ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ
Τελευταία, όλο και συχνότερα παρατηρείται το φαινόμενο ενοικιαστές να πιάνουν σπίτια με φθηνό ενοίκιο και, μόλις τους κόψουν ΔΕΗ και ΟΤΕ, να φεύγουν νύχτα. Συνηθίζεται, άλλωστε, οι λογαριασμοί να μη μεταφέρονται με την ενοικίαση στο όνομα του ενοικιαστή, αλλά να εξακολουθούν να έρχονται στου ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να «φοράει» το φέσι του ηλεκτρικού, του νερού και του τηλεφώνου. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ), «ολοένα και περισσότεροι Ευρωπαίοι ενοικιαστές εγκαθίστανται σε ακίνητα εξαρχής με την πρόθεση να μην καταβάλλουν ενοίκια και λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, ενώ, έπειτα από μακρόχρονη δικαστική διαδικασία εξώσεως, συχνά, κατά την αποχώρησή τους, καταστρέφουν το ίδιο το ακίνητο. Πρόκειται για τους “ενοικιαστές από την κόλαση”, όπως τους αποκαλούν σε ΗΠΑ, Αγγλία και Καναδά, τους “κακόβουλους μισθωτές”, όπως τους ονομάζουν σε Γαλλία και Βέλγιο ή τους “ενοικιαστές νομάδες” στη Γερμανία». Μεσούσης της κρίσης, το φαινόμενο ήρθε και στη χώρα μας, μια και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις και γίνονται «καταληψίες» διαμερισμάτων. Τελευταία, στους αφερέγγυους ενοικιαστές των διαμερισμάτων προστέθηκαν και οι ενοικιαστές επαγγελματικών χώρων, που, αδυνατώντας να καταβάλουν τo ενοίκιο, γίνονται καπνός, αφήνοντας απλήρωτους και τους λογαριασμούς.
ΖΗΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ
Η εικόνα των ζητιάνων στο κέντρο της Αθήνας έχει αλλάξει ριζικά. Μέχρι πρότινος ήταν κυρίως άνθρωποι που ανήκαν σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι χρόνιοι χρήστες ναρκωτικών (που ζητάνε απεγνωσμένα τη δόση τους), οι αθίγγανοι (πολλές φορές με τα παιδιά τους να πουλάνε χαρτομάντιλα), οι μετανάστες (καθαρίζοντας παρμπρίζ στα φανάρια), αλλά και οι ανάπηροι (συχνά θύματα σπείρας εκμετάλλευσης). Μόνο που σε αυτούς προστέθηκαν και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι συχνά πιο καλοντυμένοι, σου ζητάνε να τους πάρεις φαγητό με το κεφάλι χαμηλωμένο σαν να ντρέπονται (σίγουρα ντρέπονται). Πολλές φορές είναι μητέρες με τα νεογέννητά τους, που κάθονται στη γωνία του πεζοδρομίου, άλλες είναι ηλικιωμένοι. Η κρίση μοιάζει ν’ άνοιξε μια πόρτα σ’ έναν καινούργιο κόσμο, ο οποίος υπήρχε και πρωτύτερα, αλλά τώρα όλο και μεγαλώνει. Ο πληθυσμός των ζητιάνων μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Υπάρχουν, άραγε, ακόμα άνθρωποι που μπορούν να δώσουν ελεημοσύνη σ’ αυτή την πόλη;
ΤΡΕΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟ ΜΟΥΣ
Όλο και περισσότεροι τρελοί που ευαγγελίζονται το τέλος του κόσμου σουλατσάρουν στο κέντρο της Αθήνας. Απ’ τον τύπο που κυκλοφορεί με το καρότσι με τις χιλιάδες σημαίες (ανάμεσά τους και η σημαία του Βυζαντίου), τον ηλικιωμένο που εμφανίζεται στις διαδηλώσεις του Συντάγματος, ζωσμένος με πλακάτ κι αφίσες που προειδοποιούν για την έλευση του Χριστού, μέχρι τους περίεργους παπάδες με τα κομποσκοίνια, η Αθήνα έχει γεμίσει με φιγούρες στα όρια της αλλοφροσύνης. Παλιά, οι εκκεντρικές φιγούρες του κέντρου ήταν συγκεκριμένες κι αποτελούσαν μάλλον μια γραφική προσθήκη στη μέρα μας.
ΝΕΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ
Συναντάμε μετανάστες σε θέσεις εργασίας που δεν τους είχαμε συνηθίσει, κυρίως σε μικρομάγαζα και ταξί. Και οι δυο δουλειές, ειδικά τα ταξί, είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, η νέα «οικοδομή»: εύκολη δουλειά που μπορεί να κάνει ο καθένας. Η πατέντα λειτουργεί ως εξής: οι ιδιοκτήτες τα νοικιάζουν σε μετανάστες για 50-80 ευρώ την ημέρα και εισπράττουν τα κέρδη (στη χειρότερη περίπτωση μιλάμε για 1.500 ευρώ). Ειδικά πριν αλλάξει το καθεστώς των αδειών και μπει και το μέτρο των αποδείξεων, τα ποσοστά κέρδους μπορούσαν να είναι αστρονομικά. Οι Έλληνες, σε αντίθεση με τους μετανάστες, δεν μπαίνουν σε σχέσεις εργασίας με τέτοιου είδους συνθήκες, οπότε, ξαφνικά η Αθήνα έχει γεμίσει με Ινδούς οδηγούς ταξί κι Αφρικανούς πωλητές σε μίνι-μάρκετ. Αυτή, εξάλλου, είναι και η δεύτερη μεγάλη διαφορά: η προέλευση των μεταναστών. Οι Αλβανοί είναι πλέον παλιές καραβάνες (με την κρίση πολλοί έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στη χώρα τους) κι εξαιτίας των κρίσεων και των πολέμων σε Αφρική και Μέση Ανατολή πλέον συναντά κανείς όλο και περισσότερους Ινδούς, Πακιστανούς και Αφρικανούς.
ΑΠΕΙΡΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΧΑΡΤΙΑ
Tα κίτρινα χαρτιά των ενοικιαστηρίων και πωλητηρίων δεν καταλαμβάνουν μόνο τα τζάμια των πολυκατοικιών ή τις διάφορες, ολοένα αυξανόμενες, άδειες βιτρίνες. Έχουν επεκταθεί σε κολόνες, τοίχους, πίνακες της ΔΕΗ και διαφημιστικούς πίνακες. Σε καιρούς κρίσης η ζήτηση καινούργιας κατοικίας, είτε με νοίκι είτε για αγορά, είναι μηδαμινή. Την τελευταία διετία μόνο οι φόροι στ’ ακίνητα έχουν υπερδιπλασιαστεί, ενώ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων υπολογίζει ότι φέτος οι επενδύσεις θα πέσουν από 25% έως 30% σε σύγκριση με πέρσι (θα κινηθούν κάτω από τα 5 δισ. ευρώ, ενώ το 2010 είχαν επενδυθεί περί τα 6,6 δισ.). Η σύγκριση με το 2006, βέβαια, μοιάζει ακόμα πιο τρομακτική, όταν είχαν επενδυθεί 16 δισ. ευρώ. Μέσα σε πέντε χρόνια η πτώση είναι γύρω στο 65,6%. Σύμφωνα, δε, με πρόσφατη αναφορά της διεθνούς εταιρείας real estate Cushman & Wakefield, που έχει 230 γραφεία σε 60 χώρες, η Ελλάδα είναι εκτός του χάρτη επενδύσεων για επαγγελματικά ακίνητα.
ΟΥΡΕΣ ΣΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Η ουρά για τα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων στην οδό Σοφοκλέους είναι πιο μεγάλη από ποτέ κι ενδεικτική της κατάστασης. Το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου δίνει πλέον πάνω από 3.000 συσσίτια τη μέρα. Σε αυτά έχουν προστεθεί τα περίπου 400 συσσίτια που προσφέρει η Εκκλησία κάθε βράδυ σε συνεργασία με τον δήμο. Στις αρχές του 2006, τα συσσίτια που προσφέρονταν ήταν μόλις 1.100 την ημέρα. Το νούμερο μοιάζει ακόμα πιο τρομακτικό, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από δέκα χρόνια τα συσσίτια, που τότε, μάλιστα, ανήκαν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, δεν ξεπερνούσαν τα 100. Επίσης, διάφορες εθελοντικές ομάδες προσφέρουν φαγητό σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ο Ερυθρός Σταυρός μοιράζει περί τα 4.000 γεύματα τη μέρα και η μη κυβερνητική καθολική οργάνωση Caritas στην Ομόνοια δίνει περίπου 300 μερίδες φαγητό την ημέρα, κυρίως σε πρόσφυγες. Συσσίτια διοργανώνουν, επίσης, πιο σποραδικά όμως (μία φορά την εβδομάδα), οι κάτοικοι της Κυψέλης και των Εξαρχείων. Μια ακόμα αξιοπερίεργη εικόνα στην πόλη είναι τα Lunch Street Parties (lunchstreetparty.blogspot.com), πικ-νικ με συλλογικό μαγείρεμα σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα στα Πετράλωνα.
ΝΕΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ : KAΦΕ - ΜΠΑΡ
Τα μαγαζιά λιανικής κλείνουν με μεγαλύτερη συχνότητα από ποτέ και στη θέση τους το μόνο που ανοίγει, αν ανοίξει, είναι επιχειρήσεις με καφέ και σάντουιτς. Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ (Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου), το 24% των επιχειρήσεων στο κέντρο έχει ήδη κλείσει. Η κακή αυτή κατάσταση οφείλεται στην ύφεση, στην έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και, φυσικά, στην τάση των τελευταίων ετών για malls, υπερκαταστήματα και μεγάλες αλυσίδες (από το 2005 που άνοιξε το Μall στη Νερατζιώτισσα, έχουν ανοίξει τουλάχιστον άλλα έξι μόνο στην Αθήνα). Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και το παραεμπόριο (ενδεικτικά ν’ αναφέρουμε ότι πρόσφατα κατασχέθηκαν πάνω από 50.000 προϊόντα-μαϊμού σε αποθήκη στον Βοτανικό), καθώς και το όχι και τόσο υψηλό επίπεδο της επαγγελματικής μας συνείδησης (συχνά ανοίγουν πέντε ίδια μαγαζιά στον ίδιο δρόμο). Το καινούργιο παράξενο φαινόμενο που παρατηρείται είναι ότι στη θέση των μαγαζιών λιανικής ανοίγουν καφέ και μπαρ - είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, στη συνείδηση του μέσου Έλληνα τουλάχιστον, η μόνη επικερδής λύση. Μένει να δούμε αν όλα αυτά τα καφέ και τυροπιτάδικα θα είναι πραγματικά προσοδοφόρα.
ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΩΣ ΚΑΤΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ
Οι άστεγοι είναι πια μια καθημερινή πραγματικότητα - κανείς δεν εκπλήσσεται όταν τους βλέπει. Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί και ο μέσος άστεγος, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ανθρώπων του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων αλλά και της ΜΚΟ Κλίμακα, έχει πλέον μέσο όρο ηλικίας
τα 45 (και όχι τα 65, που ήταν παλιότερα).
ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΙΚΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ο κόσμος είναι ίδιος (sic), αλλά στο καλάθι της νοικοκυράς έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Δεν πετάμε πια φαγητό και τρόφιμα. Η νέα οικιακή οικονομία έχει επιβάλει περικοπές στo προσούτo, έχει ωθήσει σ’ επιδρομές για «στοκάρισμα» στα σούπερ-μάρκετ χονδρικής κι έχει θέσει νέες προτεραιότητες: ναι στα βιολογικά προϊόντα, αλλά μόνο για τα παιδιά. Η κλιμάκωση των τιμών έχει δημιουργήσει μια καινούργια πραγματικότητα, κατά την οποία τα πορτοφόλια αδειάζουν με ρυθμό εξωπραγματικό και η επακόλουθη αϋπνία γίνεται ώρα περισυλλογής κι εξεύρεσης λύσεων για περικοπές στο οικογενειακό budget. Οι έξοδοι για φαγητό μεταλλάχτηκαν έτσι σε μακαρονάδα-πάρτι στο σπίτι, οι παιδότοποι έδωσαν τη θέση τους στις παιδικές χαρές (έστω και σε άλλη γειτονιά από τη δική μας), ενώ οι εξωσχολικές δραστηριότητες μειώθηκαν δραστικά μέσα σε μία σχολική χρονιά (δεν πειράζει, ας μην ξεκινήσει φέτος το βλαστάρι μας καποέιρα). Οι οικιακές βοηθοί είδαν κι αυτές το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, καθώς πολλοί είναι αυτοί που αποφάσισαν να ρίχνουν μόνοι τους ένα σφουγγάρισμα παραπάνω για να γλιτώσουν το έξοδο. Σε πιο σκληροπυρηνικές καταστάσεις, οι εσωτερικές που αποχωρούν δεν αντικαθίστανται, τα παιδάκια των ιδιωτικών σχολείων μετακινούνται στα δημόσια της περιοχής και τα χλιδάτα αυτοκίνητα που αποκτήθηκαν με δάνειο «σκοτώνονται» στις μάντρες της Αττικής. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι συζητήσεις για τον φθηνότερο χασάπη, την καλύτερη προσφορά «βάψιμο- κούρεμα» σε κομμωτήριο, για συνταγές με οικονομικά υλικά και για το πώς να πας στη δουλειά σου, γλιτώνοντας το πέρασμα από την Αττική Οδό, δίνουν και παίρνουν.
ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ
Όλοι ξέρουμε τουλάχιστον πέντε άτομα που έχουν ήδη φύγει για το εξωτερικό τα τελευταία δυο χρόνια, κι άλλα τόσα που ετοιμάζονται ή ψάχνουν να φύγουν. Όπου κι αν πάει κανείς, ακούει την ίδια ιστορία - κόσμος, κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο, που επιθυμούν διακαώς να ξεφύγουν. Επισήμως η ανεργία έχει φτάσει το 16%, ενώ η ανεργία στις ηλικίες μεταξύ 15 και 29 έχει αγγίξει το 40%. Σε όλη την Αθήνα συναντάμε ουρές έξω απ’ τις μεταφραστικές υπηρεσίες και ουρές έξω απ’ τις πρεσβείες, με μεγάλη προτίμηση στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Για τη διημερίδα της Αυστραλιανής Πρεσβείας, που έγινε στις 8 και 9 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο Χίλτον, έκαναν αίτηση 1.500 άτομα και πήγαν πάνω από 1.000, τα περισσότερα ηλικίας από 35 έως 45 χρόνων - οι περισσότεροι γιατροί και μηχανικοί.
ΑΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ
Όσο πληθαίνουν οι επιθέσεις, οι κλοπές και οι ληστείες (το πρώτο εννιάμηνο του 2011 σημειώθηκαν περισσότερες από 90.000 κλοπές και 6.000 ληστείες), όσο συνηθίζουμε κάθε διαδήλωση να πνίγεται στο ξύλο, τα χημικά και τα δακρυγόνα, τόσο πιο απαθείς γινόμαστε. Οι Αθηναίοι φτιάχνουν όλο και πιο γερό στομάχι - την ίδια ώρα που στο Σύνταγμα τα ΜΑΤ δέρνουν φωτορεπόρτερ και οι διαδηλωτές κι οι εργαζόμενοι πνίγονται στα χημικά, ο κόσμος πίνει ατάραχος καφέ στη Μητροπόλεως, ανάμεσα στις κλούβες.
ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ
Ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, με το που πέφτει ο ήλιος, οι κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας μοιάζουν τόσο έρημοι, που είναι σαν να έχει πέσει πυρηνική βόμβα. Σταδίου, Πανεπιστημίου και Ακαδημίας, από ένα σημείο και μετά, είναι άδειες. Είναι λες και οι νεκρές ζώνες της πόλης -η Ομόνοια και το γκετο της Ευριπίδου και της Γερανίου- επεκτείνονται όλο και περισσότερο. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι στους συγκεκριμένους δρόμους το λιανεμπόριο έχει δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα, οπότε, με το που κλείνουν τα γραφεία, η περιοχή αδειάζει. Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, εξάλλου, η Σταδίου έχει το μεγαλύτερο ποσοστό κλειστών καταστημάτων στο κέντρο: 38%.
PERSONAΕ NON GRATAE
Τα γιαουρτώματα, τ’ αυγά, οι ξυλοδαρμοί και οι αποδοκιμασίες των πολιτικών που δεν μπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν δημοσίως είναι στην ημερήσια διάταξη. Η επίθεση στον Κωστή Χατζηδάκη της Νέας Δημοκρατίας, που βγήκε ανέμελος να κάνει τη βολτούλα του εν μέσω της πορείας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πέρσι τον Δεκέμβριο, συνέβη λιγότερο από έναν χρόνο πριν. Από τότε, το τοπίο έχει αλλάξει ριζικά: έχουν ακολουθήσει αυγά, προπηλακισμοί, ένας αποκλεισμός της Βουλής και η πεποίθηση πως, όταν ένας πολιτικός κυκλοφορεί μόνος του στο κέντρο, είναι ή πολύ ηλίθιος ή πολύ γενναίος. Πιθανώς και τα δυο.
ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ
Το παραεμπόριο αποτελεί μια απ’ τις μεγαλύτερες πληγές στην ήδη καταπονημένη εμπορική κίνηση, ενώ, αντί να μειώνονται, οι μικροέμποροι των δρόμων μοιάζουν ν’ αυξάνονται. Σύμφωνα με στοιχεία του καλοκαιριού, το παραεμπόριο αγγίζει πλέον το 30% της εμπορικής κίνησης. Σε όλες τις μεγάλες πλατείες κι έξω απ’ τους σταθμούς του μετρό υπάρχουν άπειροι μικροπωλητές που πουλάνε τσάντες, πορτοφόλια, μικροπράγματα, ζώνες, παιχνίδια, ρούχα. Παρά τις προεκλογικές δηλώσεις του κ. Καμίνη, κανείς δεν τους φτιάχνει το «αθηναϊκό Κάμντεν» ή μια υπαίθρια αγορά. Το περιμένουμε ακόμα.
ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ
Οι δράσεις για επανάκτηση του δημόσιου χώρου και των υποβαθμισμένων περιοχών έχουν πολλαπλασιαστεί. Πολλές απ’ τις προσπάθειες είναι επίσημες: ο δήμος και το υπουργείο Πολιτισμού προσπαθούν με συλλογικές δράσεις να «ζωντανέψουν» κά- ποιες περιοχές, όπως έγινε πρόσφατα στην οδό Τoσίτσα, με το επταήμερο εκδηλώσεων, ή στην πλατεία Θεάτρου, με την παράσταση της Αντιγόνης του Εθνικού, με διάσπαρτες πολιτιστικές εκδηλώσεις του ΕΜΣΤ, ή όπως γίνεται ακόμα και αυτή την εβδομάδα στο προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου, με τη Φιλαρμονική του δήμου. Κάποιες είναι ανεπίσημες: οι κάτοικοι κάνουν όλο και περισσότερες προσπάθειες να ξαναπάρουν την πόλη στα χέρια τους, είτε με ιδιωτικές πρωτοβουλίες (όπως αυτή των κατοίκων του Μεταξουργείου, που άνοιξαν τα σπίτια τους στους ξένους) είτε καταλαμβάνοντας τον δημόσιο χώρο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
Συμπεριφορές που δεν είχαμε συνηθίσει -ανταλλαγές ρούχων, τροφίμων, στήριξη στο αλληλέγγυο εμπόριο- αρχίζουν να γίνονται πιο δημοφιλείς από ποτέ. Πολλοί, ειδικά μετά την ανεργία, κάνουν πια τη δική τους δουλειά κι όπου τους βγάλει, κυρίως γιατί νιώθουν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, όπως η παρέα ανέργων που άνοιξε ουζερί στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ανθίζει το εναλλακτικό εμπόριο: o Σπόρος στα Εξάρχεια (Σπ. Τρικούπη 21), που ήταν ουσιαστικά και το πρώτο αθηναϊκό μαγαζί εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου (προσφέρει στους παραγωγούς καλύτερες τιμές), βρήκε τον βηματισμό του και απέκτησε «αδερφάκι» το Συν-άλλοις στο Θησείο (Νηλέως 35), που λειτουργεί με παρόμοιο σκεπτικό, στηρίζοντας το εναλλακτικό εμπόριο μέσα απ’ το δίκτυο free trade. Tην ίδια στιγμή, τα συνεταιριστικά σούπερ-μάρκετ με ελληνικά προϊόντα συνεταιρισμών επέστρεψαν δριμύτερα: τα σούπερ-μάρκετ Επιλογή έχουν ήδη ανοίξει σε Ίλιον, Κορυδαλλό, Αργυρούπολη και Κολωνό, και αναμένεται ν’ ανοίξουν κι άλλα (έχουν μόνο ελληνικά προϊόντα κι οι τιμές είναι σχεδόν 50% πιο κάτω από τις τιμές της υπόλοιπης αγοράς). Η ανταλλακτική οικονομία έχει επίσης πάρει τα πάνω της: στο freecycle.org μπορείτε ν’ ανταλλάξετε από έπιπλα μέχρι αντικείμενα, ενώ το Swap not shop, που ξεκίνησε ως μια απλή ανταλλαγή ρούχων, έχει εξελιχτεί σ’ ένα απ’ τα πιο οργανωμένα και δημοφιλή τέτοιoυ είδους events της Αθήνας (το επόμενο θα γίνει στις 16 Οκτωβρίου στο Σπιρτόκουτο, Κειριαδών 15, Πετράλωνα).
σχόλια