GRAFFITI LAND
Ο INVA ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΧΑΖΟΚΑΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΟΠΟΥ ΤΟ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ «ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ»
«Η Θεσσαλονίκη έχει μια μικρή σε πληθυσμό σκηνή, παρ' όλα αυτά πολύ ποιοτική» λέει ο Inva, ένας από τους χαρακτηριστικούς graffiti artists της πόλης. «Σε αντίθεση με την Αθήνα, όπου κυρίως βάφονται τρένα και στόρια μέσα στη νύχτα, εδώ πάνω έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση στο όλο θέμα. Η graffiti σκηνή εδώ κυρίως απαρτίζεται από άτομα που θα αράξουν την Κυριακή το πρωί με τον καφέ τους και θα ζωγραφίσουν ένα ήρεμο και περιποιημένο έργο σε κάποιο τοίχο μέχρι να νυχτώσει. Φυσικά, υπάρχει και νόμιμο graffiti στην Αθήνα, όπως και παράνομο στη Θεσσαλονίκη. Απλώς η ζυγαριά γέρνει διαφορετικά. Στην Αθήνα όμως υπάρχει πολύ μεγαλύτερη προβολή. Καλλιτέχνες όπως ο «b.» ή ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης (Zap51) δεν θα είχαν τόση απήχηση, αν δρούσαν εκτός πρωτεύουσας» προσθέτει.
O Inva περιγράφει τις φιγούρες που σχεδιάζει ως «χαζόκακα πλάσματα!». «Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο πικάντικο» λέει. «Ουσιαστικά σχεδιάζω μοχθηρούς χαρακτήρες σε μία έντονα κωμική απόδοση. Κάποιες φορές τους αντικαθιστώ με πιο γλυκές φιγούρες, κρατώντας πάντοτε την κωμική τους διάσταση. Χαρακτηριστικά είναι τα έντομα και τα ψαράκια που περιφέρονται στα στενάκια της πόλης». «Το graffiti για μένα είναι οικογενειακό κουσούρι» εξηγεί. «Ο αδερφός μου ήταν από τους πρωτοστάτες της ελληνικής graffiti σκηνής, πίσω στα ‘90s. Υπό το ψευδώνυμο "Lopez" και μαζί με τους υπόλοιπους από την ομάδα 114 είχαν προκαλέσει μια έντονη καλλιτεχνική έκρηξη στους δρόμους εκείνο τον καιρό. Πολλοί ξεκίνησαν το graffiti βλέποντας το έργο τους». Ο Inva μπορεί να είναι μόνο 22 χρονών, αλλά από πολύ μικρός έχει πλούσια καλλιτεχνική δράση. «Πίσω από τις παρούσες μου ασχολίες, επαγγελματικές και μη, υπάρχει μια αράδα από δημιουργικές δράσεις που από λίγο η κάθε μία με βοήθησαν να αναπτύξω το σημερινό μου εαυτό. Τα χρόνια μου στη θεατρική ομάδα, η κιθάρα, οι ατέλειωτες ώρες πάνω σε ξυλοπόδαρα στις πλατείες μαζί με πιτσιρίκια, η φωτογράφιση εντόμων, το graffiti στους δρόμους, μου έμαθαν να επικοινωνώ με τον κόσμο. Όταν η επικοινωνία αυτή συνδυάστηκε με τις εικόνες και τα γράμματα, έγινε οπτική επικοινωνία και έπλασε κι εμένα γραφίστα. Όταν δεν δουλεύω ζωγραφίζω σε ό,τι βρω, κυρίως έξω, σε κάτι μεγάλο, συνήθως όρθιο, κρατώντας σπρέι, βγάζω τα σώψυχά μου».
«Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει που όλα είναι δίπλα σου. Λίγο περπάτημα και είσαι όπου θέλεις. Στέκια, μπαράκια, μαγαζιά, γρασίδια, παραλία, σπίτια φίλων, πανεπιστήμια, γήπεδα. Μόνο για να βάψουμε παίρνουμε λεωφορείο, γιατί στο κέντρο δύσκολα βρίσκεις μεγάλο τοίχο που να υπάρχει άδεια για graffiti. Μου αρέσει που ακόμα λέει "καλημέρα" ο κόσμος στο δρόμο, που βλέπεις γνωστούς σου όπου και αν πας. Η Θεσσαλονίκη είναι όσο μεγάλη χρειάζεται ή όσο μικρή χρειάζεται. Αν με ενοχλεί κάτι; Η θάλασσα που είναι όπως είναι, πορτοκαλομόβ με πιτσιλιές πράσινου. Τα παρκαρισμένα παντού, που είναι χειρότερα από 100 υπογραφές σε 1 μέτρο τοίχο. Οι καλλιτεχνικοί φορείς της πόλης, που φαίνονται μόνο στα μεγάλα γεγονότα με τα μεγάλα έσοδα».
«Το 2008 ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά. Συμμετείχα στα διεθνή φεστιβάλ graffiti της πόλης μου το Μάιο και του Wiesbaden στη Γερμανία τον Ιούνιο. Το ορόσημο γεγονός όμως ήταν η κατάκτηση της 1ης θέσης στο διεθνή διαγωνισμό στο Βόλο τον Ιούλιο, με 72 συμμετοχές από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Ακολούθησε το υπέροχο 4ο Pelekas Art Festival στην Κέρκυρα και η επίδειξη χαρακτήρων μαζί με τους Wake και Rtm στο "Animasyros 1.0" Διεθνές Φεστιβάλ animation Σύρου το Σεπτέμβρη. Τον Οκτώβρη έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση στο Arthouse στη Θεσσαλονίκη, και μόλις πριν λίγες μέρες γύρισα από το "δημιουργικό χτύπημα" στο Λονδίνο. Και για να κλείσει με happy ending η ιστορία, με καλεί η μαμά πατρίδα να υπηρετήσω...».
http://www.inva.gr, http://www.myspace.com/invaprs
ΜΥΡΤΩ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ, ΕΜΨΥΧΩΤΡΙΑ-ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ
Μεγάλωσε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Τώρα ζει στην Καλαμαριά. Ακόμα κι όταν σπούδαζε στην Αθήνα κατέβαινε μόνο για τις εξεταστικές, γιατί δούλευε σε κανάλια της Θεσσαλονίκης ως παρουσιάστρια παιδικών εκπομπών. Δεν θα την άλλαζε με τίποτα για πολλούς λόγους.
1. Έχει τη μαγική ικανότητα να με ταξιδεύει: με ήχους, μυρωδιές, ανθρώπους και εικόνες που την κάνουν μοναδική και συνθέτουν ένα ξεχωριστό παραμύθι.
2. Νομίζω πως είναι μια πόλη αρκετά μεγάλη για να χωράει όλα σου τα όνειρα, αλλά ταυτόχρονα αρκετά μικρή για να αισθάνεσαι οικεία παντού.
3. Είναι μια πόλη με ιστορία αιώνων, που όμως δεν σταμάτησε να εξελίσσεται, να δημιουργείται από τα ερείπιά της ξανά και ξανά, παρουσιάζοντας πάντα τις πιο όμορφες πλευρές της.
4. Η θέα της. Κάθε φορά που την αντικρίζω νιώθω ότι θέλω να πετάξω εκεί που ο Θερμαϊκός συναντά τον ουρανό.
5. Τα κάστρα και το Επταπύργιο. Νύχτες με πανσέληνο και κιθάρες που ρίχνουν μαγική χρυσόσκονη στη μνήμη.
6. Τα λουλουδάδικα: με τα μεθυστικά αρώματα και τα χρώματα που πλημμυρίζουν το δρόμο και σε κάνουν να σταματήσεις θέλοντας ή μη για να τα θαυμάσεις!
7. Οι βόλτες στην Τσιμισκή και στην πλατεία Αριστοτέλους με φίλους.
8. Οι παρέες στην Άθωνος και το Μπιτ Παζάρ, το μεσημέρι για ουζάκι και το βράδυ για κρασί, με γέλια και εξομολογήσεις μέχρι αργά ...
9. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου κάθε Νοέμβριο. Η μεγάλη γιορτή του σελιλόιντ.
ΔΗΜΟΣ ΠΑΠΑΣΤΟΪΤΣΗΣ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ
Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά και εδώ και 25 χρόνια μένει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ασφαλιστής και ιδιοκτήτης του καφέ μπαρ It's only. Η σχέση του με την πόλη είναι βαθιά συναισθηματική, διότι όλες οι πολύ μεγάλες αλλαγές στη ζωή του συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη. Αγαπάει τη Θεσσαλονίκη:
1. Για τις γυναίκες που είναι πολύ ζεστές, ψηλές, κουκλάρες και ανοιχτές.
2. Για τη θάλασσα, το Θερμαϊκό.
3. Για τη μοναδική θέα του Ολύμπου από τα κάστρα.
4. Για τα πολύ όμορφα καφέ μπαρ του κέντρου.
5. Γιατί είναι κοντά η πίστα των Σερρών. όπου τρέχω με την Ducati μου.
6. Για το καλό φαγητό στα περισσότερα ρεστοράν και ταβέρνες της πόλης.
7. Για τα απίστευτα γλυκά της: Bravo, Τερκενλής, Ελενίδης.
8. Επειδή σε μια ώρα βρίσκεσαι στο παράδεισο της Χαλκιδικής.
9. Γιατί λατρεύω τον απίστευτα μολυσμένο αέρα της πόλης Δευτέρα πρωί που όλοι τρέχουν στις δουλειές τους, μαζί τους κι εγώ.
10. Για την όμορφη ηρεμία που νιώθεις όταν κάνεις μια βόλτα στην παραλία με ομίχλη.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΟΥΡΓΟΥΛΙΔΗΣ
27, ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΟΠΑ
Έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στις Σέρρες, αλλά η σχέση του με την πόλη ξεκινάει στην εφηβεία. ΚΤΕΛ-commuting για διασκέδαση, εξερεύνηση, έρωτες κ.ά. Πάντα στη «ζούλα» από γονείς. Στη συνέχεια, ως ενήλικας, έμενε σε διαμερίσματα φίλων, όταν την επισκεπτόταν, όπως και τώρα. Πάντα κέντρο. Π.Π. Γερμανού και πέριξ. Δεν θα την άλλαζα γιατί:
1. Θεωρώ πως έχει μια καλή «βαλκανίλα».
2. Εχει την καλύτερη παραλιακή οδό στην Ελλάδα για βόλτες.
3. Σκέφτομαι συνέχεια τους καφέδες και τα ξενύχτια.
4. Συναντώ πολλούς παιδικούς φίλους από τις Σέρρες.
5. Απολαμβάνω τις Κυριακές στο Ντορέ και την Παπαρούνα για φαΐ.
6. Λατρεύω τα ονόματα των οδών Λώρη Μαργαρίτη και Μορκεντάου.
7. O Λάκης ο εφημεριδοπώλης μπροστά στη στάση Ιασωνίδου είναι must-see!
8. Νομίζω πως έχει μιαν ψιλο-εσάνς από Βαρκελώνη. Χωρίς Γκαουντί όμως κ.ά.
9. Ίσως ισχύει τελικά πως έχει τις ομορφότερες γυναίκες, αφού!
10. Κινηματογραφικά, φεστιβαλικά και ραδιοφωνικά πάει καλά. ΔΕΘ, δεν νομίζω.
11. Ησυχάζω όταν είμαι εκεί και μου λείπει όταν φεύγω.
ΣΟΦΙΑ ΑΝΥΠΑΡΙΔΟΥ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ KALFAYAN GALLERIES
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έφυγε για να ζήσει στην Αθήνα και στο εξωτερικό, αλλά πάντα σκεφτόταν το πώς θα επιστρέψει. Τελικά τα κατάφερε.
1. Η οικογένειά μου και οι άνθρωποι που αγαπώ.
2. Οι Kalfayan Galleries και το πρωί του Σαββάτου που έρχονται όλοι για καλημέρα, για να δουν την έκθεση και να πάρουν την LifO.
3. Οι εικόνες των παιδικών μου χρόνων, αν και η πόλη έχει αλλάξει πολύ.
4. Η βόλτα στην παραλία που με ξεκουράζει, όσο γραφικό κι αν ακούγεται.
5. Η ευφορία που νιώθω όταν φυσάει ο Βαρδάρης και καθαρίζει ο ορίζοντας.
6. Το ηλιοβασίλεμα στο Θερμαϊκό και απέναντι ο χιονισμένος Όλυμπος.
7. Τα γλυκά της γιατί είμαι και λιχούδα.
8. Οι άνθρωποί της που είναι πιο φιλόξενοι, πιο άνετοι και πιο ζεστοί...
9. Η χαρά που νιώθω όταν την αντικρίζω από το αεροπλάνο. Είναι ένα συναίσθημα που δεν φτάνουν χίλιες λέξεις για να το περιγράψω.
10. Η συνάντηση με φίλους στο δρόμο το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά. Σχολιάζουμε κάθε φορά το πόσο έχει αλλάξει η πόλη, το πόσο έχει αδειάσει (που όλοι οι φίλοι έχουν φύγει για την Αθήνα) και που εμείς είμαστε ακόμη εδώ, γιατί όπως και να 'χουν τα πράγματα, την αγαπούμε...
ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Νιώθει μονίμως καλωδιωμένος με τον πλανήτη Ανδρομέδα και αποκαλύπτει το μυστικό αποσυμπίεσης των Θεσσαλονικιών.
Γεννήθηκα στην οδό Ολύμπου, αριθμός 16. Θυμάμαι την κυρία Ελευθερία που πήγαινα κι αγόραζα «Αστερίξ», το φούρνο του κυρίου Μίμη, τις απίθανες καρυδόπαστες του Στάθη και το μεγάλο μανάβικο στη γωνία με την Παπαζώλη.
Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τον Νίκο Τσιφόρο και τον Γούντι Άλεν. Να γράφω, δηλαδή, σουρεαλιστικές ιστορίες. Έχω μια περίεργη μηχανή στο υποσυνείδητό μου και πολλές φορές διαβάζω την πραγματικότητα μ' έναν παρανοϊκό, μπορεί κι εξωγήινο τρόπο. Μονίμως καλωδιωμένος με τον πλανήτη Ανδρομέδα.
Για να βγάλω τα πρώτα μου λεφτά ως φοιτητής, δούλευα Χριστούγεννα και Πάσχα σ' ένα παιχνιδάδικο. Μετά βρήκα δουλειά γραφείου, παράλληλα με τις (ο Θεός να τις κάνει) σπουδές στη Νομική, σε μια εταιρεία που πουλούσε οργανωμένα πακέτα διακοπών με χρονομίσθωση - εντελώς βλαχοαμερικάνικη ιδέα, την προωθούσα όμως γιατί ήμουν ικανός (είχα βγει και υπάλληλος του μήνα) στο να κάνω τον ψύλλο καμήλα...
Κάποια στιγμή παρατάω τη Νομική, σπουδάζω δημοσιογραφία στην Αθήνα, επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη κι αρχίζω να μπλέκομαι με τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τότε έρχεται και η τηλεόραση, στην ΕΤ3. Πριν από 8 χρόνια ο «πατέρας» μου, όπως τον φωνάζω, Γιώργος Τούλας μου πρότεινε να συνεργαστούμε σε μια καθημερινή εκπομπή, το «Viewmaster». Λίγο καιρό αργότερα γνωριστήκαμε με τον Πάνο Παπαδόπουλο, ο οποίος είχε στα σκαριά μια ταξιδιωτική εκπομπή, το «EXODUS»...
Η τωρινή μου εκπομπή, το «Οξυγόνο», είναι ένας δροσερός οδηγός επιβίωσης σε θάλασσες, βουνά και αστικά κέντρα. Μετά το κλείσιμο μιας εκπομπής στο τέλος της μέρας μου μένει ένα πλούσιο χορταστικό 45λεπτο επεισόδιο. Και κάτι ξάστερες κουβέντες με πανέμορφους ανθρώπους, από το βοσκό Αποστόλη στο Συρράκο, τη γιαγιά Θεοδότα (ζει στα Κορέστεια και γράφει ποιήματα) και τον Νίκο Μαγγίτση που ζει στην Αγριά αλλά έχει κατακτήσει όλες τις βουνοκορφές του πλανήτη, μέχρι τον Κωνσταντίνο Τζούμα, τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Ηλία Μαμαλάκη.
Στα γυρίσματα... από περιπέτειες άλλο τίποτα. Όταν βρίσκομαι κρεμασμένος σ' ένα βράχο στο Πήλιο, όταν εξερευνώ ένα σπήλαιο στη Σάμο, όταν κάνω καταδύσεις στην Κρήτη, όταν πετάω με ανεμόπτερο, οι «οξυγονοκολλητές» με τις κάμερες και τα μηχανήματα προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα μέσα σε αντίξοες συνθήκες - λες και γυρίζουμε ταινία δράσης. Θυμάμαι ένα γύρισμα στο Φαλακρό μέσα σε πολικές συνθήκες. Κάποια στιγμή μάλιστα χάθηκα μέσα στη χιονοθύελλα.
Μέσα στον πανικό της δουλειάς, μέσα στην ένταση της πραγματικότητας οι Θεσσαλονικείς έχουμε ένα μοναδικό σύστημα αποσυμπίεσης. Άλλοι ρυθμοί, μεξικάνικοι. Μόνο σομπρέρος που δεν φοράμε. Ώρες ώρες περπατάω στην πλατεία Ναβαρίνου και αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε χωριό. Κατεβαίνω στη Τσιμισκή και ξαναπιάνω πόλη.
Έχω κι άλλα ωραία... Το σπίτι μου βρίσκεται σε απόσταση παντόφλας από το σούπερ μάρκετ, το γραφείο μου, το DVD club, το περίπτερο, το φαστφουντάδικο, το ζαχαροπλαστείο... σε όλα τα στρατηγικά σημεία δηλαδή. Με το ποδήλατο πάω παντού.
Τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια, λόγω δουλειάς, σκέφτομαι συχνά την Αθήνα - με σκέφτεται κι αυτή, ευτυχώς. Από την άλλη, με το «Οξυγόνο» αλλού κοιμάμαι κι αλλού ξυπνάω, μια Αθήνα, μια Ήπειρο, μια Ξάνθη... Ξεγελιέμαι και δεν έχω την αίσθηση πως το σπίτι μου είναι στη Θεσσαλονίκη.
Τι με κάνει να θέλω να φύγω από τη Θεσσαλονίκη; Ώρες ώρες αισθάνομαι πως μου πέφτει ο ουρανός της στο κεφάλι. Δεν με χωράνε οι δρόμοι της, μ' εκνευρίζει ο συντηρητισμός της, το παραμύθι της βαλκανικής μητρόπολης, ο ίδιος χριστουγεννιάτικος διάκοσμος αιώνες τώρα, οι με το σταγονόμετρο καινούργιες ιδέες, η αυταρέσκειά της, ο κακός επαρχιωτισμός της, η γκρίνια της...
Μου αρέσουν οι μεταμεσονύκτιες (χαράματα σχεδόν) βόλτες στη Τσιμισκή. Ο καινούργιος πλανήτης που δημιουργείται στο θρυλικό φραγκομαχαλά της πόλης, πάνω κάτω και πλαγίως της οδού Φράγκων δηλαδή. Η πλατεία Ναβαρίνου. Το τρίγωνο των Βερμούδων: Ζεύξιδος, Παλαιών Πατρών Γερμανού και Παύλου Μελά.
Η εκπομπή του Κωστή Ζαφειράκη «Οξυγόνο» προβάλλεται από την ΕΤ3 κάθε Σάββατο απόγευμα στις 6.
NATASHA PAPADOPOULOU
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και αγαπάει:
1. Το Ψάρι στο Θερμαϊκό.
2. Μυδοπίλαφο στα Νησιά.
3. Σουπιά με σπανάκι στο Λεπέν.
4. Εκλαίρ από το Πλεζίρ.
5. Καριόκες από τον Χατζηφωτίου.
6. Τσουρέκι από τον Τερκλενλή.
7. Καζάν Ντιμπί από τον Χατζή.
8. Ξηρούς καρπούς από τον Ηρακλή.
9. Κουλούρι στο δρόμο στην Τσιμισκή.
10. Ελαφρό τζόγκινγκ από το λιμάνι στην Καλαμαριά παραλιακά για να κάψω όλα τα προηγούμενα.
ΛΕΝΙΩ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα (λόγω των σεισμών). Είναι Ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων και έχει επιλέξει ως τόπο διαμονής της τη Θεσσαλονίκη γιατί, όπως λέει, δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τους ανθρώπους που αγαπά. Δεν θα άλλαζε με τίποτα τη Θεσσαλονίκη γιατί:
1. Γιατί έχω συνηθίσει τις μυρωδιές της.
2. Για την Αριστοτέλους χωρίς κόσμο στις 5 το πρωί.
3. Για το κρύο και την ομίχλη του Δεκεμβρίου.
4. Για την αυλίτσα της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου δίπλα στον κινηματογράφο Μακεδονικόν.
5. Για τις 10 καλημέρες που ανταλλάσσω κάθε πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά.
6. Για το Belair, που μου θυμίζει τα νιάτα μου.
7. Για την κρέμα με κανέλα από το Παραδοσιακό.
8. Γιατί όπου και να πάω, θα συναντήσω κάποιους από αυτούς που θέλω.
9. Γιατί ακόμα και με φωτοχημικό νέφος, είναι συναρπαστικά κάποια ηλιοβασιλέματα του Θερμαϊκού.
10. Γιατί οι καφέδες και τα ούζα της είναι ακόμα αργόσυρτες ιεροτελεστίες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ
Γεννήθηκε αριανός, τέσσερα βήματα από το γήπεδο του ΠΑΟΚ και το αντιδραστικό πνεύμα μάλλον κρατάει από εκεί μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ζει σε μια απίθανη Linguaphone περιοχή, μέσα στο κέντρο της πόλης. Διατηρεί μια επιχείρηση οργάνωσης εκδηλώσεων ονόματι Post Modern Productions, που δεν πρόκειται ποτέ να φέρει στο ελληνικό κοινό μαθουσάλες του διεθνούς μουσικού στερεώματος και αυτό είναι δέσμευση. Του ζητήθηκε να πει δέκα πράγματα που δεν θα άλλαζε στην πόλη του και είπε να τα βάλει δυο δυο, σαν τους Χιώτες.
1. Το αεροδρόμιο «Μακεδονία», που το όνομα έκανε κάτι φίλους Αμερικανούς να εκφράσουν την απορία αν η Θεσσαλονίκη ανήκει στη Μακεδονία ή η Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη (αλλά όχι στην Ελλάδα σίγουρα).
2. Το μαύρο post modern γλυπτό του Ζογγολόπουλου έξω από τη ΔΕΘ που δεν χορταίνω να το χαζεύω μαζί με τον πλήρως ανακαινισμένο πύργο του ΟΤΕ, που όμως δεν γυρίζει πλέον..
3. Τα funk σαββατιάτικα απογεύματα στα afternoon sessions του residents λίγο πριν το χαμό με φόντο την outsider καρέκλα-σεσουάρ κομμωτηρίου, απομεινάρι των ‘50s, μάρκας Turbinator.
4. Ο κόκορας-σκύλος φύλακας στο κοντινό μανάβικο της γειτονιάς μου στη Στρατηγού Δουμπιώτη, που σε πιάνει σύγκρυο μόλις κοιτάξεις λίγο πιο ψηλά από τα άπειρα αμάξια, την απίθανη χαλαρωτική αρχιτεκτονική των νεοκλασικών ‘40s πολυκατοικιών.
5. Οι άπειρες θρυλικές καλογυαλισμένες βέσπες γνωστών αγνώστων που κυκλοφορούν στην πόλη και ταράζουν τα νεύρα περαστικών με τον απίστευτο θόρυβο και με τη μυρωδιά του καμένου λαδιού να μη βγαίνει ποτέ από τα ρούχα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΛΛΙΔΗΣ
ΣΕΦ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ ΑΝΕΤΟΝ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άγιο Παύλο, δίπλα στο δάσος του Σέιχ Σου. Πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη όποτε πεινάει και για να αποφορτιστεί από την αρνητική ενέργεια. Την αγαπάει και για άλλους λόγους, όπως:
1. Τα τρίγωνα Πανοράματος.
2. Η Αγορά Μοδιάνο.
3. Ο κολλητός μου, ο Αλέξης Ευκλείδης.
4. Τα ουζάκια στην Περαία.
5. Το τσουρέκι του Τερκενλή με λευκή σοκολάτα και γέμιση κάστανο.
6. Τα μπακαλιαράκια στο λιμάνι.
7. Η Προξένου Κορομηλά.
8. Βόλτα τα χαράματα στις Αποθήκες του Λιμανιού.
9. Η θέα από το σπίτι μου στο δάσος του Σέιχ Σου.
10. Η οικογένειά μου.
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΠΙΝΑΖΗ
ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤ1
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη 25 Δεκεμβρίου στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Μεγάλωσε στην Καλαμαριά, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή και ασχολήθηκε με τα media μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο. Δούλεψε στον 88,5 για περίπου 5 χρόνια. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Δουλεύει στον ΑΝΤ1. Είναι η φωνή που κάνει όλα τα trailer του τηλεοπτικού καναλιού. Με τη Θεσσαλονίκη έχει σχέση αγάπης μίσους. Είναι η πόλη της, το σπίτι της, αλλά δεν κάθεται σπίτι. Γι' αυτό την εγκατέλειψε χωρίς τύψεις. Δεν θα άλλαζε τη Θεσσαλονίκη επειδή:
1. Βάζουμε κανέλα στην κόκκινη σάλτσα.
2. Κόβουμε την μπουγάτσα σε μικρά κομμάτια.
3. Λες ΜΠΑΟΚ και γεμίζει το στόμα σου.
4. Με το ποδήλατο φτάνεις με 5 ορθοπεταλιές από την ανατολική πλευρά στο κέντρο της πόλης.
5. Η θάλασσα σε ακολουθεί παντού.
6. Το Βυζάντιο σε αιφνιδιάζει ανύποπτα σε κάθε περίπατο.
7. Η ομορφιά των κοριτσιών είναι μακράν ασύγκριτη.
8. Όταν έρχεται χειμώνας, έρχεται. Όποιος έχει φετίχ τα παλτό, τις ομπρέλες και τα κασκόλ βρίσκει τη χαρά του.
9. Παραγγέλνεις ένα ουίσκι και έρχεται συνοδευτικός μεζές να χορτάσει μία οικογένεια.
10. Δεν πέφτεις πάνω σε πούλμαν με Κινέζους τουρίστες που μπορούν να κλείσουν το δρόμο και να σε κάνουν να χάσεις ένα σημαντικό ραντεβού.
ΘΑΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στην Αθήνα. Δεν αλλάζει τη Θεσσαλονίκη:
1. Για την ευγένεια των ανθρώπων.
2. Για την αρχιτεκτονική των παλιών κτιρίων.
3. Για τα patafritas.
4. Γιατί μπορείς να κάνεις ένα τσιγάρο στο Άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου.
5. Για το χειμώνα της.
6. Για τη ΧΑΝΘ.
7. Για τον Δημήτρη Δημητριάδη.
8. Για την εποχή του Φεστιβάλ.
9. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι της μαμάς.
ΑΛΕΞΗΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ
SKATEBOARDER/EXTREME ARTIST
Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη και τα δύο τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα άλλαζε τη Θεσσαλονίκη:
1. Γιατί εκ των πραγμάτων είναι από τις πιο όμορφες πόλεις.
2. Γιατί σχεδόν όλα τα δημιουργικά πράγματα ξεκινούν από αυτήν τη πόλη.
3. Για τα φεστιβάλ της (Graffiti, Skateboard, Breakdance).
4.Για τις όμορφες γυναίκες.
5. Γιατί είναι η πρώτη πόλη στην Ελλάδα που απέκτησε skatepark.
σχόλια