και έψησαν ένα σωρό φαγητά και γλυκά και πειραματίστηκαν με ένα κάρο καινούργιες συνταγές. «Βασικά, χρειάστηκε να ζήσουμε σε καραντίνα για να μάθω ότι ο Έντο ξέρει να μαγειρεύει» λέει η Αναστασία χαριτολογώντας.
Αν και η μαγειρική και ο πειραματισμός με το φαγητό ήταν ανέκαθεν μέρος της δουλειάς της, βρήκε τη διαδικασία ιδιαίτερα χαλαρωτική και το γεγονός ότι μπορούσε να το κάνει πολύ περισσότερο τις μέρες του εγκλεισμού ήταν απόλαυση για την ίδια και τον φίλο της.
«Βασικά, ήταν η μοναδική δραστηριότητα που έκανε την καραντίνα διασκεδαστική. Να φτιάχνουμε ψωμί από το μηδέν, κέικ και κάθε είδους νόστιμα φαγητά. Ο Έντο ανακηρύχθηκε ο επίσημος "pasta master". Είναι Ιταλός, οπότε πλέον φτιάχνει όλα τα ζυμαρικά σε αυτό το σπίτι» λέει.
Ο ίδιος περηφανεύεται ότι κατάφερε να τελειοποιήσει ένα πιάτο ζυμαρικών στο οποίο χρησιμοποιεί σπαγγέτι ή λιγκουίνι μαζί με μια κρεμώδη σάλτσα από πράσα, φρέσκα κρεμμυδάκια και κρεμμύδια. «Η Αναστασία το λατρεύει, οπότε το φτιάχνω κάθε εβδομάδα τώρα».
Άλλες μέρες η Αναστασία έφτιαχνε μπράουνις χρησιμοποιώντας ταχίνι, λάιμ και σοκολάτα, ενώ, όταν άρχισε να παρακολουθεί την τρέλα που έπαιξε με το banana bread, έφτιαξε μια παραλλαγή ενός κέικ μπανάνας, μέσα στο οποίο, αντί για καρύδια, πρόσθεσε τεράστια κομμάτια σοκολάτας. «Ήταν τέλειο» λέει.
Μέσα από τις μαγειρικές τους προέκυψαν και διάφορες νόστιμες ιδέες κατά λάθος ή επειδή είχαν πολύ συγκεκριμένα υλικά στο σπίτι. «Μια μέρα που είχαμε παντζάρια στο σπίτι παρατήρησα πόσο φρέσκα και τρυφερά ήταν τα φύλλα τους και αποφάσισα να μην τα πετάξω, όπως έκανα συνήθως. Τα έβρασα ελαφρώς, μετά τα τσιγάρισα με λίγο σκόρδο και τσίλι και ήταν τόσο νόστιμα, που το μόνο που χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το γεύμα ήταν δύο βραστά αυγά που μπήκαν από πάνω, μαζί με λίγη φέτα».
Στους δύο μήνες που έμεναν έγκλειστοι στο σπίτι πήγαν μονάχα δύο φορές στο σούπερ μάρκετ. «Θελήσαμε να το αποφύγουμε όσο μπορούσαμε και το καταφέραμε, αγοράζοντας συχνότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά από τον μανάβη ή τη λαϊκή. Κρέας φάγαμε μόνο μία φορά, την Κυριακή του Πάσχα» λένε. Αυτό καθόλου δεν τους εμπόδισε να έχουν πάντα στο ψυγείο τους γιαούρτι, μερικά μπουκάλια κρασί, φέτα και παρμεζάνα, ενώ το πιο πολύτιμο εργαλείο στη δική τους κουζίνα αποδείχτηκε η περίφημη μαντεμένια κατσαρόλα Le Creuset.
Τις μέρες της καραντίνας έφτιαξαν νόστιμα δείπνα και τα απόλαυσαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας τους, την οποία ανακάλυψαν για πρώτη φορά την περίοδο που έμειναν αναγκαστικά έγκλειστοι. «Έχει θέα τη θάλασσα και την Ακρόπολη, οπότε ο Έντο μπορούσε από εκεί να αγναντεύει το πέλαγος και τη θάλασσα, που τόσο του έχει λείψει».
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια