Η εναρκτήρια θεατρική παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών είναι και ένας φόρος τιμής στον Αύγουστο Στρίντμπεργκ που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από το θάνατό του.
Η Δεσποινίδα Τζούλια, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Σουηδού δραματουργού, γράφτηκε το 1888, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1904 και εισήγαγε την «σκηνή δράσης», καταργώντας τις πράξεις και τις αλλαγές χώρων.
«Είναι από τα πιο εμβληματικά έργα του Στρίντμπεργκ, μαζί με το Εγκλήματα κι Εγκλήματα και τον Πατέρα, που υποτίθεται ότι ανήκουν στη νατουραλιστική περίοδο του συγγραφέα. Και λέω υποτίθεται γιατί πολλές φορές οι γνώμες των συγγραφέων για τα έργα τους, πέρα από την πρώτη ανάγνωση, υποκρύπτουν και τελείως διαφορετικές διαθέσεις. Λόγω αυτής της εμβληματικότητας, η Δεσποινίς Τζούλια έχει ανέβει πάρα πολλές φορές, ευτυχώς η ατυχώς.
Εγώ αποδέχτηκα με πολλή χαρά την πρόταση του Φεστιβάλ ν’ ανεβάσω αυτή την παράσταση, όχι μόνο γιατί ήθελα κι εγώ να συμβάλω κατ’ ελάχιστο χρόνια στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Στρίντμπεργκ», λέει στη LifO o Δημήτρης Λιγνάδης που σκηνοθετεί την παράσταση, αλλά παράλληλα ερμηνεύει τον Ζαν, τον υπηρέτη του σπιτιού που μπλέκει σ’ ένα ερωτικό παιχνίδι με την Δεσποινίδα Τζούλια, την πλούσια και αυταρχική (αλλά δυστυχισμένη στην ουσία) αφεντικίνα του. «Για μένα αποτελεί ένα διπλό στοίχημα αυτή η παράσταση. Πρώτον το πώς ένα έργο, αυστηρώς δωματίου, όπως θα το ήθελε και ο Στρίντμπεργκ, με μάξιμουμ εκατό θεατές, χωρίς φώτα και διάλειμμα, εγώ το ανοίγω σ’ έναν τεράστιο χώρο, όπως η Πειραιώς 260, που σημαίνει μια τελείως διαφορετική σκηνική αντιμετώπιση, παραμένοντας όμως πιστός στο κείμενο του συγγραφέα. Το δεύτερο στοίχημα είναι ότι πέρα από τις όποιες νατουραλιστικές κοινωνικές, ψυχαναλυτικές, θεολογικές κ.λπ. συνιστώσες, που κατά τη γνώμη μου είναι το κέλυφος του έργου, πέρα και από την πάλη του αρσενικού και του θηλυκού, εγώ θέτω το ερώτημα ποιος είναι το αρσενικό και ποιος το θηλυκό. Με άλλα λόγια, πού βρίσκεται η “αρσενική ποίηση” και πού ο “θηλυκός ρεαλισμός”», συμπληρώνει ο Δημήτρης Λιγνάδης.
Τον ρόλο της Δεσποινίδος Τζούλιας ερμηνεύει η Στεφανία Γουλιώτη, της Χριστίνας (της υπηρέτριας) η Μαρία Πρωτόπαπα, ενώ τη μουσική υπογράφει η Ηρώ.
σχόλια