δεν υπάρχει τίποτα πια να φοβάμαι

Facebook Twitter
0

μεγάλωσα και όλοι οι μεγαλύτεροι μου λέγανε πως δεν είχα ζήσει πόλεμο. πως ήμουν τυχερός για το ψωμί που έτρωγα. το γάλα που έπινα. την παιδεία που μου παρείχαν. 

μεγαλώνοντας είδα πως έπρεπε να επιβιώσω σε συνθήκες πολέμου. στη δουλεια μου έπρεπε να τα βάλω με θηρία. το κράτος, που έπρεπε να ήταν αρωγός, ήταν ο χειρότερος εχθρός μου.

είχαμε πόλεμο.

έβλεπα τον κόσμο μου να καταρέει. γενιές ολόκληρες. ήρθα σε πόλεμο με τους δικούς μου. έπρεπε να σκοτώσω τον εαυτό μου για να επιβιώσω. 

στο τέλος, τίποτα δεν έμεινε όρθιο. 

ήθελα από κάπου να πιαστώ. μια ιδέα, έναν έρωτα, μια φιλία. σιγά-σιγά, όλα ξεθώριασαν. δυό φίλοι μείνανε, κι αυτοί ζούνε σε άλλη γειτονιά. οι ιδέες χαθήκανε, οι γονείς μου κοντεύουν να πεθάνουν, οι έρωτες μου γίναν φαντάσματα.

 

δεν έχω τίποτα να χάσω.

μια ζωή στον αγώνα.

σχεδόν, έχω κουραστεί.

μα, δε μου μένει άλλη επιλογή.

 

ας καταστραφεί το σύμπαν. αύριο, θα είναι μια εργάσιμη μέρα για μένα. 

με ένα χαμόγελο θα τα αντιμετωπίσουμε όλα.

 

 

όλα τ' άλλα είναι για τους losers.

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ