Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει άρθρα της ισραηλινής δημοσιογράφου Αμίρα Χας, ανταποκρίτρια της εφημερίδας Χαάρετς. Είναι η μοναδική Εβραία Ισραηλινή δημοσιογράφος μεγάλου εβραϊκού μέσου ενημέρωσης η οποία ζει ανάμεσα στους ανθρώπους για τους οποίους γράφει, μπαίνει στα γκρεμισμένα σπίτια τα οποία είναι γεμάτα απο πτώματα σε κατάσταση αποσύνθεσης, μιλάει με τους γονείς των ανήλικων παιδιών που πυροβολήθηκαν ''καταλάθος'', με τους στρατιώτες οι οποίοι μάλιστα της περιγράφουν λεπτομερέστατα τις εντολές στις οποίες πρέπει να υπακούσουν και της αποκαλύπτουν τις τεχνικές τους. " Ήθελα να δω τι σημαίνει να ζεις με απαγόρευση κυκλοφορίας, να ζεις με το φόβο ενός στρατιώτη. Ήθελα να μάθω πώς είναι να είσαι Ισραηλινός υπό ισραηλινή κατοχή". Η Αμίρα Χας είναι μια γενναία γυναίκα που δίνει για χρόνια έμπρακτα μαθήματα δημοσιογραφίας υψηλού επιπέδου. Στις ανταποκρίσεις της απο τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη, δεν καταγγέλει, ούτε καταφεύγει σε δακρύβρεχτες περιγραφές. Η κριτική της δεν "φείδεται ουδενός", ούτε των ισραηλινών αρχών, ούτε των παλαιστινιακών αρχών. Καταγράφει με αμεσότητα και ακρίβεια τα γεγονότα και μεταφέρει, χωρίς να υιοθετεί, γνώμες και απόψεις.
Λόγω της ανεξάρτητης δημοσιογραφικής κριτικής της, έχει δεχτεί επιθέσεις και απο τις δύο πλευρές. «Η αντίδραση του Ισραήλ απέναντί μου, είναι πολύ βίαια. Λαμβάνω μηνύματα που λένε ότι πρέπει να ήμουν "κάπο" (επόπτης των Ναζί σε εβραϊκό στρατόπεδο συγκέντρωσης) στην πρώτη μου μετενσάρκωση. Κάποιοι μου είπαν ότι εύχονταν να πάθω καρκίνο του στήθους. "Μέχρι να διώξουμε όλους τους Παλαιστίνιους, δεν θα υπάρξει ειρήνη", λένε κάποιοι άλλοι. Δεν μπορώ να τους απαντήσω, λαμβάνω χιλιάδες τέτοια μηνύματα".» Αυτά είπε στον Ρόμπερτ Φισκ και δημοσιεύτηκαν στον Independent το 2001. Δύο χρόνια αργότερα βραβεύτηκε με το Παγκόσμιο Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου (UNESCO 2003) και το βραβείο Άννα Λίντ 2004. Το 2000, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου την συμπεριέλαβε μεταξύ των " 50 Ηρώων της Ελεύθερης Δημοσιογραφίας" για την περίοδο 1950-2000.
Από τις εκδόσεις ΑΙΩΡΑ
σχόλια