Blumengruß (Χαιρετισμός των λουλουδιών)
ένα ποίημα του Γκαίτε
(...) Κάθε φορά που νιώθω ταραγμένη ή κλονισμένη, ένα ωραίο ποίημα, ιδιαίτερα του Γκαίτε, ασκεί τόσο βαθιά επίδραση μέσα μου. Αυτό που δοκιμάζω σε τέτοιες στιγμές είναι σχεδόν κάτι το φυσιολογικό, λες και μ' αποστεγνωμένα χείλια ρουφώ κάποιο δροσιστικό ποτό, που μου ξαναγερεύει ψυχή και κορμί (...) Υπάρχει άλλο ένα τραγούδι, που λείπει από τον μικρό μου τον τόμο του Γκαίτε και που από καιρό ήθελα να τ' αποχτήσω, έχει τίτλο Blumengruß (Χαιρετισμός λουλουδιών). Είν' ένα ποιηματάκι με τέσσερις ή πέντε στίχους. Το ξέρω από μια μελωδία του Βόλφ πανέμορφη, και τελειώνει πάνω-κάτω μ' αυτά τα λόγια :
Μάζεψα λουλούδια.
Και μ' ένα φτερούγισμα σε σένα,
Τάσφιξα πάνω στην καρδιά μου
Χίλιες φορές !
Μελοποιημένο, αυτό το τραγούδι έχει κάτι το τόσο ιερό, το τόσο λεπτό και αγνό, που λες και βλέπεις κάποιον να γονατίζει με βουβή λατρεία. Αλλά δεν θυμάμαι πια ακριβώς το κείμενο και θα ήθελα πολύ να τόχω.
Χτες βράδυ, κατά τις εννιά η ώρα, είδα ένα θέαμα απαράμιλλο. Από τον καναπέ, όπου ήμουν ξαπλωμένη, παρατήρησα πάνω στο τζάμι μια ρόδινη ανταύγεια, πράγμα που με ξάφνιασε, γιατί ο ουρανός ήταν ολότελα γκρίζος. 'Ετρεξα στο παράθυρο και στάθηκα σαν μαγεμένη. Πάνω στο μονότονο γκρίζο τ' ουρανού, είδα να σχηματίζεται στα ανατολικά ένα μεγάλο σύννεφο τόσο παράξενα ρόδινο και ξέχωρο από τον υπόλοιπο ουρανό, που έμοιαζε με χαμόγελο. Λες κι ήταν ένας χαιρετισμός από το άγνωστο. 'Ενιωσα κάτι σαν λύτρωση, κι άπλωσα άθελά μου τα χέρια προς τη μυστηριακή εικόνα. Δεν είν' αλήθεια πως, όσο θα υπάρχουν τόσο ωραία χρώματα και τόσο ωραία σχήματα, η ζωή θα είναι ωραία και θ' αξίζει τον κόπο να τη ζεις κανείς ; Κρεμάστηκα από το όραμα με το βλέμμα, κλείνοντας μέσα μου κάθε ρόδινη αχτίδα, όταν, ξάφνου, με πήραν τα γέλια για τον εαυτό μου. Γιατί ; - Θέε μου ! ο ουρανός και τα σύννεφα κι όλη η ομορφιά της ζωής δεν βρίσκονται βέβαια μονάχα στο Μπρόνκε και δεν θα χρειαστεί να τ' αποχαιρετίσω εδώ. 'Οχι, όλ' αυτά τα ωραία πράματα θα μ' ακολουθήσουν, όπου κι αν πάω, κι όσο θα κρατήσει η ζωή μου.
Σε λίγο θα σου γράψω απ' το Μπρεσλάου. 'Ελα να με δεις το γρηγορότερο. Τα θερμά μου χαιρετίσματα στον Καρλ. Σε φιλώ πολλές φορές. Ωρεβουάρ στην καινούργια μου φυλακή.
Η πιστή σου
Ρόζα
[Γράμμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ στην Σοφία Λήμπκνεχτ, γυναίκα του Καρλ Λήμπνεχτ, σταλμένο το 1917 από τη φυλακή του Μπρόνκε, έξι μήνες πριν τη δολοφονία της. Ρόζα Λούξεμπουργκ, Τι ζητάει ο Σπάρτακος, Γράμματα από τη φυλακή. Εισαγωγή-μετάφραση του Α. Στίνα. Εκδόσεις 'Υψιλον]
σχόλια