ΒΑΣΩ ΤΣΙΩΡΟΥ
20 χρόνων
«Η θάλασσα μου λείπει πάρα πολύ, εδώ δεν έχω τη δυνατότητα να πάω μόνη μου στην παραλία και να σκεφτώ» μου λέει η Βάσω με παράπονο. Στο λύκειο, όταν έμενε με τους γονείς τους στο Άστρος Κυνουρίας, πήγαινε συχνά στη θάλασσα για να ονειρευτεί τη φοιτητική της ζωή. Στην Αθήνα η πιο κοντινή παραλία απέχει από το σπίτι της, στον Άγιο Ελευθέριο, τουλάχιστον μία ώρα με τη συγκοινωνία, καθώς η ίδια δεν οδηγεί. «Βέβαια, το τρένο με εξυπηρετεί πολύ στις καθημερινές μου μετακινήσεις, κυρίως για να κατεβαίνω στην Γυμναστική Ακαδημία. Γλυτώνω την κίνηση στους δρόμους και φυσικά μερικά πολύτιμα λεπτά ύπνου» συμπληρώνει. Θεωρεί πως η σχολή της δεν έχει την κατάλληλη υποδομή καθώς «η Αθήνα είναι τεράστια, ήταν ανάγκη να τη χτίσουν μέσα στο κέντρο και να στριμωχνόμαστε;». Συχνάζει στο Γκάζι κι αυτό που απολαμβάνει περισσότερο στην πρωτεύουσα είναι ότι «άφησα πίσω μου τα κλειστά μυαλά της επαρχίας».
ΗΛΙΑΣ ΓΚΟΥΡΜΠΑΤΣΗΣ
21 χρόνων
«Στην πρωτεύουσα μπορείς να βρεις τα πάντα, αλλά η κίνηση δεν παλεύεται με τίποτα». Ο Ηλίας μόλις είχε αρχίσει να μου διηγείται τη ζωή του στην Αθήνα. Άφησε τα Γιάννενα πριν από τρία χρόνια για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος στο ΤΕΙ του Πειραιά. Μένει σε ιδιόκτητο σπίτι στο Γαλάτσι και τα απογεύματα δουλεύει σερβιτόρος σε καφετέρια στο Θησείο. «Ενοίκιο δεν πληρώνω, οι γονείς μου στέλνουν κάθε μήνα λεφτά, αλλά εγώ χρειάζομαι περισσότερα». Μου εξηγεί πως η βενζίνη έχει φτάσει στα ύψη και ότι οι αποστάσεις του φαίνονται τεράστιες. «Διασκεδάζω στην παραλιακή το καλοκαίρι και οδηγώ περίπου σαράντα λεπτά για να πιω ένα ποτό, ενώ στα Γιάννενα να φανταστείς ότι έβγαινα με τα πόδια. Ωραία είναι εδώ η νυχτερινή ζωή, μου λείπουν όμως τα στέκια. Ξέρεις, εκεί που συναντάς γνωστούς χωρίς προηγουμένως να έχεις δώσει ραντεβού». Για να σπάσει το άγνωστο και αδιάφορο πρόσωπο της Αθήνας, ο ίδιος έκανε στέκι το μέρος όπου σερβίρει ποτά. «Ευτυχώς που έχουμε ένα σημείο συνάντησης και μπορώ να τα λέω με τους κολλητούς...».
ΦΡΟΣΩ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗ
22 χρόνων
«Στην πόλη σας δεν μου αρέσει σχεδόν τίποτα. Έχει πολύ καυσαέριο, καθόλου πράσινο, απίστευτη κίνηση και εξωπραγματική ζέστη.» Η Φρόσω είναι τεταρτοετής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κατάγεται από τον Πύργο. Μένει Ζωγράφου και λατρεύει το μετρό γιατί «αν και γίνεται χαμός, εγώ χρειάζομαι είκοσι λεπτά για να φτάσω στη σχολή». Της αρέσουν τα μπουζούκια της Αθήνας και συγκεκριμένα η παραλιακή. Γενικότερα, απεχθάνεται τους ρυθμούς της πόλης και δεν μπορεί με τίποτα να συνηθίσει τις αποστάσεις. Πηγαίνει δυο με τρεις φορές το μήνα στον ιδιαίτερή της πατρίδα επειδή «μου λείπουν οι δικοί μου πολύ και οι βόλτες με τους φίλους μου». Στον ελεύθερό της χρόνο κάνει τζόκινγκ στην περιοχή του Πολυτεχνείου, γιατί όπως η ίδια λέει «είναι το μόνο μέρος που έχει πράσινο και ησυχία. Ξεχνιέμαι από το τσιμέντο και έχω την ψευδαίσθηση ότι αναπνέω καθαρό αέρα.» Από το Πάντειο δηλώνει αρκετά ευχαριστημένη κι αυτό που θα κρατήσει για πάντα όταν τελειώσουν οι σπουδές της είναι οι φιλίες που έκανε στη μεγαλούπολη.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ
24 χρόνων
«Οι φοιτητές στην Αθήνα δεν "φαίνονται" και είναι αδικημένοι σε σχέση με αυτούς της επαρχίας. Όπως και να το κάνουμε, εδώ δεν έχουμε την ίδια μεταχείριση και τα ίδια προνόμια σε σχέση με όσους σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη ή στα Γιάννενα.» Ο Διονύσης κατάγεται από τη Ζάκυνθο και ζει στο Ψυχικό τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Φιλοδοξεί να τελειώσει τη Γυμναστική Ακαδημία φέτος και να επιστρέψει στο νησί για να ηρεμήσει. Θεωρεί ότι η πρωτεύουσα προσφέρει μια πληθώρα επιλογών, όμως «μόνο με πολλά λεφτά μπορείς να απολαύσεις όλες τις πτυχές της διασκέδασης». Του αρέσει πολύ να πηγαίνει γυμναστήριο, ενώ τα βράδια παίζει μουσική σε διάφορα μαγαζιά. «Δεν το κάνω τόσο για τα χρήματα, όσο επειδή βαριέμαι εύκολα και θέλω συνεχώς να γνωρίζω καινούργιο κόσμο». Όταν θέλει να χαλαρώσει πετάγεται με τους φίλους του στο Κολωνάκι να πιει ένα ποτό. Συνήθως κυκλοφορεί με το αυτοκίνητό του, ειδικά τη νύχτα, αν δουλεύει, γιατί «έχω να κουβαλήσω και τους δίσκους μου».
σχόλια