Για πείτε...: Φίλοι για πάντα ή ποτέ;

Facebook Twitter
0

Πριν από μία εβδομάδα μπήκα μετά από πολύ καιρό μαζί με την ξαδέρφη μου σε ένα DVD-Club (ένα από τα λίγα που έχουν παραμείνει ανοιχτά, καθώς η πειρατεία τα οδηγούν σταδιακά στο κλείσιμο) για να πάρουμε μία ταινία, επειδή είχαμε την ανάγκη να δούμε μια αισθηματική ιστορία, κάτι το οποίο τελικά πραγματοποιήσαμε. Στην αναζήτηση, όμως, αυτή των ταινιών έπεσε το μάτι μου στα τέσσερα νοικιασμένα DVD της ταινίας «Όχι μόνο Φίλοι» (“Friends with Benefits”) του Will Gluck. Από εκείνη την στιγμή μου μπήκε η σκέψη στο μυαλό να δω αυτή την κατά τα άλλα εμπορική ταινία. Και, πράγματι, δύο μέρες μετά την πήρα και την είδα.

Σαν πρώτη εντύπωση είναι μια ανάλαφρη κωμωδία που μπορεί να προσφέρει άφθονες στιγμές γέλιου σε μια παρέα –ιδιαίτερα αν αποτελείται από άτομα διαφορετικού φύλων –μέσα από μια πληθώρα σεξουαλικών υπονοουμένων (και μη). Μια απλή αμερικάνικη παραγωγή βασισμένη, ίσως, στo πρότυπο της ταινίας Ugly Truth, την οποία μνημονεύει κιόλας, με ανάλογες ερμηνείες και σκηνοθεσία. Τίποτα, δηλαδή, το ιδιαίτερο.

Ωστόσο για μένα η ταινία πέρα από τον επιφανειακό της χαρακτήρα μου γέννησε τον προβληματισμό για ένα κοινωνικό φαινόμενο που παρατηρείται ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή… Την ύπαρξη ή μη φιλίας μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου. Πριν παρακολουθήσω την συγκεκριμένη ταινία πίστευα ότι θα θίξει το θέμα υπό τον συνηθισμένο τρόπο που ακολουθούν αντίστοιχες παραγωγές. Δηλαδή, την ύπαρξη μίας φιλικής σχέσης μεταξύ ενός άντρα και μίας γυναίκας, η οποία σταδιακά εξελίσσεται σε ερωτικό δεσμό. Παρόλα αυτά η ταινία ακολουθεί μία διαφορετική πορεία, γεγονός που την καθιστά πρωτότυπη. Συγκεκριμένα, δημιουργείτε στην αρχή μία φιλική σχέση μεταξύ της Jamie (Mila Kunis) και του Dylan (Justin Timberlake), η οποία αποκτά αργότερα και κάποιο σεξουαλικό στοιχείο. Ωστόσο αυτό συμβαίνει –αρχικά, τουλάχιστον –μόνο για την σωματική ευχαρίστηση, χωρίς ερωτικά συναισθήματα. Αργότερα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν…     

Προτείνω, λοιπόν, σε όσους θέλουν να διασκεδάσουν, να μαζέψουν την παρέα τους (μικτή κατά προτίμηση) σε ένα σπίτι, να πάρουν την ταινία και να απολαύσουν τις στιγμές γέλιου που μπορεί να τους προσφέρει.

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ