Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Facebook Twitter

"Μία παράξενη τρέλα κατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών όπου κυριαρχεί ο καπιτα­λιστικός πολιτισμός. Αυτή η τρέλα σέρνει στο κα­τόπι της ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες οι ο­ποίες βασανίζουν εδώ και δύο αιώνες τη δύστυχη αν­θρωπότητα. Αυτή η τρέλα είναι η αγάπη για τη δουλειά, το θνησιμαίο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει ώς την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του. Αντί να αντιδράσουν σ ' αυτόν το διανοητικό παραλογισμό, οι ιερείς, οι οικονομολόγοι και οι ηθικολόγοι καθαγίασαν την εργασία. Άνθρωποι τυφλοί και μικρόνοες, θέλησαν να φανούν πιο σοφοί από τον Θεό τους· άνθρωποι αδύναμοι και ουτιδανοί, θέλησαν να αποκαταστήσουν αυτό που ο Θεός τους καταράστηκε. Εγώ, που δεν επαγγέλλομαι ούτε τον χριστιανό, ούτε τον οικονόμο ή τον ενάρετο, αντικρούω τη γνώμη τους επικαλούμενος τον Θεό τους -απορρίπτω τα κηρύγματα της θρησκευτι­κής, οικονομικής και φιλελεύθερα σκεπτόμενης ηθικής τους αναλογιζόμενος τις φρικτές συνέ­πειες της δουλειάς στην καπιταλιστική κοινωνία. Μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, η δουλειά εί­ναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού, κάθε ορ­γανικής παραμόρφωσης. Συγκρίνετε τα καθαρόαιμα τετράποδα των στάβλων του Ρότσιλντ, που φροντίζο­νται από υπηρετικό προσωπικό διχείρων, με τα βαριά και άξεστα άλογα των νορμανδικών υποστατικών, που οργώνουν τη γη, μεταφέρουν την κοπριά, σωριά­ζουν τη σοδειά στο σιτοβολώνα Παρατηρήστε τον ευγενή άγριο, που οι απόστολοι του εμπορίου και οι έμποροι της θρησκείας δεν μπόρεσαν ακόμη να διαφθείρουν με τον χριστιανισμό, τη σύφιλη και το δόγμα της δουλειάς, και παρατηρήστε κατόπιν τους δι­κούς μας αξιοθρήνητους υπηρέτες των μηχανών (...)."

 [Paul Lafargue, Le droit a la paresse  (Το δικαίωμα στην τεμπελιά), Παρίσι, 1883. Μετάφραση Ελισάβετ Λαλουδάκη, εκδ. Ροές, Αθήνα, 2007.]