'Ενα ακόμη ωραίο πρόσωπο της Ομόνοιας
Πέριξ του Δημαρχείου.
Είχε ζωγραφίσει όλο της το χέρι με στιλό. 'Οταν την πλησίασα μάλλον με πέρασε για ξένο γιατί με προσκάλεσε στα αγγλικά να καθίσω μαζί της. Σε λίγο όμως την είχε πάρει ο ύπνος. Την επόμενη μέρα ρώτησα το κορίτσι της καφετέριας αν την ήξερε κι αν την είχε ξαναδεί. "Μια Ελληνίδα είναι, μου απάντησε, να την, τώρα εκεί κάθεται". 'Ηταν πίσω από το άγαλμα του Περικλή και βάδιζε πέρα δώθε.
σχόλια