Τον τελευταίο καιρό περνάω πάλι τα "υπαρξιακά" μου όπως τα λέω! Ή όπως λέει ο Αρκάς, "προσπαθώ να βγω απο το ψυχολογικό μου αδιέξοδο αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ απο που μπήκα"!
Έχω παρατηρήσει δε οτι εγώ κρατάω το μαστίγιο και αντί να το αφήσω κάτω και να κάνω ένα βήμα μπροστά, κάνω το άκρως αντίθετο! Κοινώς... Κρατάω πιο σφιχτά το μαστίγιο στο χέρι και χτυπάω ακόμα πιο δυνατά τον εαυτό μου. Λέω οτι θα το τελειώσω και τελικά δε βρίσκω το κουράγιο...
Και έρχομαι εδώ να σας ρωτήσω... Πότε λες "αρκετά...ως εδώ"; Πότε σταματάς εσύ να μαστιγώνεις τον εαυτό σου και πως καταφέρνεις να παραμείνεις πιστός-ή σε αυτή την απόφαση;;;
σχόλια