Στη λειτουργία της καρδιάς και στην άμυνα του οργανισμού το πέπλο του έρωτα ασκεί αναμφίβολα προστατευτική δράση, όπως περίτρανα κατέδειξαν τα τελευταία χρόνια αλλεπάλληλες έρευνες της παθολογίας και της νευροψυχιατρικής. Στο εργοστάσιο του μυαλού πυροδοτεί μια ανεξέλεγκτη βιοχημική δράση που εκτινάσσει τις ορμόνες της χαράς και του «φτιαξίματος» με μοναδική, για κάθε προσωπικότητα συχνότητα και απρόσμενα ευφορικά pick.
Για την ασθένεια που όσο καμιά άλλη αποτελεί το τίμημα της ερωτικής παραζάλης σε κάθε γωνιά της γης, ο έρωτας μπορεί και να αποδειχθεί το ίδιο το βιολογικό αντίδοτο, ικανό να θεραπεύσει και να οχυρώσει την άμυνα οροθετικών και υγιών. Το συναίσθημα της αγάπης γιατρεύει την ψυχή, ενεργοποιεί το ένστικτο της επιβίωσης για χάρη των αγαπημένων μας, και δίνει βιωματικές μνήμες ευφορίας που «χτίζουν» το ρεζερβουάρ της ανοσοποιητικής αντοχής.
Σύμφωνα με τον Stephen Post, καθηγητή Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο του Ohio, η ερωτική αγάπη αδρανοποιεί κάθε αρνητικό συναίσθημα που λογικά ή ασυνείδητα, δηλητηριάζει την καθημερινότητά μας και αποδεδειγμένα λειτουργεί ως απειλητική τοξίνη στο αμυντικό, στο ενδοκρινολογικό και στο καρδιακό σύστημα. Μελέτες που αποτύπωσαν τους εγκεφάλους χρόνια ερωτευμένων και πρόσφατα ερωτοχτυπημένων ανδρών και γυναικών έδειξαν ότι η περιοχή της καχυποψίας ή και της αυστηρότητας απέναντι στους άλλους ήταν εντελώς ανενεργή.
Αντίθετα, υπερευαισθητοποιημένη αποκαλύπτεται η περιοχή της επιβράβευσης στη μαγνητική απεικόνιση εγκεφάλων που ο έρωτας σημάδεψε πρόσφατα ή και μετά από χρόνια ερωτικής ζωής. Το περιβόητο «reward» σύστημα του ανθρώπινου μυαλού, εξηγούν οι ειδικοί, είναι αυτό που θεραπεύει την ψυχή, σβήνει έγνοιες, άγχη και αγωνίες και δίνει το hi που πολλοί αντί του έρωτα, καθ΄ έξην αποζητούν στη γεύση, στο ποτό, στον πλούτο και στα ναρκωτικά. Είναι το χαλί της εξάρτησης από εραστή προς εραστή που δημιουργεί την έλλειψη και τη διεκδίκηση του άλλου έως ότου κορεσθεί.
Η σχετικά πρόσφατη ειδικότητα της νευρο-ψυχο-ανοσολογίας δημιουργήθηκε ακριβώς γιατί αποδείχθηκε η ακαριαία αλληλεπίδραση συναισθημάτων και ανοσολογικής δυναμικής. Το Aids, ως η κατεξοχήν εξαρτώμενη ασθένεια από την άμυνα του οργανισμού - τόσο στο στάδιο της μόλυνσης όσο και της επιβίωσης μετά- τείνει να απογειώσει τις έρευνες για τη θεραπευτική επίδραση που ένας πραγματικός έρωτας μπορεί να ασκεί.
Θα χρειαστούν ίσως κάποιες δεκαετίες με ειδικές μελέτες στα εκατομμύρια οροθετικά κρούσματα που θα επιβιώνουν για πολλά χρόνια μετά. Ήδη σήμερα, αναφέρει σε επίσημα συγκεντρωτικά στοιχεία του 2008 ο «Independent», με τα καινούργια κοκτέιλ των φαρμάκων κάποιος που διαγιγνώσκεται με μόλυνση σε ηλικία 20 ετών θα ζήσει με ασφάλεια μέχρι τα 70 του και το όριο τείνει να αυξάνεται διαρκώς.
Ντοπαμίνη στα κάγκελα, σεροτονίνη σε καταστολή, αυξημένη τεστοστερόνη στις γυναίκες και μειωμένη στους άνδρες όταν ερωτευτούν είναι το άλλο, αόρατο κοκτέιλ της επιβίωσης που το ερωτικό φτερούγισμα εγγυάται απεριόριστα, αρκεί κανείς να καταφέρει από τα βέλη του να λαβωθεί.
σχόλια