βλέπεις τις αναρτήσεις στο facebook και στο twitter. η θεματολογία είναι σχεδόν περιορισμένη. έρωτες, απώλειες, πολιτική, γατάκια, μουσική. φτού,κι από την αρχή. βγαίνεις έξω με τους φίλους σου. η θεματολογία επαναλαμβάνεται. κρίση, σύριζα, χρυσή αυγή, νεκροί γονείς, έρωτες, σκυλιά που χέσαν στο χαλί. γυρνάς σε ένα άδειο σπίτι. οι τοίχοι φωνάζουν : σπέρμα, γονείς στα ξένα, μουσική, αλκοόλ, θέλεις ένα κατοικίδιο. η αλήθεια βρίσκεται σε όλα αυτά. στους άδειους τοίχους, στη γάτα που στέργει να τριφτεί στα πόδια σου, στον φίλο που εξομολογείται πίνοντας ένα λίτρο κόκκινο κρασί χύμα, στο νέο τραγούδι της florence. αν προσπαθήσεις να κρυφτείς, θα το βρεις στη γωνία. όλα είναι εδώ στην εποχή της κρίσης, κι όλα σου έρχονται φόρα παρτίδα, με το που σκας μύτη. γι αυτό και δεν μου άρεσαν οι νέοι κόρε ύδρο, ούτε κι ο νέος κωνσταντίνος βήτα. γιατί όλα πλέον ζητούν αμεσότητα, κι αν δεν μου την προσφέρεις, δεν ξέρω πως να την αναζητήσω. δεν έχω την πολυτέλεια πια για να την ψάξω. γιατί όλα είναι πια δευτέρα βράδυ : φαγητό με έναν καλό φίλο, κάτι το αλήθινό, ένα δροσερό αεράκι, πήγε δώδεκα - ωρα να φύγουμε. αύριο δεν είναι μέρα (όπως θα λέγαμε παλιά). αύριο θα συνεχίσουμε, από εκεί που το αφήσαμε.
σχόλια