Πρωί-πρωί στη Sala Darsena, στο Λίντο. Η δημοσιογραφική προβολή ξεκίνησε με καθυστέρηση, γιατί κάποια από τα γυαλιά 3D δε λειτουργούσαν και έπρεπε να αντικατασταθούν. Πριν απο μερικά χρόνια οι Κάννες έκαναν την αρχή, ξεκινώντας το φεστιβάλ με το συγκινητικό Up, σε τρεις διαστάσεις. Τώρα, η σειρά της Βενετίας, με ένα εναλλακτικό blockbuster, μια καλλιτεχνικά φιλόδοξη υπερπαραγωγή για σκεπτόμενους που δεν θέλουν να βαρεθούν και να χολοσκάσουν.
Το Gravity του Αλφόνσο Κουαρόν είχει ήδη πάρει ενθαρρυντικές κριτικές από τα επαγγελματικά περιοδικά Variety και Hollywood Reporter. Η ταινία είναι καλή, μια μινιμαλιστική περιπέτεια με εξαιρετικά στημένες σκηνές που μαρσάρουν κυκλωτικά στο τρισδιάστατο και άλλες που παραπέμπουν στην προφανή αλληγορία περί ανθρώπου και μοναξιάς, δράσης και αντίδρασης, αιτίου και αιτιατού, στην "απλοποιημένη φιλοσοφική". Μια χολιγουντιανή όπερα για δύο πρόσωπα, τον Τζορτζ Κλούνεϊ και κυρίως την Σάντρα Μπούλοκ.
Επειδή όμως παραδοσιακά, στις συνεντεύξεις Τύπου του Φεστιβάλ Βενετίας, οι φορές που ο Τζορτζ Κλούνεϊ παρευρίσκεται είναι επεισοδιακές, και επαναλαμβανόμενα embarrassing, προσωπικά περίμενα πως ο Αμερικανός ηθοποιός θα περνούσε μια ήσυχη μέρα, χωρίς να βρεθεί κάποια τρελή να τον πλησιάσει για να του κάνει πρόταση γάμου και να αλλάξουν στέφανα, ή κάποιος γραφικός να του πει πως είναι ερωτευμένος μαζί του!
Δεν ξέρω πώς γίνεται και σε μια γεμάτη αίθουσα, με δημοσιογράφους ηλεκτρονικά ελεγμένους, και μάλιστα διαπιστευμένους με κόκκινη ημερήσια κάρτα (οι υπόλοιποι δε χωράνε), βρίσκεται πάντα κάποιος γελοίος και κάνει το δικό του show, ρωτώντας κάτι παντελώς άσχετο, ή κάνοντας μια αναίτια, προσβλητική παρατήρηση.
Αυτή τη φορά, ο Κλούνεϊ δεν εξεμάνη, ούτε καν συγχύστηκε, όπως όταν κάποιος σχετικά πρόσφατα, τον ρώτησε πώς και καταδέχεται να κάνει διαφημιστικά ενώ κόπτεται για την παγκόσμια ειρήνη και την κοινωνική ισονομία. Μπήκε χαμογελαστός, παρακολουθούσε με το σύνηθες υποστηρικτικό του ενδιαφέρον, τι είχαν να πουν, κυρίως τεχνικά πράγματα, ο Αλφόνσο Κουαρόν και ο σεναριογράφος αδελφός του Χόνας, και χαμογελούσε συνωμοτικά στην παλιά του φίλη Σάντρα, αειθαλής, ευειδής, ιταλιάνικα καλοντυμένος, χιουμορίστας, πολύ ευχάριστος.
Ώσπου κάποιος ρεπόρτερ των 15 λεπτών δημοσιότητας παίρνει φόρα και πόζα, και με νιαούρισμα για να ακουστεί καλά και συνείδηση της γωνίας λήψης του για να τον πιάσει η κάμερα που ήταν στημένη ανάμεσα στις πολλές, κάπου στο βάθος του τρίτου ορόφου του μεσοπολεμικού Casino, τον ρωτάει: "Τζορτζ, τι υπέροχα μαλλιά που έχεις, μπράβο σου". Όντως ήταν καλό το κούρεμα, ήμουν κοντά και πλάϊ και το διαπίστωσα, αλλά τι μας νοιάζει!
Ο καημένος ο Τζορτζ (μην μπερδεύστε με τα εκατομμύρια που βγάζει, αν ήσασταν στη θέση του, η ψυχραιμία σας θα είχε πάει βόλτα), προσπάθησε να αγνοήσει το πνεύμα και να μπει στο γράμμα της επόμενης, δήθεν ερώτησης του, απαντώντας πως δεν ένιωθε μοναξιά στο πλατό, αφού δεν αιωρείτο πραγματικά στο αχανές διάστημα, αλλά περικυκλωνόταν από δεκάδες τεχνικούς, και βρισκόταν σε ένα "φωτεινό κουτί" (που προφανώς προσομοίωνε το διάστημα, μέχρι να προστεθούν τα εφέ), και ο διάσημος ρεπόρτερ χωρίς όνομα ολοκληρώνει με την κορυφαία άκυρη ατάκα: "Θα ήθελα πολύ να δω το φως του κουτιού σου Τζορτζ!".
Ακολούθησαν απομάκρυνση του μικροφώνου και δικαιολογημένα γιουχαητά. Ο Κλούνεϊ είπε: "Ουπς, συνήθως έτσι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις" και η Μπούλοκ γέλαγε, ίσως γιατί βρήκε θέμα να του κάνει καζούρα στο γεύμα που θα ακολουθούσε.
Σαν μια άλλη έξυπνη, στο press junket του Μπέντζαμιν Μπάτον, στο Παρίσι, που έδωσε στον Μπραντ Πιτ το κλειδί του δωματίου της, στο ίδιο ξενοδοχείο που γινόταν η συνέντευξη. Δεν το βρίσκω καθόλου αστείο όλο αυτό, και ντρέπομαι που βρίσκομαι από την ίδια πλευρά αυτών που πετάνε τέτοιες σαχλαμάρες που αγγίζουν τη φτηνή χυδαιότητα, και μάλιστα προκάτ και προβαρισμένη για στιγμιαία πρόκληση, για να κάνουν το κομμάτι τους σε κάποια εκπομπή της πλάκας, ή τους φίλους τους, αν υποθέσουμε πως έχουν πλαστογραφήσει την είσοδο τους σε κάποιο φεστιβάλ, ακόμη και την χρονιά που κλείνει τα 70 του χρόνια, όπως η φετινή Μόστρα στη Βενετία. Πάντως, αν ο τυπάς που σκαρφίστηκε το λεκτικό σκετς, με την γκέϊ σημειολογία στην εκφορά και τις χειρονομίες, προσπάθησε να υπονοήσει πως ο Κλούνεϊ θα μπορούσε να γίνει δικός του, έστω και για πλάκα, αλλά τελικά κατάφερε να κάνει τον Κλούνεϊ να φαίνεται ως ο πιο cool straight guy του πλανήτη με την ευγένεια και την αβίαστη καταδεχτικότητα του.
Ο Κλούνεϊ δεν είναι ποτέ αρνητικός σε ερωτήσεις που αφορούν τις ιδέες και τη στάση του. Παραδέχτηκε πως έχει στήσει δορυφόρους για να παρακολουθεί παράνομες επιθέσεις σε περιοχές του Σουδάν, και σκέφτεται, μαζί με τους συνοδοιπόρους του στον σχετικό ακτιβισμό που έχει επιλέξει, να εμπλουτίσει τον εξοπλισμό του μέ κάμερες που ανιχνεύουν ύποπτες κινήσεις τη νύχτα, ή κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Αρνήθηκε βέβαια να πάρει θέση στην επικείμενη επίθεση του Ομπάμα στη Συρία, αλλά το διασκέδασε λέγοντας πως περίμενε να τον ρωτήσουμε τι πιστεύει για το "διορισμό" του Μπεν Άφλεκ στη βαρυσήμαντη θέση του Μπάτμαν, για τον οποίο όλοι έχουν και από μία άποψη!
σχόλια