Τελευταία, όλο και περισσότεροι καθηγητές οικονομολόγοι μάς συμβουλεύουν να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να χρεοκοπήσουμε, ούτως ώστε, όπως λένε, να μηδενίσουμε το κοντέρ και να αρχίσουμε από την αρχή. Πρόκειται για μια μάλλον αφελή σκέψη. Η χρεοκοπία είναι λύση για μια επιχείρηση που χρωστάει, αλλά δεν είναι λύση για ένα κράτος. Και ο λόγος είναι απλός.
Η επιχείρηση κάνει χρεοκοπία για να απολύσει τους εργαζόμενους και να γλιτώσει τα χρέη της προς τις τράπεζες και να ξαναρχίσει από την αρχή, με άλλη επωνυμία. Είναι αυτό που λέμε δόλια χρεοκοπία. Γίνεται, όμως, αυτό με το κράτος; Φυσικά και γίνεται. Μόνο που τότε οι εργαζόμενοι αυτού του κράτους θα απολυθούν, όπως ακριβώς γίνεται και με τους εργαζόμενους της επιχείρησης. Και το κράτος αυτό δεν θα μπορεί να δανειστεί από το εξωτερικό, διότι φυσικά δεν γίνεται να αλλάξει επωνυμία.
Γιατί; Διότι, εάν δηλώσεις αδυναμία πληρωμών προς τους δανειστές σου, αυτοί φυσικά θα σου κόψουν αμέσως το χρήμα. Θα πληρώνεις, δηλαδή, τους υπαλλήλους σου ανάλογα με τα έσοδα που θα έχεις ως κράτος. Αλλά η Ελλάδα δεν έχει έσοδα. Έχει έλλειμμα. Οπότε, θα έχει αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων και για προσλήψεις ούτε λόγος. Όλοι οι συμβασιούχοι θα απολυθούν πάραυτα και οι μισθοί θα πέσουν στο μισό επιτόπου. Θα κόψει χρήμα τότε το κράτος για να πληρώσει, δηλαδή δραχμές, εφόσον θα έχει βγει από το ευρώ. Και θα πέσουμε σε μια κατάσταση του '40 και του '50, με λεφτά χωρίς αντίκρισμα, καθώς θα παίρνουμε ας πούμε 100.000 δραχμές και το πετρέλαιο θα κάνει 50.000 το λίτρο.
Διότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο και θα πρέπει να αγοράσει από το εξωτερικό. Με τι λεφτά, όμως, θα το αγοράσει, εφόσον δεν θα μπορεί να δανειστεί; Άρα θα αγοράσει λίγο, θα είναι πανάκριβο και θα το παίρνουμε με δελτίο. Το ίδιο θα συμβεί με όλα τα εισαγόμενα είδη, δηλαδή με όλα τα είδη σχεδόν, εφόσον η Ελλάδα παράγει μόνο μακαρόνια και πελτέ. Κοινώς, η Ελλάδα θα γίνει μια χώρα του τρίτου κόσμου, μια Βουλγαρία στην καλύτερη περίπτωση.
Αυτά με τις ανοησίες περί χρεοκοπίας. Το τελευταίο και σοβαρότερο, μετά από τη χρεοκοπία, θα είναι η πλήρης εθνική μας υποβάθμιση και η όξυνση όλων των εθνικών θεμάτων, καθώς η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον σε θέση να ασκήσει σοβαρή εξωτερική πολιτική. Χωρίς εξοπλισμούς, χωρίς πόρους και χωρίς πιστώσεις, θα είναι μια χώρα υπό κηδεμονία. Της Τουρκίας φυσικά.
Όλοι αυτοί που συμβουλεύουν τέτοια πράγματα, στου κασίδη το κεφάλι, δεν ξέρουν κυριολεκτικά τι λένε. Διότι οι οικονομικές συμβουλές πρέπει πάντα να λαμβάνουν υπ' όψιν τους τη συγκεκριμένη κατάσταση. Θεωρητικώς η χρεοκοπία είναι μία λύση, αλλά για την Ελλάδα, πρακτικώς, θα είναι σκέτη καταστροφή.
Φυσικά, μπορεί να αναγκαστούμε στο τέλος να χρεοκοπήσουμε. Άλλο αυτό. Μέχρι να συμβεί όμως, θα πρέπει να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να μείνουμε μέσα στο ευρώ, να μείνουμε μέσα στην Ευρώπη, διότι κανένας δεν θα μας σώσει μετά. Εάν, παρ' όλα αυτά, χρεοκοπήσουμε, θα πρέπει αυτό να είναι προϊόν ανάγκης και όχι επιλογής.
Και καλύτερα να μη συμβεί. Ο σημερινός ελληνικός λαός, έτσι όπως είναι μαθημένος, με τα φεστιβάλ του και τα ουίσκι του, δεν είναι εις θέσιν να αντιμετωπίσει τέτοιου μεγέθους στερήσεις. Οι εξελίξεις σε μια τέτοια περίπτωση, που απαιτεί μεγάλη κοινωνική και εθνική συνοχή, θα είναι απρόβλεπτες. Μακάρι να τις αποφύγουμε...
σχόλια