Πριν περίπου 11 μήνες το Vanity Fair και ο Michael Lewis με αφορμή το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και με φόντο την φρέσκια ακόμη ελλαδική κρίση είχαν ασχοληθεί εκτενώς με τις χρηματιστηριακές κλίσεις των αγιορείτικων αγοριών με τα μαύρα καθώς και με τον αντίκτυπο που είχαν οι +σωρευτικές (sic) δραστηριοτητές τους.
Για τις ανάγκες του άρθρου ο Lewis είχε επισκεφτεί το Άγιο Όρος παίρνοντας συνεντεύξεις από τους μοναχούς αλλά είχε έρθει και στην Αθήνα μιλώντας με διάφορους πολιτικούς που είχαν αναμιχθεί, κάνοντας ρεπορτάζ και προβαίνοντας σε μερικούς χαρακτηρισμούς στο άρθρο του για την ελληνική mentalite που είχαν κάνει τότε ένα μικρό θόρυβο.
Ήταν η περίοδος που μολις συνηθίζαμε την ανελέητη διεθνή έκθεση λόγω της χρεωκοπίας και ακόμη δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως όχι μόνο είχαμε εκτιναχθεί από το D-level στο επίκεντρο των παγκόσμιων news-stories αλλά ακόμα και oi βίβλοι του luxury lifestyle της μέσης εκατομμυριούχας της λίστας του Forbes όπως το VF θα έβρισκαν εξόχως ενδιαφέρον δημοσιογραφικά και εξόχως ενδιαφέρον φωτογραφικά το χθόνιο μειδίαμα του Αρσένιου και τις βυζαντινίστικες πομφόλυγες του Εφραίμ σε συνδυασμό με όλιγη από 00ς αμερικάνικη ματιά στα ελληνικά πράγματα (η αμερικάνικη πρεσβεία έπρεπε να τον είχε προσλάβει τον Michael. το χει για συντάκτης witty απόρρητων τηλεγραφημάτων;-)
Ε, ύστερα από ένα χρόνο και ένα ακόμα δραματικό καλοκαίρι στο οποίο και μεις αλλά και οι Ευρωπαίοι ηγέτες βιώσαμε ένα απίστευτο ψυχολογικό rollercoaster μέχρι να αποφασιστούν οι όποιες κοινές στρατηγικές αντιμετώπισης το VF αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη στρέφοντας αυτή τη φορά τον Lewis και την φαρέτρα του προς τη μεριά της Γερμανίας.
Αν το περσινό άρθρο του VF σου είχε φανεί σχετικά στερεοτυπικό και προκατειλλημένο σχετικά με τις ελληνικές θέσεις, με αυτό των τρόπο που έχουν οι αμερικάνοι να βλέπουν τα πράγματα ως οι μοντέρνοι ηγεμόνες των καιρών μας, διαβάζοντας το φετινό με τον χαρακτηριστικό τίτλο "It’s the Economy, Dummkopf!" το οποίο βρίθει σκατολογικών χαρακτηρισμών ως το κύριο γερμανικο χαρακτηριστικό (η λέξη anality αναφέρεται σχεδόν πιο συχνά απ΄οτι η λέξη fist στα fetish club του Βερολίνου;-) μαζί με τη σαδομαζοχιστική γερμανική επιμονή στη τήρηση κανόνων και punctuations, θα σε κάνει να χαμογελάς όσο το διαβάζεις σκεπτόμενος πως κάποιος (έστω και εκτός Ευρώπης ) τη λέει στους Γερμανούς βρε παιδί μου επιτέλους.
Το (καλογραμμένο πρέπει να ομολογήσω) μπλέξιμο όλων αυτών σε ένα δημοσιογραφικό story που επιχειρεί να εξηγήσει για ποιο λόγο η γερμανική άτεγκτη στάση σε οτι έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους είναι η αλήθεια πως από ενα σημείο και μετά κουράζει και σε κάνει να σκέφτεσαι πως τόση συμπυκνωμένη χρήση στερεοτυπικών γενικεύσεων και πιπεράτων ιντερμέδιων αποδυναμώνουν τελικά αυτό που ήθελε να πει ο συγγραφέας του. Παραθέτω μερικά:
Dundes specialized in folklore, and in German folklore, as he put it, “one finds an inordinate number of texts concerned with anality. Scheisse (shit), Dreck (dirt), Mist (manure), Arsch (ass).… Folksongs, folktales, proverbs, riddles, folk speech—all attest to the Germans’ longstanding special interest in this area of human activity.”
Perhaps Hitler was so persuasive to Germans, Dundes suggested, because he shared their quintessential trait, a public abhorrence of filth that masked a private obsession. “The combination of clean and dirty: clean exterior-dirty interior, or clean form and dirty content—is very much a part of the German national character,” he wrote.
At any rate, through a friend of a friend of a friend I’d landed Charlotte, a sweet-natured, keenly intelligent woman in her 20s who was also shockingly steely—how many sweet-natured young women can say “Lick my ass” without blushing?
From Düsseldorf we drive to Leipzig, and from Leipzig we hop on a train to Hamburg, to find the mud-wrestling. Along the way she searches for signs of anality in her native tongue. “Kackwurst is the term for feces,” she says grudgingly. “It literally means ‘shit sausage.’ And it’s horrible. When I see sausages I can’t think of anything else.” She thinks a moment. Bescheissen:“Someone shit on you.” Klugscheisser: “an intelligence shitter.” “If you have a lot of money,” she says, “you are said to shit money: Geldscheisser.” She rips off a handful of other examples, off the top of her head, a little shocked by how fertile this line of thinking is, before she says, “And if you find yourself in a bad situation you say, Die Kacke ist am Dampfen: the shit is steaming.”
In any case, if you are obsessed with cleanliness and order yet harbor a secret fascination with filth and chaos, you are bound to get into some kind of trouble. There is no such thing as clean without dirt.
Απ' την άλλη αντιπαραθέτωντας τις ελληνικές θέσεις με τις γερμανικές ο Lewis παρατηρώ πως στέκεται αναπάντεχα κοντά στις δικές μας επιχειρώντας στις συνομιλίες που έχει με τους εκάστοτε οικονομικούς αξιωματούχους να καταλάβει για ποιο λόγο δεν μπορούν να δούν το αδιέξοδο της γερμανικής πολιτικής σε ότι έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Δεν ξέρω κατά πόσο η μέση αμερικανίδα αναγνώστρια τελειώνοντας το (μακροσκελέστατο, χωρίς ίχνος παρφουμαρισμένου hype:) άρθρο θα έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με την ιδιοσυγκρασιακή anality των Γερμανών και την ιδιοσυγκρασιακή ελληνική απειθαρχία.
Το σίγουρο είναι πως η ταινία που πρωταγωνιστούμε και οι 2 θα συνεχίζεται και αυτό το φθινόπωρο.
*breakingnews*
Προθεσμία για τις 13 Οκτωβρίου ζήτησαν και έλαβαν από την Εφέτη Ειδική Ανακρίτρια, Ειρήνη Καλού, οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές της υπόθεσης των ανταλλαγών της Μονής Βατοπεδίου, ηγούμενος Εφραίμ και πατέρας Αρσένιος.
Οι δύο μοναχοί κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για σειρά κακουργηματικών πράξεων, όπως αυτές της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, ηθική αυτουργία σε ψευδείς βεβαιώσεις, σε απάτη σε βάρος του δημοσίου και άλλα.
Η ανάκριση για την υπόθεση των αποκαλούμενων «ιερών ανταλλαγών» μεταξύ της Μονής και του δημοσίου βαίνει προς ολοκλήρωση, καθώς το επόμενο διάστημα κλείνει ο κύκλος των απολογιών των κατηγορουμένων. Ήδη έχουν απολογηθεί μέλη γνωμοδοτικών συμβουλίων, στελέχη της ΚΕΔ, συμβολαιογράφοι, πολιτικοί μηχανικοί και άλλοι εμπλεκόμενοι.
σχόλια