Επειδή βρήκαμε τον τρόπο

Επειδή βρήκαμε τον τρόπο Facebook Twitter
0

Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που συμβαίνει και στην Αθήνα. Το facebook ευνόησε τις διαπροσωπικές σχέσεις (όλοι βρήκαμε τον συμμαθητή που ψάχναμε), αλλά το twitter έδωσε μια συλλογική υπόσταση σε αυτό που λέμε «γνωριμίες μέσω των κοινωνικών δικτύων». Πριν από μερικά χρόνια, μπορεί να θεωρούνταν κάτι το αξιολύπητο, αλλά σήμερα η μαζικότητα αλλά και ο χρόνος που περνάει κανείς στα διάφορα social media τα κάνουν να φαίνονται κάτι περισσότερο κι από λογικό. Και όταν ήρθε το Foursquare και το check in, η πόλη έγινε ένα με το δίκτυο. Αν το επιθυμείς, δίνει τη δυνατότητα στους ιντερνετικούς σου φίλους να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή πού είσαι, τι βλέπεις, τι ακούς, τι νιώθεις και, πάνω απ’ όλα, τι τρως.

Οι περισσότεροι απ’ όσους «ζουν» και μέσα στο web έχουν μια μικρή ιστορία να μοιραστούν πια. Από ένα κοινό πάρτι μέχρι κάποιο blind date. Τα κοινωνικά δίκτυα δεν έφεραν την αγάπη και την ευτυχία σε όλη την πλάση. Απλώς έφεραν κάποιους ανθρώπους πιο κοντά, συνδυάζοντας την ανάγκη για επικοινωνία με την πόλη και το 3G. Η Νίκη Σωτηροπούλου που βρήκε τον τρόπο να κάνει τα social media εταιρεία (γνωστή και ως nikisot στον κόσμο του twitter) μας θυμίζει ένα απ’ τα πρώτα μαζικά καλέσματα που έγιναν στο ελληνικό twitter. «Σε διεθνή πρότυπα, τον Μάιο του 2010 έγινε το πρώτο Openbeer (τα events ξεκινάνε συνήθως με το Open), όπου μαζεύτηκαν διάφοροι μαντράχαλοι, πήγαν σε μια μπιραρία και πέρασαν υπέροχα». Και το κάνουν ακόμα, όπως παρατηρούμε στο group τους στο facebook. Η Νίκη με κάτι φίλες της άρπαξαν την ευκαιρία και διοργάνωσαν τα Opencocktail. Στην αρχή ήταν οκτώ κορίτσια και στα επόμενα δύο ήταν δεκάδες τουιτερικές ψυχές. Πλέον δεν είναι ανάγκη να οργανώνουν κάτι, «καθώς με το Foursquare έρχονται και μου μιλάνε όταν βλέπουν ότι είμαστε στο ίδιο μέρος». Βλέπετε, η Νίκη έχει 4.000 followers, 700 φίλους στο Foursquare και δεν παραλείπει να κάνει check in όπου και να βρίσκεται. Και δεν είναι η μόνη.  

Η ludopatini γνώρισε την πρώτη «open» εμπειρία της με αφορμή το Inception του Κρίστοφερ Νόλαν. Ο τουιτερικός πανικός που δημιούργησαν οι εκ διαμέτρου αντίθετες κριτικές στο τουίτερ οδήγησαν αυτήν και άλλους έξι συν-followers να πάνε να δουν το έργο. «Είναι ένας αξιοπρεπής τρόπος να γνωρίσεις κόσμο και να κάνετε κάτι όλοι μαζί. Στην αρχή είχε πλάκα, μετά έγινε χαοτικό και στο τέλος συμβαίνει αυτό που γίνεται και στην κανονική ζωή. Διαλέγεις για φίλους αυτούς με τους οποίους θα έκανες έτσι κι αλλιώς παρέα. Σίγουρα, όμως, έχει κάνει την πόλη χωριό. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν είναι φίλοι σου, αλλά τους ξέρεις. Γνωρίζεις πώς πέρασαν τη μέρα τους. Δεν υπάρχει αυτό που έλεγαν παλιά “πάω να πιω ένα ποτό μόνος”. Μπαίνεις σ’ ένα μπαρ κι έχεις κάτι να πεις με όλο το μαγαζί».  

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ