Αποτυπωμένο αισθησιακά, γλαφυρά, ηδονιστικά, μυστικιστικά, ως ποίημα, ως παιδικό τραγούδι και μοιρολόι, το φως της πανσελήνου αποτέλεσε για αιώνες έναν από τους πιο απόκρυφους πόθους των καλλιτεχνών.
Το ιδιαίτερα λαμπερό, ωστόσο ανέλπιστα απαλό ημίφως της πανσελήνου, χρωμάτισε χιλιόμετρα καμβάδων και σκόρπισε απλόχερα έρωτες στα μάτια που το αντίκρισαν.
Ο Μάριος Θεολόγης είναι μια σπάνια περίπτωση φωτογράφου. Αν και τα διαπιστευτήριά του στη διαφημιστική φωτογράφιση είναι αδιαμφισβήτητα, ο ίδιος ποτέ δε επαναπαύθηκε στις δάφνες του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό του.
«Όταν στα 17 μου ανακάλυψα την φωτογραφία, η κάμερα είχε πάντα μια θέση στο σακίδιο πλάτης μου (γι'αυτό και έχω ιδιαίτερα πολύτιμο υλικό από τα '80s)».
Στο νέο του πρότζεκτ, αποκλειστικά για το LIFO.gr, αποτυπώνει με τη δική του ιδιαίτερη οπτική, το απαλό σεληνόφως του μπλε φεγγαριού πάνω σε γυμνά γυναικεία σώματα
Εργάστηκε ως εικονογράφος για περίπου 20 χρόνια, αρχικά σαν δημιουργός κόμικς και αργότερα στην διαφήμιση σαν illustrator και art director. «Πάντα σχεδίαζα και πάντα τράβαγα φωτογραφίες. Η διαφορά είναι πως τότε με το σχέδιο μπορούσα να ζήσω και η φωτογραφία ήταν το χόμπι μου. Αυτό έκανε τον κύκλο του και αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με το χόμπι μου αφήνοντας την εικονογράφηση μόνο ως διδασκαλία. Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να ζήσω από αυτό που αγαπάω».
Έχουμε προέλθει όλοι από αυτά τα σώματα. Οφείλω να αποδώσω σπονδές στο σώμα που είναι φτιαγμένο να φέρνει ζωή, να πονά. Ένα σώμα «ευάλωτο», τρυφερό με πολλαπλάσια δύναμη όταν απογυμνώνεται
Πώς ξεκίνησες να φωτογραφίζεις γυμνά; Ποια η διαφορά από μια διαφημιστική φωτογράφιση;
Ξεκίνησα πριν από μια δεκαετία περίπου με αφορμή μια σειρά με νεράιδες που ήθελα να εικονογραφήσω. Σαν βοήθημα για τις πόζες φωτογράφιζα μοντέλα πριν την εικονογράφηση.
Από την διαφήμιση ζω, μπορώ να πληρώνω το σούπερ μάρκετ, να βάζω βενζίνη, να πηγαίνω τον γιο μου στο λούνα παρκ, να πληρώνω νοίκια.
Μου αρέσει και μάλιστα μου αρέσει πολύ να εργάζομαι και οι εικόνες μου να αφορούν μεγάλες κοινωνικές ομάδες και όχι μια ελίτ ψαγμένων. Μου αρέσει να αναδεικνύω ένα προϊόν η μια κατάσταση, να φωτίζω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αγαθά και υπηρεσίες ή ανθρώπους που τα πρεσβεύουν. Δεν οικτίρω τον εαυτό μου λέγοντας πως κάνω μη δημιουργικά πράγματα και κυρίως δεν αγωνιώ να βρω το δικό μου δημιουργικό καταφύγιο στο χωράφι κάπου άλλου, ο οποίος και το χωράφι συντηρεί και με πληρώνει.
Στα γυμνά μου είναι αλλιώς όμως.
Ανασαίνω, δεν έχω την απαίτηση να πληρωθώ για αυτό ούτε την ουτοπία κάποιος να θέλει να με πληρώσει να ανασαίνω.
Αν δεν έκανα την τέχνη μου δεν θα μπορούσα καν να εργαστώ στα υπόλοιπα, δεν θα αισθανόμουν την ενέργεια που σου δίνει η πληρότητα.
Για ποιο λόγο σε ιντριγκάρει το γυμνό σώμα στην πανσέληνο;
Το γυμνό σώμα απαλλαγμένο από καθετί που δημιουργήθηκε από μηχανή και φωτισμένο μόνο με φυσικό τρόπο.
Αισθάνομαι πως δεν φωτογραφίζω σε αυτήν την φάση, δεν γράφω με φως, δεν φτιάχνω το φως άλλα καταγράφω σαν ταπεινός παρατηρητης την ομορφιά της ζωής και της σύντομης ανθρώπινης ύπαρξης να την υπηρετεί με το φως του το αιώνιο και το παντοτινό.
Το φεγγάρι με την σειρά του δανείζεται το φως του ήλιου, το μαλακώνει, το φιλτράρει και το επιστρέφει γαλήνιο να περιγράψει αυτά που δεν κοιμούνται όταν έρθει το σκοτάδι στην πλευρά του πλανήτη.
Είναι γυναίκεια γυμνά, ανέκαθεν το γυναικείο γυμνό είχε τον θρόνο του στην τέχνη.
Έχουμε προέλθει όλοι από αυτά τα σώματα. Οφείλω να δώσω σπονδές στο σώμα που είναι φτιαγμένο να φέρνει ζωή, να πονά. Ένα σώμα «ευάλωτο», τρυφερό. Γι αυτό και η δύναμή του είναι πολλαπλάσια όταν γυμνώνεται.
Στο νέο σου πρότζεκτ με την πανσέληνο του Ιουλίου, που έγινε αποκλειστικά για το Lifo.gr, ποια πρόκληση αντιμετώπισες;
Τα κουνούπια. Τα τραβάω σαν μαγνήτης, με θερίζουν.
Προτιμάς το στούντιο ή τον εξωτερικό χώρο;
Δεν έχω θέμα, άλλη η προσέγγιση στο στούντιο, άλλη σε ένα εξωτερικό περιβάλλον.
Στο στούντιο μπορείς να σμιλέψεις το φως, να δημιουργήσεις όγκους και φόρμες, στο εξωτερικό περιβάλλον πρέπει να επιλέξεις την κατάλληλη στιγμή και γωνία για να "περιγράψεις" μια εικόνα.
Εκτός από τη φωτογραφία είσαι και καθηγητής εικονογράφησης. Είναι συγγενείς οι δύο τέχνες;
Η απόδοση εικόνας, η μαρτυρία των ματιών μας είναι ανάγκη. Ακόμα περισσότερο είναι ανάγκη η μετάδοση της μαρτυρίας των ματιών της ψυχής μας.
Αν οι άνθρωποι των σπηλαίων είχαν φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες πάλι τα κυνήγια τους θα μας είχαν κληρονομήσει σαν εικόνες. Η ζωγραφική και η φωτογραφία πηγάζουν από την ανάγκη καταγραφής εικόνας, έχουν τους ίδιους κανόνες. Τα εργαλεία αλλάζουν.
Διαφήμιση ή προσωπικά πρότζεκτ; Τι προτιμάς;
Προτιμώ την ισορροπία που μου δίνει η συνεύρεση των δυο.
Όχι μόνο για την οικονομική πλευρά αλλά για το δημιουργικό κομμάτι και την αλληλεπίδραση γνώσεων που παρέχουν οι δυο πλευρές. Έτσι αισθάνομαι στην τέχνη μου ως ταξιδευτής, περιηγητής σε κόσμους που ανυπομονώ να πλάσω και όχι μετανάστης.
σχόλια