φουλμούν*

fly me to the moon~~

Μαζεύονται σιγά σιγά.

Κάτι συμμαθητές  με γουόκμαν που δεν προλάβατε να φιληθείτε.
'Ολα τα μπουκάλια τσέρρυ χίρινγκ που θυσιάστηκαν στον βωμό ανάμεσα κουζίνα-μπάνιο.
Τα σκουλαρίκια που εξαφανίστηκαν ανάμεσα εξώπορτα – ασανσέρ.
Οι ζακετούλες πιθανής ψυχρούλας που δεν φορέθηκαν ποτέ.
Το ''δε με παίρνει για περισσότερα '' της Μασκλαβάνου απ' τον κήπο της Γλυκιάς συμμορίας.

Μαζεύονται το ταξίδι Φέρρες-Σουφλί-Διδυμότειχο, το κράτος της Κυψέλης, τα σαπουνάκια του ξενοδοχείου Βασιλεύς Πύρρος (λίγο έξω απ' τα Γιάννενα), μερικά πείσματα που τρέχουν σαν αυτοκίνητα (και το'σκασαν από ένα ποίημα του Λευτέρη Πούλιου ).

Όλοι στη σειρά για το φουλμούν.

Αποφασισμένοι ν' αποτελειώσουν την κουβέντα στον κήπο, να δαγκώσουν το αυτί που έχασε το σκουλαρίκι, να γλείψουν το τσέρρυ που στοίχειωσε, να θυροκολλήσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα πανσελήνου. Με τα δοντάκια να τρίζουν στο ωραίο στερέωμα. Με την τρίχα να γυαλίζει. Με τη γλωσσίτσα σαν έτοιμη από καιρό.

Σα να μην πέρασε καμμία πανσέληνος από τότε.
Σε φεγγαροκαθήλωση Αυγούστου.