Η Αθήνα του 1973

Κι εγω εχθρος της παρελθοντολαγνειας ειμαι αλλα γιατι να μη βλεπεις με ρομαντικη διαθεση την Αθηνα του 73; Μονο στις αρχες του αιωνα ηταν ωραια; Σιγουρα καποια σημεια μπορει να ειναι ομορφοτερα σημερα, αλλα αν το δεις απο ιστορικη και λαογραφικη αποψη, αυτες οι φωτο ειναι θησαυρος.

Και οι φωτογραφίες με τα πρόχειρα προσφυγικά καταλύματα του '20 μπορεί να είναι θησαυρός από ιστορική άποψη αλλά δεν είναι ούτε να τα νοσταλγείς ούτε να σου αρέσουν. Η Αθήνα στις αρχές του 20ου αιώνα φαινόταν τουλάχιστον(άλλο τι ήταν βάσει άλλων κριτηρίων) πανέμορφη, η Αθήνα στις παραπάνω φωτογραφίες δεν μου αρέσει και επιπλέον δεν μου φαίνεται τόσο διαφορετική - όσο ας πούμε η Αθήνα παλαιότερων χρόνων. Με λίγα λόγια: Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω.

Προσωπικα δε ζουσα το 73, οποτε δεν μπορω να δω τις φωτο νοσταλγικα. Μαλλον βλεπουμε αλλα πραγματα ο καθενας.

Αγαπητή Aahaladita, δεν νομίζω να είναι παρελθοντολαγνεία, είναι νοσταλγία. Ήταν όντως ένα χάλι, ακριβώς εξαιτίας όσων επισημαίνεις (χούντα, αντιπαροχή, τσιμεντοποίηση). Αλλά ήταν μια γλύκα να την ζεις. Δεν είχε νέφος, ήταν γεμάτη γωνιές των θαυμάτων και πολύ-πολύ ανθρώπινη (οι άνθρωποι τότε παραπονιούνταν που είχαν μετακομίσει σε πολυκατοικίες και αναγκάζονταν να μην αφήνουν το κλειδί επάνω στην πόρτα τους).Επίσης, πέρα από τα δακρύβρεχτα, υπενθυμίζω ότι το '73 είναι χρονιά φτώχειας και παγκόσμιας (πετρελαϊκής) κρίσης. Και αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες είναι το "ξέβαμμα", εξαιτίας της χούντας και της κρίσης, ενός πιο λαμπερού κέντρου, που είχε στηθεί στη δεκαετία της (όπως-όπως, αλλά) ανάπτυξης του 1960. Αν συγκρίνεις πώς κατέρρευσε στις μέρες μας το κέντρο...Όσο για την Ομόνοια, πάντα λαϊκή και κακόφημη ήταν, καταφύγιο του μετανάστη -τότε εσωτερικού (άσχετο αν το συντριβάνι μοιάζει "θεϊκό" μετά την ανάπλαση-βιότοπο για πρεζάκια που έφτιαξαν). Με τη διαφορά ότι τότε περπατιόταν άνετα. Τα γράφει πολύ ωραία ο Γιώργος Ιωάννου στο "Ομόνοια 1980" (μεταγενέστερα, όταν έχει εκπέσει πιο πολύ η πλατεία).http://athensville.blogspot.gr/2010/05/1980.html

Εγώ αντιτάχθηκα στη λογική του "τι ωραία που ήταν η Αθήνα τότε" (ότι είναι πριν το '90 είναι παλιό και ωραίο στα μάτια κάποιων - όχι στα δικά μου)Δεν ήταν. Πρόσθεσες και άλλους λόγους για να μη νοσταλγείς την Αθήνα του '70.Δέχομαι τη νοσταλγία για την πόλη όσων έζησαν τότε. Αλλά αυτό έχει να κάνει με βιώματα, όχι με αντικειμενικές (όσο γίνεται) καταστάσεις. Το ίδιο θα πάθουμε όλοι μεγαλώνοντας.

Τώρα από ΄'κει και πέρα ναι, κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της ναι.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Μια μικρή επισήμανση μόνο: ακριβώς γι' αυτό έγραψα "νοσταλγία", διότι είναι κατά κύριο λόγο ζήτημα προσωπικού βιώματος και όχι εξωτερικής εικόνας. Αν και η εικόνα της Αθήνας, ακόμη και τον 19ο αιώνα, χάλια ήταν πέρα από τον "μνημειακό" πυρήνα του κέντρου - μάρτυράς μου ο Μιχαήλ Μητσάκης στα διηγήματά του.