photo Spyros Staveris
ΔΑΠ
Τα ροδόπρωκτα αγόρια της νεοδημοκρατικής κομματικής νεολαίας σε ένα υπερεικχειλισμένο, ορμονικό κρεσέντο στην αρχή της βδομάδας μας προκάλεσαν είναι η αλήθεια μιαν αναρώτηση για το κατά πόσο διαφέρει η διαδικασία του να μαθαίνεις να ανακαλύπτεις το σώμα σου από το να μαθαίνεις να ενεργοποιείς τα εγκεφαλικά εκείνα κέντρα που θα σε προφυλάξουν από το να δείχνεις σαν τον Φαήλο Κρανιδιώτη όταν κοιτάζει βαθιά στα μάτια τον Αντωνάκη Σαμαρά.
Κανείς δεν είναι τέλεια.
Οι κομματικές παρατάξεις βέβαια είναι τελειωμένες.
Καρά.
Το Νησί
(τελευταίο επεισόδιο)
Ο πρώτος λεπρός ήταν η Ελλάδα.
Ακολούθησαν κι άλλες χώρες.
Μόνο αυτή όμως κοντεύει να πνιγεί.
Της λείπει βλέπεις η πίστη.
Και η ικανότητα να συνομιλείς ειλικρινώς με τη ψυχή σου.
Παρ’ όλα τα σημάδια.
Το Μεσοπρόθεσμο
Εδώ και 2 βδομάδες τα βράδια κεντάνε στραβοβελονιά και το πρωί το ξηλώνουν. Αφέλεια, γελοιότητα, ανικανότητα ή η γνώριμη μορφή της πασοκικής υποκρισίας; Ψόφιοι κοριοί.
Μαρία Δαμανάκη
(η εσαεί δυσοίωνη εκφωνήτρια)
Γόνος της “θεϊκής” φάρας του Πολυτεχνείου.
Αν ξεφυλλίσεις το βιβλίο της ζωής της θα ανακαλύψεις (με έκπληξη άραγε;) πως πίστεψε ότι λατρεύοντας με αυταπάρνηση τα πνεύματα που κατοικούν στο Κόμμα θα κρατάγε αδούλωτη τη ψυχή της. Τα αποτελέσματα τα ξέρεις. Όπως και τη πρόσφατη δηλωσή της για τη δραχμή που την κατέταξε οριστικά στα κορίτσια που συνδέθηκαν με την Εξουσία και ψοφήσανε καθώς η εποχή ψυχοραγούσε.
ΓΑΠ
Τη βδομάδα που μας πέρασε βδομάδα κατέγραψε προσωπικό ρεκόρ πολτώδους ασυναρτησίας. Θόλωσε τα νερά αναζητώντας συν-ένεση. Ξέπεσε στα όρια καρικατούρας με λοξιγκώδη αυτοπεποίθηση τη μια στιγμή και με ψωροπερηφάνεια και μελοδραματικό θεσμικό φολκλόρ την άλλη. Ο Γιώργος είναι φανερό πως αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα γιατί το πρόβλημα βρίσκεται μέσα του. Για αυτό προσπαθεί να μετατοπίσει το στοίχημα δια της τεθλασμένης. Είναι ολοφάνερο. Θέλει τη μαμά του.
Πολιτικοί Αρχηγοί
Ευφημισμός για πολιτικές καραγκούνες με γλαρωμένο πολιτικό αισθητήριο και ωχρό ανάστημα μπροστά στις κρίσιμα ιστορικές στιγμές που βιώνουμε. Περιμένοντας την αναμενόμενη κυβερνητική πτώση υψώνουν το μηδέν τους ως το άπειρο και περιφέρουν τη θλιβερή τους όψη ως φαρμακόγλωσσο σόι που περιμένει τον παππού να πεθάνει για να μοιράσουν τη κληρονομιά. Διάστικτοι. Από σήψη.
Η Σύσκεψη
Οι Αγανακτισμένοι
Ξέρανε πως ο ασθενής είχε πεθάνει και παρέμενε άταφος εδώ και καιρό. Τους είχε καταλάβει η άρνηση και σπατάλουσαν πολύτιμο χρόνο περιμένοντας κάποιον από μηχανής θεό. Τώρα που τα κομματικά ζόμπι ετοιμάζονται να ορμήσουν σε ότι απέμεινε για να γλυτώσουν τα προτεκτοράτα τους και νιώθοντας τη θανατερό ανάσα του συρφετού στο σβέρκο τους αποφάσισαν να κατέβουν στο δρόμο και να ενώθουν σε ολονυχτίες που τη μια σφύζουν από δυναμισμό και δημιουργικότητα και την άλλη από ματαιωμένες φοβικότητες και αμοιβαδικούς άξονες. Παρολ΄αυτά προσπαθούν -με δυσκολία είναι η αλήθεια- να σκεφτούν και να δράσουν ενώ τριγύρω όλο το υπόλοιπο σύστημα έχει βυθιστεί σε μια θανατερή αδράνεια. Θα καταφέρουν να συντονίσουν το πνεύμα με τη πράξη αποτελεσματικά; Ο χρόνος τρέχει -για όλους- δραματικά γρήγορα.
σχόλια