Ανακοινώθηκαν και επίσημα από την Ακαδημία των Όσκαρ οι ταινίες που υποβλήθηκαν από τις χώρες τους και θα διαγωνιστούν για μια θέση στη μικρή λίστα των 9 αρχικά, και στη συνέχεια για την επίσημη πεντάδα και το χρυσό βραβείο.
Ορίστε 10 διαπιστώσεις
- 76 χώρες είναι ρεκόρ για την κατηγορία αυτή. Σαουδική Αραβία και Μολδαβία συμμετέχουν για πρώτη φορά.
- Τις περισσότερες δεν θα τις δούμε ποτέ εδώ. Αν είμαστε τυχεροί, θα έρθουν κάποιες, αν και αγνώστου σκηνοθέτη. Η Γκλόρια και το Απαγορευμένο Ποδήλατο παίζονται ακόμη, ενώ το ρουμανικό Child's Pose έρχεται στις αθηναϊκές αίθουσες σε μερικές εβδομάδες. Θα δούμε και το νορβηγικό Κον Τίκι, που πέρυσι ήταν στην πεντάδα.
- Ο μοναδικός σκηνοθέτης από τους 76 που έχει ήδη κερδίσει Όσκαρ είναι ο Ασγκάρ Φαραντί.
- Ο Αντρέϊ Βάϊντα είναι και πάλι υποψήφιος για την Πολωνία. Νομίζω πως κανείς σε αυτή τη χώρα δεν του φέρνει αντίρρηση. Είναι 87 ετών, έχει προταθεί 4 φορές στην κατηγορία αυτή (εννοώ στην κανονική πεντάδα) και δεν θα πεθάνει αν δεν πάρει το διαγωνιστικό, γιατί το τιμητικό αγαλματάκι του το έχουν ήδη δώσει. Ακόμη θυμάμαι τον λόγο του, έναν από τους πιο γλειφτικούς προς την Αμερική που έχω ακούσει ποτέ
- Στην πρώτη γραμμή, το ιρανικό Παρελθόν, το ολλανδικό Μπόργκμαν, και το μεξικανικό Χέλι, και η Μεγάλη Ομορφιά από την Ιταλία, τα οποία και είδαμε στις Κάννες. Το Κυνήγι του Βίντερμπεργκ από τη Δανία, το είχαμε το 2012, πάλι στις Κάννες. Από το Χονγκ, ο Γουόνγκ Καρ Βάϊ και το Grandmaster.
- Αν αναρωτηθείτε γιατί δεν είναι η Ζωή της Αντέλ η επίσημη υποβολή της Γαλλίας, η απάντηση είναι πως ο παραγωγός, με τη συγκατάθεση του σκηνοθέτη και τη γνώμη του διανομέα, προτίμησε να βγάλει την ταινία στη χώρα προέλευσης, δηλαδή τη Γαλλία, στις 7 Οκτωβρίου, χάνοντας έτσι την τυπική προθεσμία (η ταινία πρέπει να έχει παιχθεί στη χώρα παραγωγής της μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου). Η Γαλλία δεν έχει ωστόσο τέτοια κολλήματα. Αν δε θέλετε κύριε Κεσίς, δεν πειράζει. Έχει βάθος ο πάγκος. Προτιμήθηκε λοιπόν το σχετικά άγνωστο Renoir του Ζιλ Μπουρντός, που έχει ήδη παιχθεί και σε αμερικανικές αίθουσες κι έχει ήδη κυκλοφορήσει σε DVD από το καλοκαίρι. Το έχω δει και δεν τρελάθηκα.
- Πάγκο έχει και η Ισπανία. Με τόσους γνωστούς σκηνοθέτες, δεν φοβάται τους πειραματισμούς. Το 15 Χρόνια και Μια Μέρα έχει κερδίσει ένα βραβείο στο φεστιβάλ της Μάλαγα.
- Αν παρατηρήσετε χώρες καθαρά και επίσημα αγγλόφωνες, όπως η Αγγλία και η Αυστραλία, να βρίσκονται στην πεντάδα του ξενόγλωσσου φιλμ (όπου ξενόγλωσσο, σημαίνει μη αγγλόφωνο για τους Αμερικανούς), υπάρχει εξήγηση: Το Ηνωμένο Βασίλειο συμμετέχει, είτε με ταινίες που μιλάνε διάλεκτο, είτε, όπως στη φετινή περίπτωση, με Βρετανό σκηνοθέτη (τον Σον Έλις), αλλά βασικά ξενόγλωσση παραγωγή (ιστορία που εξελίσσεται στις Φιλιππίνες, με Φιλιππινέζους). Αντίστοιχα, το αυστραλέζικο φιλμ έχει σχέση με το Λάος, αν και ο σκηνοθέτης είναι Αυστραλός. Ο Καναδάς συνήθως υποβάλλει γαλλόφωνες ταινίες.
- Οι γείτονες μας είναι σύσσωμοι παρόντες. Ακόμη και η Αλβανία. Και για πρώτη φορά ανεξάρτητο το Μαυροβούνιο. Όχι όμως η Κύπρος.
+ Η Ελλάδα έστειλε το Αγόρι που Τρώει το Φαγητό του Πουλιού. Ειλικρινά, δεν έχω διαβάσει πότε συνήλθε η αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου για να υποβάλλει την ταινία.
Μέχρι πέρυσι, συμμετείχα κι εγώ και γνώριζα από πρώτο χέρι τι γινόταν, αφού ψήφιζα μαζί με άλλα πέντε μέλη και τον προεδρεύοντα. Φέτος, θα σας γελάσω.
Από βιασύνη, όλοι έσπευσαν να αναμεταδώσουν ένα ρεπορτάζ-σπέκουλα του Hollywood Reporter μέσα στο καλοκαίρι που προδίκαζε την υποβολή της ταινίας του Έκτορα Λυγίζου στα Όσκαρ, προφανώς ορμώμενο από την παραδοσιακή αλλά ανεπίσημη ετήσια πρόταση της Ελληνικής Ακαδημίας, για την καλύτερη ταινία της χρονιάς.
Κι επειδή έχω συμμετάσχει στην επιτροπή επί τρία έτη (και χάρηκα ιδιαίτερα που προκρίναμε τον Κυνόδοντα σε μια καλή χρονιά με Κούτρα και Γαβρά ανάμεσα σε άλλους), μπορώ να διαβεβαιώσω πως όλες οι ταινίες τυπικά συζητιούνται για την υποβολή, χωρίς να επιβάλλεται να συμπέσει η τελική απόφαση με εκείνη της Ακαδημίας. Απλώς τυχαίνει. Καλή μας επιτυχία. Δεν είναι κι εύκολο. Γιατί όμως, ήταν εύκολο στη χρονιά του Λάνθιμου; Όλες οι μεγάλες χώρες βγήκαν νοκ-άουτ. Και φέτος βλέπω εκπλήξεις. Καλύτερα, θα έχουμε κάτι καινούριο να ανακαλύψουμε.
Trailer: Αγόρι που Τρώει το Φαγητό του Πουλιού
σχόλια