Aleksić, ο θρυλικός Ηρακλής των Βαλκανίων
το λαϊκό μελόδραμα που σκηνοθέτησε ο ίδιος χάρισε στον σέρβο σκηνοθέτη Ντούσαν Μακαβέγιεφ το υλικό της ταινίας του "Αθωότητα χωρίς προστασία" (1968)
Το ανθρώπινο πρόσωπο
μια συνομιλία ανάμεσα στον Dušan Makavejev και τον Dominique Noguez (Cahiers du Cinéma, τ. 211, Απρίλης 1969)
Cahiers du Cinéma :
Η ιδέα του να κάνετε την "Αθωότητα χωρίς προστασία" σας ήρθε μετά την "Ερωτική υπόθεση", ή την είχατε στο μυαλό σας πολύ πριν ;
Dušan Makavejev :
Είχα σκεφθεί να κάνω μια ταινία σαν αυτές τις λαϊκές εφημερίδες (τις εικονογραφημένες ή τις κουτσομπολίστικες) πάνω σε πρόσωπα που είχαν να επιδείξουν μια οποιαδήποτε φυσική ή ψυχική δεξιότητα. Η ιδέα ήταν να γίνει μια μικτή ταινία, ημι-φανταστική, ημι-ρεαλιστική, με προεκτάσεις πάνω στην καθημερινή ζωή αυτών των αστέρων του τσίρκου (...) Κι έπειτα είδα την ταινία του Aleksić, την οποία είχα κάπως ακουστά, κι αμέσως εντυπωσιάστηκα από τις πολύ μεγάλες κινηματογραφικές της αρετές. Δεν χρειαζόταν άλλο να ψάχνω, ούτε καν σχεδόν να κάνω γυρίσματα, η ταινία ήταν σα να λέμε έτοιμη.
Cahiers du Cinéma :
Ακόμη κι αν η ταινία αυτή δεν είχε βρεθεί, θα είχε δεχτεί ο Aleksić μετά τα πενήντα του, να επαναλάβει για σας μερικά από τα κατορθώματά του ;
Dušan Makavejev :
Ναι ! 'Ηταν έτοιμος για παράδειγμα να πηδήξει από αεροπλάνο πάνω στην σκεπή ενός κινούμενου τρένου.
Cahiers du Cinéma :
Τι σας γοήτευσε σ' αυτήν την πρώτη ομιλούσα γιουγκοσλαβική ταινία ;
Dušan Makavejev :
Βρίσκουμε σ' αυτήν τα πάντα : πόνο, έρωτα, ξύλο, βιασμό, χιούμορ. Κι η τεχνική εφευρετικότητα που τη χαρακτηρίζει είναι καταπληκτική : 17 χρόνια πριν από την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Godard και το "Χιροσίμα αγάπη μου", ο Aleksić ενσωμάτωσε στην ταινία του επίκαιρα, καθώς και μία σειρά από μικρά ταινιάκια τα οποία γυρίστηκαν μεταξύ 1929 και 1940 και αφορούσαν στα δικά του κατορθώματα : το ντοκουμέντο εμπεριέχεται στη μυθοπλασία, είναι το αποκορύφωμα της μυθοπλασίας (...)
Cahiers du Cinéma :
"Μέσα" στη δική σας ταινία, η ταινία του Aleksić παρουσιάζεται ολόκληρη και με το πρωτότυπο μοντάζ της, ή χρειάστηκε να αλλάξετε το μοντάζ;
Dušan Makavejev :
Δεν άλλαξα τίποτα στο μοντάζ. Συντόμευσα μόνο δύο ή τρεις πολύ μεγάλες σεκάνς, αλλά αυτό δεν επηρεάζει ούτε τη δράση, ούτε το διάλογο (...)
Cahiers du Cinéma :
Ωστόσο, προσθέσατε στην ταινία του Aleksić, πάνω στην ταινία του Aleksić, χρωματικά εφέ, επιχρωματίζοντας το αρνητικό. Το κάνατε για να ξαναβρείτε το κλίμα μιας εποχής του κινηματογράφου ή από ειρωνεία ; (...) Ποιά είναι η απόστασή σας απέναντι στον Aleksić ;
Dušan Makavejev :
Καμία. Ο Aleksić είναι μια μεγάλη προσωπικότητα, ένα είδος εθνικού μνημείου σαν τον Στρατηγό De Gaulle...
Cahiers du Cinéma :
Χμμμ...
Dušan Makavejev :
'Η σαν τον Στρατάρχη Τίτο. 'Οχι, αν θέλετε, η μόνη ειρωνεία που υπάρχει, είναι ...
Cahiers du Cinéma :
Η αυτο-ειρωνεία ;
Dušan Makavejev :
Ναι μια ειρωνεία χωρίς απόσταση, μια ειρωνεία που συνοδεύεται από στοργή...
Cahiers du Cinéma :
Είναι ένας καλός ορισμός της ειρωνείας.
Dušan Makavejev :
(...) 'Οσο για τα χρώματα, δεν υπάρχει εδώ καμία σαρκαστική πρόθεση. Αποσκοπούν στο να κάνουν την ταινία πιο όμορφη, σε ένα απλό διακοσμητικό επίπεδο. Μην ξεχνάτε τον υπότιτλο της ταινία "Μια παλιά καλή ταινία που ξαναβρήκε, διακόσμισε και σχολίασε ο Dušan Makavejev" (...)
σχόλια